Een stukje van mij gaat mee

We hebben Anja vanochtend op het vliegtuig gezet... weer afscheid nemen: je zou denken dat we inmiddels hier wel aan gewend zijn, maar niets is minder waar... maar je leert wel ieder moment iets intenser te genieten van het samenzijn als dat door tijd en afstand moeilijk is... en dat heb ik ook zeker gedaan!!! Was de aardbol maar iets kleiner, maar dan vallen we er met velen af geloof ik :)

Afgelopen weekend zijn we naar Trujillo gegaan en hebben we echt genoten van zon, zee en strand... dus de velletjes hangen nu wel aan het gezicht hihi. Gewoon weer even lekker helemaal wegwaaien aan zee en ook cultureel bezig zijn!









Verder heb ik Anja een dagje meegenomen naar het werk van een herbebossings-project. In de vallei van Combayo zijn er drie boomkwekerijen van de gemeente Cajamarca (waar ik voor werk) om acht stroomgebieden in de bergen te herbebossen. Dit veldwerk hoort niet bij mijn beleidmaken of milieu-educatie natuurlijk, maar we mochten een dagje mee en die vallei (dichtbij de vallei van de stad van Cajamarca) is erg groen en mooi. Anja heeft daar voor het eerst echt bergwater uit een beekje gedronken en dat was natuurlijk een hele belevenis. Het hele gebied zit vol waterbronnen die niet goed benut worden en in het project is ook het maken van waterreservoirs inbegrepen. Het is altijd vechten tegen de politieke interesses want ook al is dit natuurlijk ontzettend nuttig, er is altijd tegenstand als ze er zelf in de gemeente niet beter van worden en het niet genoeg zichtbaar is voor de kiezers.

De organisatie van onze afdeling is nu weer erg onzeker aangezien er weer allerlei leidinggevenden zijn veranderd. Als er een baas wordt veranderd, komt hij met zijn eigen mensen en gaan er dus een heleboel weer weg. Aangezien er op papier geen werkverband is voor meer dan een maand en iedere maand het contract is alsof je net binnenkomt, kun je niet veel meer doen dan vertrekken. In januari wordt er nogmaals besloten wie gaat en blijft, omdat iedere burgemeester zijn kiezers belooft werk te geven en dus gaat iedereen van de vorige partij er weer uit. Omdat ik niet politiek-aanhanger ben en omdat ik vaak tegen-advies geef op basis van de milieu-wetgeving val ik niet altijd erg goed in de smaak bij de wethouders, dus we zullen zien... maar mijn dignity als professioneel blijft in stand en dat is voor mij belangrijker.


Anja hier hebben, heeft me weer laten zien wat ik zo ontzettend mis: de diepere vriendschappen die hier door verschillende factoren, van desorganisatie en wantrouwen moeilijk zijn op te bouwen. Het werk is moeilijk, maar ook weer een uitdaging, de economische situatie blijft onzeker, maar daar moet je zelf langzaam zekerheid inbouwen door bijvoorbeeld eigen projecten en eigen bedrijf, het weer is natuurlijk altijd beter dan in NL en de bergen blijven me fascineren... het sociale leven is wat hier zo laag is: iedereen is ontzettend vriendelijk en gastvrij, maar diepgang durven ze niet aan. Bid hier aub voor: voor mij, maar ook voor de kerk en de maatschappij... het is zo belangrijk om te leren om als team te werken, elkaar te steunen en samen vooruit te komen op sociaal, economisch en geestelijk gebied.

Feestje...

Verjaardag 16/11/2007

Post

OH!!! Ik wilde nog wel even wat zeggen en dat mag zeker niet vergeten worden: ik vond het ontzettend leuk dat verschillende mensen Anja een kaartje hebben meegegeven. Een mailtje, een SMSje of een kaartje is echt ALTIJD heel erg bemoedigend!! Dankjulliewel voor de zorg, de gebeden, de verschillenden manieren van dat te laten blijken, zelfs telepatisch :)

Dikke knuffel ook voor jou,

Judith

Weekje werk

Mijn lieve vriendin Anja is bijna een weekje bij me en ik wou dat de tijd stilstond. Ik loop nogal eens tegen dingen aan: ik ken de cultuur goed, ben er opgegroeid, maar heb ook mijn Nederlandse cultuur, dus van beiden wat. Ik merk dat mijn contact met Nederlandse vriendschappen vaak makkelijker en dieper is dan die ik hier dichtbij heb. Ik heb vrienden, maar één GOEDE vriendin en daar lopen afspraken vaak anders mee, ook omdat deze maatschappij nou eenmaal zo is dat je bij het moment leeft en er dus zomaar wat kan tussenkomen... uitspraken als: “de tijd heeft me gewonnen, er kwam iets tussen” zijn de meest gebruikte woorden geloof ik. Dus pas ik me daar ook een beetje op aan hihi. Maar het is wel belangrijk te laten weten als iemand op je rekent en gelukkig beginnen sommigen dat ook te begrijpen. Overal is wat hè?

Het werk... PERU is een land waar alles en niets kan tegelijkertijd... Werken voor de overheid, waar dan ook ter wereld, is vaak frustrerend. Als je iets voor elkaar wilt krijgen kun je jaren wachten op medewerking en ondertussen word je wel beoordeeld op resultaten. Degenen die werken worden beoordeeld en degenen die vooral geen poot uitsteken worden genegeerd en zitten hun tijd wel uit. Toch kan ik niet stil blijven zitten en wil ik wat betekenen voor de tijd dat ik het uithoud :)

Ik ben vooral de laatste tijd bezig met sensibilisatie op milieugebied: waterkwaliteit en gebruik, luchtkwaliteit en klimaatsverandering en ontbossing. We hebben zelfs een optocht met theater gedaan door de markt zodat mensen minder afval zomaar op de grond zouden gooien. De schooljongens die de sketch deden spraken de mensen aan om ze op hun verantwoordelijkheid te wijzen: het was bijen een openlucht evangelisatie hihi. Vanaf december willen we beginnen met een campagne voor de verzameling van batterijen. We hebben hier een grote afvalberg zonder enige bescherming voor mens en milieu waar AL HET AFVAL heen gaat: ook chemisch afval van huishoudens en ziekenhuizen. Dit is best moeilijk in te voeren, gezien mensen helemaal niet gewend zijn om het afval te scheiden, niet eens altijd aan de straat te zetten en dus komt dat in de rivier terecht, laat staan dat je vraagt dat ze het naar bepaalde punten brengen, maar we willen de uitdaging aan!

Ik werk op de afdeling milieueducatie en belei. Op beleidsgebied ben ik aan het proberen een goede planning op te zetten door allerlei richtlijnen in documenten te zetten voor de priorisering van programma´s en projecten op korte en lange termijn. Deze documenten die we in workshop op provinciaal niveau hebben ontwikkeld moeten dienen om de nationale milieuoverheid te laten zien hoe we werken en daar een certificering voor de ontvangen die ook weer openingen geeft tot internationale samenwerking. Dit moet allemaal voor december!

Tegelijkertijd ben ik aan het kijken of er alternatieven zijn, want ik merk wel dat dit werk mijn plaats niet helemaal is. Dan moet je vooral denken aan projecten. Ik denk aan “biodigestoren” (gisten van organisch afval), wat een heel mooi alternatief is voor mest (vloeistof) en brandstof (methaangas). Maar ook een milieu-sensibilisatie-programma voor het binnenland. Maar dit is best wel moeilijk omdat je dan vanaf nul begint en niet in een team, maar eerst alleen een plan van aanpak bedenken gebaseerd op een diagnose. Een beperking is de toegankelijkheid tot de dorpen en het feit dat een meid en helemaal een blonde niet veilig alleen kan reizen naar die dorpjes. Ideeën die nog vorm moeten krijgen.

In de kerk ben ik natuurlijk ook weer bij het muziekteam. Dit vind ik voor mij de mooiste taal om alleen en samen dichter bij God te komen. Om de twee weken zing ik mee en dat is dan meteen de drie diensten die we hebben: 7.30-9.30, 10.00-12.00 en 19.30-21.30. Dit is vooral om iedereen de gelegenheid te geven naar de dienst te gaan, gezien een dag niet werken voor velen toch letterlijk betekent dat er geen brood op de plank komt. Dus best zwaar zo´n dag, maar toch ook echt een zegen voor alle partijen.


Anja en ik willen dit weekend naar het strand: even goed uitwaaien! Ieder moment dat mogelijk is ben ik bij dr en gaan we even een rondje doen of gaat ze met mij mee naar wat activiteiten, maar ik moet toch dagelijks op het werk verschijnen. Recht op vrije dagen of uren heb je niet en nooit, dus is het goed te begrijpen dat velen gewoon even gaan tekenen en met een of ander excuus weer verdwijnen tot ze weer moeten tekenen... zo houd de maatschappij zich op dit niveau in stand. Anyways: ik heb het nodig even uit te waaien, niet door de werkdruk, maar de psychologische druk en An heeft ook een zonnetje nodig want in NL is dat nu echt ver te zoeken :P

Verjaardagsbezoek!

Vanavond 7.00 PM onze tijd is Anja, een vriendin uit Nederland... nou ja, Friesland :) in Perú aangekomen en morgenochtend kan ik haar van het airport in Cajamarca ophalen... ja, ja, we hebben hier een vliegveldje ja!

Ik ben dubbelblij omdat ze er juist met mijn verjaardag is - 16 November - en het lang niet altijd lukt om er een leuke dag van te maken, gezien ik altijd vrienden mis... een logische consequentie van in verschillende landen en zelfs verschillende werelddelen voor langere tijd te hebben gewoond... verrijkend en tegelijkertijd verarmend ;)

Twee vriendinnen hadden het idee een actie te doen om wat financiële steun te geven gezien mijn loon natuurlijk lokaal is, en als ik een keertje naar NL wil kunnen, de uitgaven toch echt internationaal zullen zijn. Een tijdje geleden is mijn tas geroofd en daar zat naast een deel van mijn loon, mijn memory-stick met al mijn werk, ook mijn camera in - en jullie weten hoe erg ik van fotografie houdt! Het is me niet gelukt deze schade financieel bij te spijkeren en als mijn ouders in Cajamarca zijn, kan ik gelukkig altijd hun camera lenen, maar zoals bekend is, gaan ze ook veel het binnenland in.

Ik vind het niet alleen leuk te fotograferen, maar jullie ook middels deze foto´s op de hoogte te houden, want beelden zeggen vaak meer dan duizend woorden niet waar? Dus vond ik het leuk om, in plaats van "gewone" financiële steun te vragen, een nuttig verjaardagscadeau voor te stellen waaraan ieder een beetje kan bijdragen als hij/zij dat zou willen. Dit cadeau brengt Anja mee (in geloof) en hoop dat het dan langzamerhand terugbetaald kan worden (ook in geloof :)). Dit kan door storten op postbanknr: 6810280, J.A.Prakken te PERU.


Hier het plaatje van wat ik binnenkort hoop te gebruiken voor mooiere plaatjes :)

Er even Tussenuit...

De afgelopen dagen hadden we zomaar een paar dagen vrij. Als SNP-gecontrateerde (servicios no personales = niet personele/persoonlijke services) bij de gemeente heb je nergens recht op: geen verzekering, geen pensioen en geen vrije dagen... dus was wel erug blij met deze samengestelde dagen... 1 November is namelijk vrije dag om alle heiligen, dan is vrijdag er automatisch bij zodat het toerisme wordt bevorderd (moet die dag dan wel weer aankomende zaterdag inhalen...) en maandag was de dag van de gemeente-werker... duzzz was erug blij en hebben deze dagen genomen om even weg te waaien bij het strand. Een vriendin heeft een appartement in Chiclayo, hier 6uurtjes vandaag en daar zijn we met mijn ouders geweest. Twee daagjes even weg van de drukte en de regen die nou begonnen is. Het is nog niet helemaal zomer aan de kust, maar wel af en toe lekker zonnetje. Morgen weer aan het werk, deze week goed druk omdat ik een paar conferenties aan het organiseren ben: over klimaatverandering en ook voor de Nationale bos-week (1ste week van november), dus veel mensen benaderen en regelen: locaal, vertegenwoordigers van organisaties, pers, enz.

Maar... donderdag is weer een staking voor gemeentewerkers aangekondigd... ga dit keer toch echt schriftelijk indienen dat ik geen tijd heb voor dat soort bezigheden... ja, want je bent dan niet vrij hoor! Je moet VERPLICHT aan de acties mee doen enzo... nu dus even niet :)

Chiclayo is a city on the northern coastal plain in Peru. It is 95 feet above sea level.

Since the city is located in a productive valley, there is strong agriculture, such as rice production, sugar cane and cotton.

Chiclayo is well known for its archaeological sites, such as Túcume, Batán Grande and Huaca Rajada. In 1987, in Huaca Rajada (more often referred to as Sipán), a Moche mausoleum was found. The most significant discovery was the tomb of the El Señor de Sipán, who archaeologists have concluded was a royal ruler from over 1600 years ago. His clothes were adorned with jewels, gold, and silver, these artifacts can be seen in the Tumba Real, in Lambayeque.