26 Mar 2009

Op slakkenjacht

We hebben een tuinje achter het huis, waar zoals te doen gebruikelijk, echt van alles groeit en bloeit. Pa weet er altijd een mooie jungle van de maken.
Omdat de groentes op de markt niet zeker zijn, gezien het vaak met afvalwater wordt besproeid hebben we ook een stukje moestuin. Maar de laatste tijd wilde de sla maar niet opkomen. Op de foto kun je de oorzaak hiervan zien...
WOENSDAGAVOND: Het is donker, bijna elf uur en het begint te regenen. Iedereen gaat naar binnen en met die kou ook meteen naar bed. Waar zijn de Prakkens? Zij stormen naar buiten op slakken-jacht!! De een met een lantaarn op z´n hoofd, de ander met de paraplu en de derde met een bakje en een knijper om ze vast te pakken... Ik zou toch eens willen weten wat er door het hoofd van de buren gaat.
Maar goed, dit was een goede vangst, alles in een bakje, dekseltje erop en morgen naar de kippen. Maar morgen... vandaag dus... hadden de slakken het dekseltje opgetild ¿? en waren ze door de hele keuken gaan "wandelen", werkelijk in alle hoeken en gaten!!
Daar wilde ma toch geen foto van maken, vond ze niet kunnen, té vies gezicht... dus helaas daar geen plaatje van, maar je kunt het je misschien wel voorstellen, gezien de hoeveelheid.

20 Mar 2009

Twee Banen

In december was er angst voor het verliezen van mijn baan bij de burgerlijke gemeente, zoals dat hier eigenlijk voor iedereen einde jaar is, gezien er ieder jaar weer mensen bij komen en andere weg moeten vanwege het budget... nu heb ik zomaar twee baantjes :). Nou is het menselijk gezien beiden instabiel en geeft het geen financiele zekerheid... maar dát is menselijk gezien ;)
Vanaf maart ben ik als externe consultant in dienst voor hetzelfde werk als ik al deed op de Milieuafdeling: Milieubeleid en Milieueducatie. Met als verschil dat er geen werkverband meer bestaat na de 7 maanden die dit contract duurt en als ik dan nog gewenst ben, het contract weer opnieuw getekend kan worden. Wat is dan mijn voordeel? Ik heb specifieke taken en kan die waar dan ook uitvoeren als ik maar mijn deel van de afspraak nakom en daar heb ik dus een jaarplan voor. Dus houd ik me bezig met Milieueducatie op scholen, evenementen organiseren op milieu-data zoals wereld-milieu-dag, adviseur op gebied van luchtvervuiling en beleidmaken: verordening op gebied van geluidoverlast en kosten-baten balans van investering in milieu.
Mijn andere baan? Consultant voor Ger en Froukje Prakken ;). Gezien het werk veel is en de werkers weinig... en de werkers ouder worden :) Is het nodig beetje bij beetje wat taken over te nemen. Ten eerste zal ik vooral organisatorisch en administratief bijdragen, zoals nu bijvoorbeeld het voorbereidend werk voor de eerste vergadering in Sucre. De eerste jaarlijkse vergadering is belangrijk, omdat daar de leiders van alle kerkjes bijeen komen en het programma vastleggen voor de rest van het jaar: o School voor de kerkleiders o Seminars voor de Kinderwerkers o Jeugdweekenden o Echtparen-retraite
Iedere maand heeft een aantal activiteiten en, omdat “droge” tijd van april tot oktober is, is het best wat passen en meten. Daarnaast ook rekening houden met de wegen die in april nog en oktober alweer verslechteren en de verdere dorpen onbereikbaar worden; rekening houden met dorpsfeesten en eventueel belangrijke agrarische tijden voor zaaien en maaien. Soms staan we er niet bij stil, dat wij, in de stad, afhankelijk zijn van de mensen in de campo en dat, als wij een activiteit voor ze plannen, ze de akkers (en soms vee) drie dagen moeten laten liggen. Daarom is de eerste vergadering belangrijk, alle data staan daarna vast. Het is ongelooflijk dat, als je een half jaar ervoor iets hebt afgesproken, op een bepaalde dag, bepaalde tijd en bepaalde plaats, alles ook zo is als afgesproken! Bijzonder toch als je bedenkt dat er geen mailtjes en soms niet eens telefoontjes ontvangen kunnen worden.
De nieuwe uitdaging van dit jaar is de Echtparen-retraite: wordt voor het eerst gedaan!! Hier in onze kerk wordt het vaker gedaan en dan trekken de echtparen zich terug in een gastenhuis, iets wat in de campo onmogelijk is om twee redenen: er bestaan geen huizen waar ieder echtpaar samen zou kunnen slapen én als beiden weg zijn: wie zorgt er voor het vee en de kinderen? (ja, in die volgorde)
Daarnaast is er geen gewoonte om SAMEN dingen te doen. In het binnenland is het heel gewoon dat meisjes van 13-15 jaar een jongen leuk vinden, even later met z´n tweeën een week verdwijnen, het meisje zwanger terug komt en ze moeten trouwen. De rest van hun leven leven ze langs elkaar heen: Hij zorgt voor de akker en het vee, Zij zorgt voor rest van hun leven leven ze langs elkaar heen: Hij zorgt voor de akker en het vee, Zij zorgt voor het eten en de kinderen. Kinderen blijven maar komen, want aan planning wordt niet gedaan. Kinderen worden niet opgevoed, maar worden gehouden, net als de dieren. Zodra ze kunnen lopen gaan ze ook naar de akker of weg met het vee en als die tieners zijn leren ze weer een jongen of meisje “kennen” en herhaalt de hele geschiedenis zich weer...
We zien dus heel erg de nood en het belang van zo´n echtparen-retraite, niet alleen om huiselijk geweld tegen te gaan, maar om beetje bij beetje samen te leren FAMILIE te zijn, vooral onderling, maar ook met de kinderen te COMMUNICEREN. Zelfs in de stad is dat moeilijk, dus er is heel wat gebed om wijsheid en openheid nodig voordat we dit waar kunnen gaan maken.
Dit is dan de eerste indruk van beide banen. Beiden erug interesant!!! Wat een grote zegen dit te mogen doen!

16 Mar 2009

Twee keer jarig, vier keer gevierd

Wilfredo was jarig... wanneer? Ja dat was de 12de en de 16de maart. Hoe dat kan? Zo zegt hij het zelf:
"Volgens mijn moeder ben ik de 12de geboren, dus thuis feliciteren ze me de 12de; ik weet daar niets van, maar mijn documenten zeggen dat ik de 16de zou zijn geboren, dus die dag vier ik zelf"
Dit is iets wat hier veel voorkomt, waar mijn moeder met de kinderen van het Lilianefonds ook wel problemen mee heeft. Sommigen weten niet wanneer ze zijn geboren: "dat jaar dat de aardappeloogst zo goed was..." en de moeders geven vaak andere data aan dan op de documenten van geboorte aangegeven wordt.
Maar goed, dit geeft Wilfredo dus genoeg reden om het uitgebreid te vieren, zeker omdat in zijn kindertijd er niet veel aan gedaan is. Een vriend en een vriendin namen hem de 11de mee uit eten (dat is de gewoonte, de avond ervoor en wachten tot middernacht); de dag erna, de 12de hadden we een klein feestje bij z´n ouders thuis, wat extra werd gevierd, want dit is zijn laatste verjaardag als alleenstaande ;), zondag de 15de kreeg hij een taart in het kerkje waar hij verantwoordelijk voor is, en maandag had ik een klein feestje voor de naaste vrienden georganiseerd, dat was dus de vierde viering!!!

Wilfredo & Judith