18 Apr 2015

Even Bijpraten

Waar te beginnen… ineens kwamen we erachter dat we alweer twee maanden niets meer op ons blog hadden geschreven of brieven hadden gestuurd. Wie ons op FB volgt, heeft wel één en ander kunnen bijhouden. Je kunt ons dus ook volgen op Facebook pagina Wilfredo & Judith.

Wie ben ik?

We hebben veel te vertellen. Net na de vorige brief hebben we vakantiebijbelschool gehad. We gingen eerst met alle kinderen van de zondagschool de wijken in om andere kinderen uit te nodigen voor een week Bijbelschool. Het hoofdthema: Wie ben ik? Alle liedjes, spelletjes en Bijbelteksten gingen over identiteit en de identiteit in Christus. We hebben daar mooi materiaal en audio voor kunnen vinden en we zijn daar erg dankbaar voor. Onze grote uitdaging is nu de kinderen in onze nieuwe wijkt te bereiken.

Verhuisd

Omdat we als kerk een klein lokaal hadden, moesten we alle bijeenkomsten om de beurt houden: kinderen, jeugd, discipelschap lessen en hoofddienst. Zoals jullie weten, bidden en werken we voor de aankoop van een stuk grond voor de kerk en het studentenhuis voor arme jongeren van het binnenland. We weten dat, als God het wil, Hij zal voorzien en het op Zijn tijd komt.

We zijn ondertussen gaan zoeken naar een groter lokaal voor de kerk om te huren. Ook al hadden we dit al lang in gedachten en vonden we niets, gingen onverwacht deuren open en kregen we een commercieel lokaal voor een derde van de prijs. De bazin zei: omdat het voor kerkdiensten dient. Wat is God groot, dat Hij harten raakt zodat Zijn werk kan groeien! In dit nieuwe lokaal kunnen we een triplex muur maken voor gescheiden kinderdiensten tijdens de zondagdienst. Zo kunnen de ouders hun kinderen meenemen en toch zelf zonder afleiding naar Het Woord luisteren. 

Ook al zitten we dicht bij onze oude buurt, zijn er nieuwe wijken die we willen bereiken. De weg waar het nieuwe gebouw aan staat is erg druk en er komen veel mensen langslopen. Een mooie gelegenheid om ze een traktaatje te geven en soms een praatje te maken. Een paar mensen durfden het zelfs aan om naar binnen te stappen. Tegenover de kerk is een (illegale) discotheek. Daar zijn ook heel wat traktaten mee naar binnen gegaan :). De wijk tegenover te kerk is een armere wijk. We willen daar kleren gaan uitdelen en ze daarbij Het Goede nieuws brengen. Nieuwe mogelijkheden en een grote verantwoordelijkheid om deze mensen met het Evangelie te bereiken. 

Zes-dubbel feest

In maart konden we de verjaardag van de kerk in het nieuwe gebouw vieren. Het was dubbel feest omdat vijf gemeenteleden zich lieten dopen. Drie van de jongeren die zich lieten dopen waren alleen, zonder familie. Ze worden niet gesteund in hun Christen zijn en zelfs soms tegengewerkt. Bid mee voor Alex, voor Jhonny en Edith. Ze hebben hun nieuwe Christelijke familie meer dan nodig!

Bijna weer een zondvloed

We zijn inmiddels ook twee keer het binnenland in geweest. In de regentijd, van december tot maart, is dat niet altijd veilig wegens de grote hoeveelheden modderlawines die op de weg vallen en afsluiten. Vooral nu we te maken hebben met de warme waterstroming aan de kust van “El Niño”, krijgen we extra regen in de Sierra (gebergte). Op nationaal gebied zijn er problemen geweest en nóg, want er wordt verwacht dat dit tot de maand mei doorgaat. In onze Regio wordt onder meer gemeld: 16 mensen overleden, meer dan 37.000 in de hele regio hebben overlast gehad, 115 gewonden en 32 verdwenen personen, 20 scholen verwoest en 250 km wegen weggevaagd, enz.

We gingen naar Oxamarca en zagen onderweg veel huaycos (modderlawines) die gevallen waren, maar gelukkig was veel al geruimd en konden we er door. Toen we nog maar een uurtje te gaan hadden, stonden we stil voor een 2 meter hoge rots. We dachten er langs te kunnen, maar toen ik buiten ging kijken hoe, hoorden we ineens stemmen boven uit de berg schreeuwen: ga weg! Er vallen hier stenen!! Ja, dat hadden we gezien, maar terugdraaien was nog niet zo makkelijk. We waren blij toen we een paar minuten later vanaf een afstandje zagen hoe er stenen bleven vallen, maar niet op onze auto. Twee uur later konden we verder, nadat de grote stenen geruimd waren. Glibberend door de modder kwamen we in het donker in Oxamarca aan.

Ook ons laatste bezoek aan Sucre vorige week was spannend. De weg was een paar dagen ervoor gesloten geweest. Toen we er laags reden wisten we waarom. Er waren niet alleen modder en grote rotsen gevallen op heel veel verschillende plaatsen, maar een deel van de weg was gewoon verdwenen, in het ravijn gevallen. Weet je nog dat we het vorig jaar hadden over die mooie geasfalteerde weg? Daar is nu op verschillende plaatsen veel kapot gegaan. Het zal waarschijnlijk niet allemaal gerepareerd kunnen worden, maar we hopen toch wel dat het veiliger zal zijn dan nu.

Samenzijn

Toch is het samenzijn dit alles waard! Wat wij meemaken onderweg in de auto is niets vergeleken met wat de broeders beleven, die door de modder moeten lopen, bovenop de melkwagen reizen of uren achterin een pick-up liggen. In Oxamarca hadden we een conferentie van twee dagen en in Sucre een vergadering met de voorgangers en leiders van 18 verschillende kerkjes. We hebben alle data voor bezoeken, conferenties, seminars en jeugdweekenden met ze vastgesteld. Tijdens dit samenzijn merken we echt: Hoe goed is het, hoe heerlijk als broeders bijeen te wonen! (Psalm 133:1)

Zo gingen we vol goede moed dezelfde weg weer terug. We zien elkaar spoedig weer!


Ik sla mijn ogen op naar de bergen, van waar komt mijn hulp?
Mijn hulp komt van de HEER die hemel en aarde gemaakt heeft. Ps. 121



Wilfredo & Judith