22 Dec 2010

Daar sneeuw, hier regen, maar overal warmte

 
Een kijk op onze peruaans-nederlandse versiering: Gezegende Feestdagen

29 Nov 2010

Onderweg en Thuis: Bizarre roeping

Onderweg en Thuis: Bizarre roeping: "Stel je voor, je bent aan het werk op het land en er loopt een gozer langs die z'n jas naar je toegooit. Je kent die man, hij staat bekend a..."

11 Nov 2010

Veel gebeurd, veel gedaan

Na een behoorlijk drukke tijd, kunnen we eindelijk een moment vinden om jullie weer op de hoogte te brengen van ons wel en wee. Na het laatste bericht hebben we een leidersconferentie georganiseerd, een jeugdleiders-trainingsweekend gegeven en een laatste evaluatievergadering bijgewoond.

Leidersconferentie

Uitzwaaien op t vliegveld
Zoals jullie weten, hebben we dit jaar voor het eerst de leidersconferenties van de 18 kerkjes uit he binnenland, hier in Cajamarca gehouden. De drie conferenties van het afgelopen jaar, zijn Wilfredo en ik voornamelijk bij de organisatie betrokken geweest, zoals het regelen van het werkmateriaal, zoeken van sprekers, slaapplaatsen die gelukkig in dezelfde kerk beschikbaar zijn, geluidsinstallatie, muziek, inschrijvingen, enz enz. Bij de laatste conferentie (13-16 september) moesten Ger en Froukje plotseling voor de familie naar Nederland, waardoor we de “zaak” helemaal overnamen. Samen hebben we thema´s verzorgd, workshops uitgewerkt en spelletjes met de broeders gedaan. In deze conferenties werken we verschillende onderwerpen samen met de kerkleiders uit. Er worden dan punten behandeld en bestudeerd als Hermeneutiek, hoe een preek voor te bereiden en te brengen, psychologie en pastoraat, je bediening vinden, enz. Deze thema´s worden eerst in theorie voorgelegd door een spreker, waarna de leiders zelf in workshops praktische vraagstukken moeten oplossen en de oplossing aan de anderen voorleggen. We staan er altijd weer versteld van, hoe intensief ze meedoen en hoe actief ze in de boeken en concordanties gaan zoeken en zelf leren nadenken.

Jeugdleidertraining


Groep Jeugdleiders met Wilfredo (rechtsonder)

De eerste week van oktober hebben we de tweede training verzorgd voor de jeugdleiders van 6 dorpen, terwijl er vorig jaar nog maar twee groepen waren die samenkwamen. Als vruchten van het zondagschoolwerk sinds 2001, zijn het nu de kerkjes zelf, die vragen om werkmateriaal voor hun jongeren. Er werd met de kinderen en met de oudere leiders gewerkt, maar de jeugd viel er vaak buiten, dus zijn we hard gaan zoeken naar materiaal dat geschikt is voor het binnenland: wat betreft thema’s, maar vooral ook het nodige materiaal voor de lessen, dat je daar vaak niet kunt vinden. Zo hebben ze bijvoorbeeld meestal niet de mogelijkheid om kopietjes te maken of gekleurd papier te kopen.

Het eerste seminar kwamen de jeugdleiders van 4 dorpen: Oxamarca, Sucre, Malat en Porvenir. Later kwam ook Tupac Amaru om het werk te beginnen. Dit tweede seminar kwam La Quinua erbij en zo zijn er dus 6 dorpen waar de jeugd nu regelmatig bij elkaar komt. We hebben ook al een aanvraag voor Piobamba, dus hopen we het werk met de jeugd komend jaar meer uit te breiden. Het is belangrijk om de jongeren een alternatief aan te bieden dat gericht is op hen; dat op hun niveau ligt en waar ze thema’s kunnen bespreken in een gezonde omgeving. Er kan veel verschil zijn in cultuur en gewoontes in de wereld, maar de vraagstukken van de jongeren zijn toch vaak vergelijkbaar: wie ben ik, wat is belangrijk in het leven, waar sta ik in relatie tot mijn omgeving/ maatschappij, met wie ga ik trouwen? Veel van de jongeren en ook van de leiders, zijn zelf nog heel erg jong. Van een bepaalde jeugdgroep waren er 3 jongens van rond de 14 jaar gekomen. Zij zullen nu, samen met de leeftijdgenoten in hun dorp, de lessen die ze geleerd hebben, toepassen: een moeilijke, maar waardige taak!

Naast lessen over hoe-het-materiaal-te-gebruiken en hun leerlingen actief mee te laten doen, willen we de jeugdleiders ook bemoedigen en toerusten, waar tijd voor wordt genomen in dit soort weekenden. Het thema van het afgelopen jaar is geweest: Terugkeren Nimmer, Opgeven Nooit! Tijdens het laatste seminar kwam heel sterk een nieuw thema naar voren en we denken dat we daar aankomend jaar mee zullen werken: DURF ANDERS TE ZIJN! Deze jongeren zijn anders dan stads-jongeren en worden slecht behandeld als “boerenzonen”; dan worden ze ook nog in hun dorpen vaak raar aangekeken, omdat ze niet meedoen met de drinkpartijen en zich bezatten; maar we willen ze leren dat ze anders mogen zijn, dat het anders-zijn ze speciaal en waardevol maakt voor het specifieke werk dat God voor hen in hun eigen dorp in petto heeft!

Pan de Vida

Vorige week zijn we ook samen naar Huancayo en Yurinaki gereisd (centrun van het land, wij wonen in het noorden, een hele lange reis dus :) ) om het tweede seminar te geven over het verbeteren van het werk van de kinder-eetzalen van Pan de Vida (kijk op: http://www.pandevida.nl/ ). Het werk van Pan de Vida is in de loop der tijd erg gegroeid en naast groeien in hoeveelheid, is het de bedoeling ook de kwaliteit van de eetzalen te verbeteren. Dit betekent niet alleen gericht zijn op voeding, maar ook gezondheid, onderwijs, sociaal werk, etc. Het interessante van het samenkomen van verschillende projecten van Pan de Vida, is dat er een paar al meer dan 10 jaar dit werk doen en anderen net zijn begonnen. Waar sommige groepen, die net beginnen bepaalde problemen tegenkomen, kunnen de ervaren eetzalen delen hoe ze diezelfde problemen hebben opgelost.

Een duidelijk voorbeeld hier in Oxamarca (noorden). De eetzaal is vorig jaar begonnen met 100 kinderen en tieners van de armere families in de hoogvlakten, waarbij de kinderen van Pan de Vida ook verwacht worden mee te doen aan de zondagschool en veel echtparen hebben deelgenomen aan de echtparenconferentie in Juni. De algemene coördinator aldaar is nagegaan of de kinderen door de steun van Pan de Vida met een betere voeding, ook beter zijn gaan presteren op school. Voor velen was dit nog niet het geval, waardoor hij is gaan praten met de directeur, en alle leraren en ouders bij elkaar heeft gehaald. In die vergadering heeft hij de ouders en leraren toegesproken over de ontwikkeling van de kinderen en hun verantwoordelijkheid als ouders en toezichthouders, dat ze nu goed gevoed zijn en ze dus ook beter zouden moeten presteren. De betrokkenheid van de ouders in het geheel is essentieel en heeft in dit geval heel goed gewerkt, waardoor de jongeren ineens betere cijfers halen.
 
Lesgeven

Naast dit werk geef ik, Judith, nog altijd les op de een privé universiteit hier in Cajamarca: afdeling Milieutechnologie natuurlijk :). Ik heb inmiddels twee groepen en dus wat meer uren, maar gelukkig hetzelfde vak, zodat ik niet dubbel zoveel voorbereiding nodig heb. Het interessante vind ik dat ik “gedwongen” wordt actuele informatie te kunnen brengen en dus zelfstudie te doen; ik heb ook veel aan informatie die ik van mijn oude leraar van Saxion Hogescholen krijg, wat ook erg leuk is.

Aankomende tijd zullen we weer druk zijn met de voorbereiding van het Kerstpakket voor alle kerkjes die zondagschool hebben, 13 in totaal. Het is voor hen nog altijd een groot feest, gezien ze voorheen niet op die manier kerst konden vieren, de afstand naar de stad is toch te groot en dus het vervoer van kerstbrood en chocola niet betaalbaar. Daar werken we graag aan mee, zodat ze daarmee ook kunnen getuigen van de geboorte van de Redder.

31 Aug 2010

Drie dagen verderweg

Afgelopen weekend hebben we dan het derde jeugdweekend in Malat verzorgd. Malat is één van de dorpen waar we werken, die het verste weg van ons vandaan ligt. Na de reis van ca. 7 uren door een prachtig landschap, kwamen we onder het stof in Malat aan, waar geen douche en ook geen licht is, maar met een emmer water kom je al een heel eind :). Juist doordat het vrij afgelegen ligt en er moeilijk contact met de “stadse cultuur” is, hadden we nu weer met een heel andere groep te maken. Deze jongeren zijn normaal gesproken veel buitenwerk gewend, kunnen vaak niet lang stil zitten te luisteren en vooral niet reflectief bepaalde vraagstukken uitwerken. Dit was en blijft voor ons een grote uitdaging. Toch waren er meer deelnemers dan we verwacht hadden: 34 in totaal, ook tieners en jeugd die uit niet-christelijke gezinnen komen. We hadden een groep van 8 jongelui die iedere dag 45 min. heen en weer 45 min. terug moesten naar Aushuconga om deel te nemen aan het programma; een andere groep van 6 jongeren kwam vier uur lopend vanaf Jelic naar Malat. Die bleven natuurlijk wel slapen.

Zoals al gezegd, moeten we de activiteiten en werktijden aan de doelgroep aanpassen en dat valt niet altijd mee, gezien we met een zeer gevarieerde groep te maken hadden wat betreft christelijke achtergrond, maar ook opleidingsniveau.

Over het algemeen wordt er niet veel geïnvesteerd in de opleiding van de meiden, gezien de hoop op de jongens is gevestigd, voornamelijk voor het later onderhouden van de familie in de brede zin van het woord. Daarom hebben meisjes en vrouwen nauwelijks twee jaar basisschool, kunnen ze net lezen en mogen ze zich verder wijden aan koken en kinderen krijgen. Als jongens het niet direct goed doen op school, worden ze ook niet aangemoedigd te studeren of worden er ook geen alternatieve leermethodes bedacht, maar worden ze vaak door de leraren voor “ezels” uitgemaakt en door de ouders van school gehaald. Onder andere om dit soort situaties, hebben we in het binnenland, in deze streken te maken met een heel laag zelfbeeld.

Nieuwe Testamenten voor tieners
 uit niet-Christelijke gezinnen
We kunnen merken dat het simpele feit dat we er zijn, dat iemand de moeite doet om bij ze te komen, ze al wel stimuleert en opkrikt. Toch is het voor ons moeilijk een geschikt programma voor ze te maken, enkel twee dagen lang, waarvan we hopen dat er toch wat bij blijft. Hun wereld is erg klein en daarin is weinig stimulans om verder te groeien. Wij willen graag daar verandering in brengen. Met de hulp voor schoolmateriaal en studiebeurzen via de fondsen van Ger en Froukje, dus de kerken uit Nederland, zijn er nu velen, ook meisjes, die doorstromen naar de middelbare school! Juist vanuit de kerk moet het voorbeeld komen van duurzame ontwikkeling, dus hebben we, Wilfredo en Judith, ook weer alle jeugdleiders - of potentiële jeugdleiders - aangespoord om van 7-10 oktober deel te nemen aan het Jeugdleiders-Opleidingsweekend dat we hier in Cajamarca zullen geven. Daarin willen we ze bemoedigen, om in hun eigen dorpen met hun eigen jongeren te werken, en ze daarvoor ook praktisch werkmateriaal geven.

Één van de leiders die in de eerste jeugdleiders-conferentie was, was Ruben uit Malat. Hij is afgelopen zondag getrouwd met Gladis, na 3 jaar verkering te hebben gehad, beide 19 jaar. Voor deze streek is dat zo jong nog niet, gezien velen op hun 14de al een partner hebben; tja veel andere afleiding heb je niet... de gewoonte in de dorpen is dat het meisje “geroofd” wordt en na een week (of langer), vaak al zwanger, terugkomt en de ouders pas inlicht over de relatie. Rubén en Gladis zijn hierin een gezond voorbeeld voor de andere tieners en jeugd in het dorp, omdat ze mét toestemming van de ouders en de zegen van God het huwelijk intreden en daardoor een goed begin maken. We hebben nu Gladis uitgenodigd ook deel te nemen aan de workshops in oktober. Bid voor hen en de andere jeugdleiders van het binnenland: “De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig; vraag dus de eigenaar van de oogst of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.” (Lc. 10,2)

20 Aug 2010

Aan het werk!... nóg meer :)

Een maand geleden hadden we een jeugdweekend in Sucre en nu staat er weer een weekend met de jongeren van Malat voor de deur. Maar daarvóór hebben we nog wat andere nieuwtjes om te delen.

Begin dit jaar, toen de scholen en Universiteiten van start gingen met de lessen, dat is in maart en april, werd ik opgebeld door een privé-universiteit hier in Cajamarca, of ik alsjeblieft les wilde gaan geven voor de faculteit van Milieutechnologie: mijn vak dus! Ik vond het een mooie uitdaging, maar kon er niet direct op ingaan, gezien we juist dit jaar het werk met de kerkjes van het binnenland helemaal zouden vernieuwen en we allerlei nieuwe evenementen en materiaal moesten gaan ontwikkelen. Achteraf gezien, was dit inderdaad goed ingeschat.

Nu, in augustus, zijn de “oudste” leerlingen de 7de periode ingegaan, van 10 lesperioden van vier maanden in totaal. Ze moeten onderhand meer specialistische vakken krijgen en daar is in Cajamarca veel vraag naar en weinig aanbod voor. Dus werd er weer gevraagd of ik a.u.b. een paar vakken zou kunnen doen. Het inkomen voor een paar uur in de week is niet erg interessant, maar de uitdaging voor mij natuurlijk wel! Dus, na wikken en wegen, de tijd efficiënt in te delen, toch op de vraag ingegaan en vorige week van start gegaan met de cursus “Water-kwaliteit”.

Water is voor mij altijd een erg interessant onderwerp geweest, het is een element dat leven brengt, of juist door de mens dood gemaakt kan worden. Overal vind je water en overal zijn er problemen die met goed management voorkomen en opgelost moeten worden. Afvalwaterzuivering is bijvoorbeeld hier iets wat nog niet genoeg aandacht krijgt. Waar nog aan gewerkt moet worden vanuit de Universiteit is het inrichten van een Lab: in dit vak toch echt noodzakelijk. Voor nu moeten we het doen met bezoeken aan andere instellingen die dit wel hebben. De leerlingen zijn niet erg veel gewend, merk ik wel, vooral betreft begrijpend lezen en opdrachten uitwerken door analytisch na te denken: dus dáár werken we nu hard aan :).

Verder heb ik ook begin dit jaar een soort werkboek mogen schrijven voor het openen, functioneren en verder ontwikkelen van Kindereetzalen van Pan de Vida (http://www.pandevida.nl/). Door de connectie tussen de twee “werelden” en culturen: Nederland en Peru, kon ik in gesprek met de lokale coördinators van deze eetzalen een goed verslag maken. Te beginnen met hen uit te leggen hoe een basis-diagnose te doen, om de grote nood van de streek te bepalen, armere kinderen en families de prioriteit te geven, waar mee gewerkt zal worden, regels vast te stellen, maar ook nazorg te kunnen geven aan de hand van wat je gaandeweg tegenkomt. Armoede betekent namelijk niet alleen geen eten of geld hebben, maar ook milieuvervuiling, zwakke gezondheid, laag onderwijs, sociaal en geestelijk leven.
 
Als opvolging op dit werkboek, hebben we nu praktische workshops georganiseerd zodat het boek ook daadwerkelijk gebruikt zal worden, zowel in de bestaande eetzalen (comedores) als de nieuwe aanvragen die er kunnen zijn. Hierin vind ik het erg belangrijk dat ze zelf leren aanwijzen wat de sterke en zwakke kanten zijn van hun eigen organisatie, en tegelijkertijd de mogelijkheden benutten om deze te versterken (een SWOT-analyses: Strengths, Weaknesses, Opportunities and Threats).

Hieruit kunnen ze dan ook zelf strategieën en nieuwe projecten ontwikkelen om alle kanten van de armoede te kunnen bestrijden: integraal en duurzaam. Dit betekent dat er nu bijvoorbeeld een nieuwe aanvraag is voor het openen van een eetzaal in Piura, een andere aanvraag voor stoelen en tafels in Sucre en wie weet in de toekomst een eetzaal zich verder ontwikkelt en aanvraag doet voor kleine bedrijfjes met inkomsten voor de arme hardwerkende ouders.

Iemand vroeg mij laatst: wat doe jij in je vrije tijd? Wat is je hobby?
Uuuuh, vrije tijd: heb ik dat? :) Maar wat is mijn hobby, waar geniet ik van? Van sociaal-geestelijk-praktisch werk, vóór en mét mensen die het meer dan waard zijn, die vaak weinig kansen krijgen; helpen aan de Geestelijke, Sociale en Economische ontwikkeling van “onze mensen”, voor mij vooral de jongeren: ja dáár kan ik echt warm van worden!

Liefs, Judith

Geef, als je kunt, ieder wat hem toekomt. Zeg niet tegen je naaste: "Kom morgen maar terug", als je hem het gevraagde ook direct kunt geven. Spreuken 3:27-28

10 Aug 2010

Zelf leren denken en onderzoeken

uit: http://www.gerenfroukje.blogspot.com/

Eind Juli vierden we de tweede Leidersconferentie. Deze keer waren er 29 broeders die tijdens de nationale feestdagen naar Cajamarca waren gekomen. De vorige keer waren er 34 leiders en 3 ‘vrije studenten’. Zich vrij maken voor Bijbelstudie en onderwijs, terwijl er veel te doen is op het land, blijkt steeds weer een beslissing te vragen. De cultuur is hier niet een cultuur van planning en al helemaal niet van visie op de lange duur. Daarom besteden we veel tijd aan het motiveren van de broeders en proberen hen duidelijk te maken, dat de deelname aan de conferenties een investering in hun Gemeente is. Het is de bedoeling dat ze de lessen die ze krijgen, doorgeven aan hun Gemeente en niet dat ze het alleen voor persoonlijke toerusting houden. Om diezelfde reden geven we ze van ieder thema geschreven en praktisch materiaal mee naar huis.

Het was een prachtig programma met zeer nuttige lessen. Het eerste onderwerp was “Pastorale Zorg”. Dat is iets wat nauwelijks aanwezig is in de kleine kerkjes in het binnenland. Godofredo, de voorganger van de kerk waar wij lid van zijn, heeft op dit gebied een ruime ervaring. Hij begon met de opmerking dat discipline/tucht meestal veel wordt toegepast, maar dat de bedoeling daarvan: “herstel”, nauwelijks plaatsvindt. Iedereen weet wat niet goed is, maar hoe dat weer in orde moet komen is een hoofdstuk apart. Hij sprak over pastorale huisbezoeken, de noodzaak ervan, fouten die we moeten voorkomen en praktische tips voor conflictbeheersing. Het was een heel bruikbare les en we hopen dat de broeders er hun voordeel mee kunnen doen.

In de kerkjes worden soms 4-5 diensten per week gehouden. Alle diensten lijken op elkaar, er wordt gezongen en vaak geïmproviseerd gepreekt, waarna iedereen weer naar huis gaat en leeft zoals hij denkt dat goed is. Onderwijs is/was nauwelijks aanwezig. Daarom zijn de conferenties zo belangrijk, er worden onderwerpen behandeld, die de mensen zelf hebben aangedragen. Ger heeft onderwerpen als de prosperity-leer behandeld, maar ook de doop in de Heilige Geest en het functioneren van de gaven. Er is op dat gebied heel veel wildgroei met excessen. Ons verlangen is dat de kerkjes in het binnenland gezonde gemeentes worden, die invloed hebben in hun omgeving. Door de kleinschaligheid van het dorp, kan de kerk een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van de gemeenschap. Er is veel vervuiling in de beleving van de kerk door gewoontes die als doctrines worden opgelegd. De buitenkant is dan belangrijker dan de binnenkant: het hart.

Doordat de mannenbroeders opdrachten kregen, die ze in groepjes zelf moesten uitwerken, hadden we de studieboeken zoals concordantie, Bijbelse encyclopedie, Bijbels woordenboek en commentaren van Ger’s bibliotheek ter beschikking gesteld. Het was prachtig om te zien met hoeveel ijver de mannen thema’s opzochten en vragen uitwerkten. Doordat ze merkten dat Bijbelstudie leuk en interessant wordt als je hulpmaterialen hebt, zijn er nu verschillende kerkjes die een aanvraag willen doen voor hulp bij de aanschaf van een bibliotheek in de kerk.

We hebben sinds een paar jaar een verdubbelingfonds opgezet: d.w.z. dat de mensen zelf bepalen wat zij zinnig vinden om aan te schaffen voor hun kerk, zij sparen een bepaald bedrag en wij leggen hetzelfde bedrag bij. Zo heeft Malat intussen een generator voor elektriciteit aangeschaft en dit jaar kochten ze hun beamer met geluidsinstallatie om films in het dorp te vertonen. Anderen hebben muziekinstrumenten gekocht, anderen hebben de vloer van hun gebouw aangelegd. Het motiveert de mensen om hun best te doen, om met activiteiten geld bijeen te brengen, maar vooral om dromen te hebben die werkelijkheid gemaakt kunnen worden. Een bibliotheek in de kerk is nu voor verschillenden een mogelijkheid en een wens geworden, omdat ze merken dat het hen helpt om de Bijbel beter te begrijpen en teksten niet uit hun verband te halen.

Ze leren zelf nadenken en dat is iets wat hier zelfs op school niet erg wordt gestimuleerd. (Blinde) gehoorzaamheid is hier de grootste deugd. Je hoeft dan alleen maar te doen wat iemand anders zegt. Het geeft je een goed gevoel, want niemand kan je ter verantwoording roepen, en je kunt niets fout doen. Om zoiets te doorbreken is het werk van de Heilige Geest nodig en we zien langzamerhand sommige mensen wakker worden en hun eigen toekomst in handen nemen. Daar willen graag bij ondersteunen.

We hadden bezoek van een jong echtpaar uit Nederland, dat op zoek is naar Gods weg met hen, eventueel in Perú. Ze mochten erbij zijn en konden proeven wat het belang is van buitenlandse bijdrage in de ontwikkeling van het kerkelijk leven. Evangelisatie kunnen de Peruanen heel goed zelf doen, maar discipelschapstraining is toch nog een gebied waar hulp van buitenaf bij nodig is, vooral in samenhang met praktische, sociale en financiële ondersteuning.

De week na de conferentie ben ik, Froukje, druk geweest met 4 kinderen van het Lilianefonds. Een jongetje, Damian van 6 jaar, moet naar Lima gestuurd worden om te worden geopereerd. Daarvoor zijn er allerlei formaliteiten (overdrachtpapieren) nodig en dat vraagt enorm veel tijd en inspanning. Je krijgt geen lijst met welke formulieren nodig zijn, maar gaandeweg worden er steeds weer andere formulieren bij gevraagd. We beginnen met goede moed en hopen dan dat het niet te lang zal duren. Ongeveer 2 weken later kan Damian naar Lima reizen met zijn vader om een consult te krijgen voor de operatie in het Kinderziekenhuis van Lima. Daarnaast moest naar een oogarts met 2 jongens en naar de neuroloog met een andere. Veel tijd gaat ook zitten in het uitleggen aan de ouders wat er met hun kind aan de hand is en overleggen hoe de behandeling zal zijn. Als de ouders geen onderdak hebben bij een familielid in Cajamarca, mogen ze in onze kerk logeren, waar een ruimte is met stapelbedden voor de mensen uit de “campo” die onderdak nodig hebben. We zijn daar heel blij mee, want het geeft de mensen veel spanning om in de stad hun weg te zoeken naar ziekenhuizen, apotheken en laboratorio. Ook hier in de stad, zelfs in de publieke instellingen, worden de mensen uit het binnenland vaak niet goed behandeld.

Ons werk is integraal, niet alleen het geestelijke is belangrijk, maar ook het praktisch uitdragen van het evangelie en daar hoort gezondheidszorg ook bij. Met ieder kind en zijn ouder bidden we voordat ze weer weggaan, ook als ze geen christen zijn, want de hulp is voor iedereen, niet alleen voor de mensen die bij een kerk horen. Je merkt dat de mensen het waarderen. In Lima kan ik met de hulp van twee katholieke nonnen rekenen, die de weg weten in de ziekenhuizen aldaar. De mensen, die ik naar Lima moet sturen, worden door hen opgevangen en begeleid in hun weg naar de specialisten. Ook met hen kunnen we onze zorgen voor de patientjes uitwisselen en elkaar bemoedigen met gebed.

Deze maand gaan we naar Malat, waar Wilfredo en Judith het volgende Jeugdweekend zullen leiden. Het is een groep jongeren die nog niet zo lang bij elkaar komt, maar we hopen ze hiermee te versterken en ook de jongeren van andere dorpjes aan te moedigen zelf een jeugdgroep op te zetten. Dit doen Wilfredo en Judith vooral door op hen gericht materiaal te zoeken en een aantrekkelijk alternatief te bieden aan alsmaar dezelfde soort bijeenkomsten met de ouderen.

Heel hartelijk gegroet, ook namens Wilfredo&Judith:
Jullie Ger en Froukje

12 Jul 2010

Wees sterk en moedig en ga aan het werk

Vorige week zijn we teruggekomen van een intensief en opbouwend weekend met 44 jongeren van Sucre en omstreken. Sucre is een dorp, dat dicht bij het stadje Celendin ligt, waardoor we te maken hebben met heel andere jongelui dan de vorige groep in het binnenland, meer “stads”. Dit merken we aan de ene kant doordat we eigentijdse lofprijs- en aanbiddingsliederen met ze kunnen zingen, maar aan de andere kant is hun houding wat meer gesloten, stadse tieners zouden we kunnen zeggen.

De vrijdagavond gingen we van start met een zeer gevarieerde groep: de helft kwam voor het eerst en velen van hen komen uit een niet-christelijke omgeving, ook wegens het nieuwe project van Pan de Vida (www.pandevida.nl), dat dit jaar van start is gegaan in Sucre; de andere helft van de groep maken we al een aantal jaren mee en zien we letterlijk en figuurlijk groeien: fysiek, emotioneel en in geloof. Dit is voor ons een groot voorrecht. Eind vorig jaar zijn de jeugdbijeenkomsten in Sucre zelf van start gegaan en komen er regelmatig rond de 20 jongeren samen. Er is nu meer betrokkenheid van hen bij de rest van de locale kerk.

Beetje bij beetje kwam de groep los en konden we meer met elkaar delen. De praktische workshops waarin ze vraagstukken in kleinere groepjes oplossen en vervolgens presenteren aan de rest, spelen daarin een belangrijke rol. Daarnaast deden we team-spelletjes en weer een kampvuur op de zaterdagavond. Al vóórdat het vuur aangestoken was, hoorden we ze hard de nieuwe liederen zingen. Wat een heerlijk geluid na een toch zware dag!


Het afscheid op zondag is altijd heel dubbel, want sommigen van hen zien we maar één keer. Sommigen komen niet meer terug en anderen mogen van hun ouders niet meedoen in de plaatselijke jeugdgroep. Één van de meisjes vertelde me dat ze huilend aan haar stiefmoeder had gevraagd te mogen komen, die uiteindelijk toegaf. Toen haar vader thuiskwam wilde hij haar bijna kwaad terughalen, maar haar halfzus kon dat nog net tegenhouden. De rest van het jaar mag ze nergens aan meedoen. Op zo´n weekend hoor je verhalen van gebroken gezinnen waar de soaps op TV maar simpele verhaaltjes bij lijken! Als ze zo´n negatief voorbeeld in huis hebben, wat kun je dan nog verwachten voor hun eigen levens? Bid aub mee voor hen!

Bij aankomst kreeg iedereen het werkmateriaal en een dagboekje, maar ook een klein cadeautje. Dit keer gaven we hen allemaal een doosje met Bijbelteksten “Beloften van God”, waarin ook twee mooie teksten staan, waar we mee gewerkt hebben binnen het thema van NO RETREAT, NO SURRENDER:

“Niemand mag op je neerkijken omdat je nog jong bent. Wees een voorbeeld door wat je zegt en doet, door je liefde, geloof en zuiverheid.” 1 Tim. 4:12
"Wees sterk en moedig en ga aan het werk. Laat de omvang van deze taak u niet afschrikken, want de HERE, mijn God, helpt u; Hij zal u niet in de steek laten. Hij zal ervoor zorgen dat al dit werk op de juiste wijze wordt gedaan.” 1 Cron. 28:20

Deze beloften geven we aan hen mee, maar nemen we ook mee voor onszelf, vooral om ook zelf door te gaan met dit belangrijke werk.

29 Jun 2010

Een zeer bijzonder land!

Afgelopen weekend hebben we een bijzondere trouwerij bijgewoond. De reis naar het binnenland was dit keer niet om “het werk”, maar om de trouwerij van Fani en José mede te organiseren en bij te wonen.
José komt uit Piura aan de Peruaanse kust (Costa); en Fani komt uit La Conga del Granero, een klein dorpje midden in de Andes (Sierra), onderweg naar Oxamarca, waar we ook de Jeugdweekenden en Huwelijksconferenties verzorgen (verslag op ons weblog). Echt helemaal in het binnenland dus. Deze twee mensen hebben elkaar op de Bijbelschool in de Jungle (Selva) ontmoet, dan hebben we alle hoofdstreken van heel Peru gehad!

De bruiloft werd dus in het binnenland gehouden, maar volgens de gewoontes van de stad... er moest heel wat verbouwd en gesleept worden! Voor “onze mensen” was dit feest iets heel bijzonders. Wat natuurlijk wel heel erg typisch algemeen Peruaans is, is dat alles op ´t laatste moment geregeld moest worden en de ceremonie die eigenlijk om 3.00PM zou beginnen, pas om 5.00PM kon beginnen: Elsy en Wilfredo moesten alles nog hals over kop versieren, gezien de familie daar nog niet aan toegekomen was; de bruidegom kreeg om 5uur pas zijn trouwkostuum van zijn moeder, die later kwam, omdat ze het te vroeg vond ’s middags. Ondanks de avond-kou, maakte Wilfredo als ceremoniemeester er een mooi feest van! Alles heeft z´n charmes zullen we maar zeggen.

Eén van de grootste charmes is het Peruaanse landschap. De dag voor de bruiloft zijn we te paard naar oude ruines geweest: “Las Chullpas”, graftempels van de pre-Inca tijd. We zijn meer dan drie uur onderweg geweest (alleen heen vanauit Oxamarca) en weer lopend terug (nog eens drie uur), want de afdaling te paard is soms intensiever dan lopend. Juist door deze afstanden is het echt niet toeristisch, maar de tocht is de inspanning meer dan waard; iedere keer als je de bocht om gaat, kom je een nieuwe vallei binnen, waar de pracht van de schepping tastbaar wordt.

Aankomend weekend gaan we weer naar Sucre, waar het tweede jeugdweekend zal plaatsvinden. Ook daar komen weer allerlei jonge lui, die een paar uur moeten lopen en daarna vaak nog verder met de bus reizen, maar dat graag doen om weer samen opgebouwd te worden. We zien ernaar uit!


Tot volgende week!
Wilfredo en Judith

19 Jun 2010

In PERU zijn er ook Oranje-fans!

Vanochtend 6.30am (Peruaanse tijd)  begon de tweede voetbal-wedstrijd van Nederland, en natuurlijk moesten we vanaf hier ook "onze jongens" aanmoedigen. Pim en Luz hebben hun huis er erg mooi voor versierd, dus wij ook allemaal in het Oranje!

16 Jun 2010

Huwelijksconferentie in Oxamarca

uit: http://www.gerenfroukje.blogspot.com/

Er is hier veel gaande in deze “droge tijd” van het jaar. We moeten de activiteiten van het binnenland vooral in deze tijd plannen, omdat de wegen in de regentijd, oktober tot maart, onbegaanbaar worden. Nadat we net de leidersconferentie in Cajamarca afgesloten hadden, zijn we, na de nodige voorbereidingen, nog geen twee weken daarop met Godo en z´n vrouw Teresa naar Oxamarca vertrokken, om samen een echtparenconferentie (of: huwelijksconferentie) te leiden. We hadden daar al eerder een huwelijksconferentie gehouden, en toen kwamen er zoveel echtparen op af, dat we nu vooraf al bekend gemaakt hadden, dat we niet meer dan 40 echtparen zouden kunnen inschrijven, om veel intenser aandacht te kunnen schenken aan de mensen.

Zo startten we uiteindelijk met 39 echtparen (78 deelnemers), waarvan er slechts 9 christenen waren. De studies die Godo voor de echtparen had voorbereid, waren heel open en zonder er doekjes om te winden. Iets wat vooral in de bergdorpen, maar ook in de stad, totaal niet voorkomt. Over “zulke dingen praat je niet”. Ik stel me zo voor, dat dit in Nederland het geval was in de jaren ´20 van de vorige eeuw. Een voorbeeld: iets wat je nauwelijks zult zien, is dat echtparen hand-in-hand lopen. Maar daar komt, dank zij de conferenties verandering in: vanaf het moment dat de lessen beginnen, is het “verplicht” hand-in-hand te lopen! In het begin is dat voor de meesten nog heel vreemd, maar een poosje daarna, genieten ze er zichtbaar van!

Tijdens de avonduren werden er films vertoond:
De eerste film liet het gevaar van alcohol/drank zien: de destructieve werking op het gezins- en huwelijksleven en het herstel daarvan, als mensen van verslaving bevrijd worden. Het was het waargebeurde verhaal van twee alcoholisten, waarvan de ene wel hersteld werd en de andere weigerde vergeving en herstel te ontvangen. Het is hier zo´n enorm bekend gegeven in Peru, dat iedereen het begreep. De tweede avond vertoonden we de ook in Nederland bekende film: “Fireproof” (vuurbestendig). De stoere brandweerman Caleb Holt heeft tijdens zijn werk één motto: laat nooit je partner in de steek. In zijn thuissituatie is dit echter een ander verhaal. Zijn huwelijk met zijn vrouw Catherine is nagenoeg op de klippen gelopen. Wanneer ze een scheiding willen aanvragen, grijpt Calebs vader in. Hij vraagt aan zijn zoon om mee te doen met het experiment 'The Love Dare', waarin Caleb 40 dagen zich inzet om de liefde van zijn vrouw terug te winnen.

Verschillende echtparen reageerden op de uitnodiging om van-nu-af-aan met Jezus en Zijn Woord verder te gaan, elkaar te vergeven en hun huwelijk een nieuwe start te geven. Op de foto´s zie je een aantal, dat op die uitdaging “Ja” gezegd hebben. Er kwamen jonge echtparen tot bekering en we vragen jullie gebed voor hen, dat ze ook de verandering in hun huwelijk en gezin zullen proeven en de diensten in de Gemeente van Oxamarca zullen gaan bijwonen. Bid ook voor Gilmer, de voorganger van de Gemeente; hij heeft eigenlijk geen sterke pastorale bediening, maar is organisatorisch en sociaal enorm begaafd. Beide bedieningen zijn nodig en daarvoor bidden we al geruime tijd.

Tot slot vragen we vast je gebed voor het geplande jeugdweekend in Sucre, waar Wilfredo en Judith verantwoordelijk voor zijn. Dat hopen we te realiseren op 2, 3 en 4 Juli.

Heel hartelijk dank voor je geestelijk mee-strijden. We zijn ons steeds meer bewust, dat we dit alles nooit zonder jullie gebeden zouden kunnen realiseren. Dus: nogmaals heel hartelijk dank voor jullie aandeel in dit hele proces.

Luister ook naar de gebedstelefoon, waar ik elke 2 weken nieuwe gebedspunten inspreek. Het nummer is: (in Nederland) 040 2424466.

Gegroet uit Cajamarca, ook namens Wilfredo en Judith:
Ger en Froukje

11 Jun 2010

Eerste leidersconferentie in Cajamarca

uit: http://www.gerenfroukje.blogspot.com/

Op het moment dat ik verslag uitbreng over de driedaagse conferentie van voorgangers/oudsten uit de bergdorpen, hebben we die net een paar dagen geleden afgesloten. Zoals je weet, was dit de eerste keer dat we de lessen en Bijbelstudies in Cajamarca-stad gaven. Dit jaar hopen we dat nog 2x te doen. Dat betekent dus dat we, zoals tot nu toe gebruikelijk, niet afreizen naar de dorpen, maar we ontvangen nu de voorgaande broeders bij ons thuis- nou ja: “thuis” wil niet zeggen in ons huis, maar in de stad waar we wonen n in de kerk waar we bij aangesloten zijn.

Het was best spannend: zullen ze komen of...? Je zult je je misschien afvragen: “Waarom dit risico nemen?” De reden is de volgende: Als we de lessen in de dorpen geven, dan is het werk van de mensen op het land of met het vee, soms letterlijk naast de kerk. Dus is de verleiding heel groot om even de kerk uit te lopen, om te kijken of alles nog goed verloopt. En als dat niet het geval is, dan blijven de mensen zelfs urenlang weg of komen helemaal niet meer terug tot de volgende morgen! Verder loopt daar de talrijke kinderschare in-en-uit en is het soms niet mogelijk om boven de (meestal toch wel vrolijke) herrie uit te komen met natuurlijk stemvolume. Vandaar dat we de keuze maakten om nu de studies te geven in Cajamarca-stad. We verwachtten zo´n 40 voorgangers, en er kwamen er 37. We mochten die dagen het kerkgebouw in Cajamarca gebruiken. Daar konden de mannen-broeders ´s nachts ook slapen en, omdat er ook een keuken is, hoefde niemand tijdens de conferentie ergens anders heen. Kortom: het was echt een succes en iedereen was erg enthousiast!

De activiteiten startten op maandagavond met een film: “Behind the Sun”. Vooral ook om het blikveld te verruimen van mensen die geen idee hebben, van wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt en vooral ook om te leren bidden voor Christenen die geen mogelijkheid hebben om vrij hun geloof te beleven en te belijden. Judith gaf vooraf uitleg over wát de “Islam” inhoudt en wat de consequenties zijn voor Christenen die in een Moslimland leven.

De 2 dagen daarna, waren echte studiedagen met onderwerpen als: “Volwassenheid en Leiderschap”. Deze studie werd door Gilmer gegeven, de voorganger uit Oxamarca. Hij is één van de mensen waar we in 2001 het werk in het binnenland mee zijn begonnen. Hij is een geweldige collega en arbeider. Niet direct een pastor (“herder”), maar wel een goede leraar, die anderen weet te motiveren en te inspireren. “Hoe vorm je toekomstige leiders”, was de volgende studie, die ikzelf voor m´n rekening nam. Meestal willen “onze” mensen daar niet aan denken, maar er zal toch een tijd komen dat zijzelf alles moeten doen, zonder onze directe hulp. En ook dat zijzelf nieuwe leiders moeten aanstellen, die door hen zijn opgeleid. Zijzelf willen daar liever niet over praten en worden zelfs emotioneel als we voorzichtig proberen uit te leggen, dat er misschien een moment komt dat we hier niet meer zijn...Voor Froukje en mij zijn dat ook geen vrolijke onderwerpen, maar het is de realiteit.

Wie ons daar geweldig goed bij helpt is onze dochter Judith. Meestal geven zij en haar man Wilfredo lessen aan jonge mensen, vooral jeugdleiders, en dat doen ze echt “fenomenaal” met, ik hoop dat het óók zo in het Nederlands heet: “Dynamische Activiteiten” (praktische workshops en actieve spelletjes). De groep wordt daarbij opgedeeld in een aantal kleine groepjes van 4-8 personen, die bepaalde problemen moeten oplossen en dat doen ze zó verschrikkelijk goed; het helpt hen vraagstukken op te lossen vanuit hun eigen context en belevingswereld, met de middelen die zij voorhanden hebben. Echt fantastisch!! Het is mooi om te zien hoe hard de kerkleiders met bepaalde thema´s aan de slag gaan, om het vervolgens aan de rest van de groep voor te leggen en zo samen nog meer te leren.
Die dag werd ook weer afgesloten met een film over de gevaren van alcoholisme -- één van de grootste gevaren in de dorpen, maar ook hier in de stad.

De tweede dag, gaf de voorganger van onze kerk in Cajamarca-stad een uitstekende studie met als thema: “Geloof, Gewoonten en Wetticisme “. Het wetticisme is een grote vijand van blijdschap en vrede; en niet alleen in de bergdorpen. Het staat voor starheid, dorheid en bureaucratie in het geloof. Voor regelzucht, te veel hang naar tradities, et cetera. Dan worden zaken als “welke kleding je draagt” belangrijker dan je persoonlijke relatie met God. Het vormt een continue bedreiging van de vrede met- en ín- God.

Wilfredo gaf daarna een studie over “Sektes en de Bijbelse fundamenten”. In de dorpen waar we werken, vormen vooral de uit Brazilië geïmporteerde “Welvaarts-sekten” een voortdurende bedreiging. Hun leringen zijn geworteld in hebzucht, overgoten met uit hun verband gerukte Bijbelteksten. En dat maakt ´t zo gevaarlijk! Er zijn al heel veel kerkjes in de campo uit elkaar gegaan, juist daardoor. Ook deze dag werden door Judith op-de-praktijk-gerichte opdrachten gegeven, om die in kleine groepjes uit te werken en daarna aan de rest te tonen: wat de gevolgen van extreme sektarische leringen zijn in het praktisch gemeente(be)leven. Deze dag werd afgesloten met Lofprijs en Bedieningen.

De laatste dag heb ik een studie gehouden over “Hoe een gemeente te leiden” en daarin vooral toegespitst op het karakter van de voorganger. Dat is een onderwerp, waar nog niet het laatste woord over ge-“preekt” is en daar zal de twee volgende voorgangers-conferenties nog op doorgegaan worden, want: we kwamen tijd tekort. Het is ook heel bijzonder dat er zo actief meegedaan is, van begin tot eind. Deze mensen hebben soms niet de basisschool kunnen afmaken, zijn niet gewend in de schoolbanken te zitten, maar hebben toch ontzettend hard gewerkt en zijn vol moed en nieuwe informatie weer terug gekeerd naar hun kerkjes. Het was allemaal heel intensief, maar enorm nuttig en feestelijk, zó zal ik het maar kort beschrijven.

Vandaag gaan we weer op reis naar een dorp (Oxamarca), waar we een huwelijksconferentie met zo´n 40 echtparen zullen hebben, waar de meeste stellen nog geen Christen zijn. Bid ook voor hen; ook al is ´t deze keer “met terugwerkende kracht.”

Heel hartelijk dank en heel hartelijk gegroet, ook namens Froukje en Wilfredo&Judith:
Jullie Ger Prakken

Wilfredo & Judith