14 Jan 2009

Gezondheid Moeder

Lieve mensen,
Onderstaand verslagje van de laatste week en de thuiskomst in Cajamarca is misschien interessant om voorlopig het onderwerp Froukjes gezondheidsproblemen in de koelkast te zetten
Van de vakantie in Bolivia hadden we ons iets anders voorgesteld, maar soms lopen de dingen niet zoals we hopen of denken. Zoals de meesten ondertussen wel weten kwam ik na 2 dagen Bolivia al voor 2 weken in het ziekenhuis terecht. Achteraf is de diagnose een optelsom van verschillende dingen geweest. Doordat adequaat is gereageerd konden we vandaag op de geplande datum weer naar Perú vliegen. Gelukkig hebben we nog en paar leuke dagen gehad met Sanne, Marco en Marisa. Zoals Sanne zei was het het belangrijkste dat we even bij elkaar waren.
Met een stapel MRI's, en andere onderzoeken zijn we teruggekeerd. De bedoeling is nu dat er morgen een strategie wordt opgesteld met Rubby, de rehabilitatie-arts en de fysiotherapeute van Ger. Voorlopig krijg ik dan fysiotherapie, ondersteund met medicijnen en later aangevuld met oefeningen. Op die manier moeten de spieren weer enigszins onder controle komen. Vooral vragen we om gebed voor herverdeling en aanvulling van taken. Er zijn veel mogelijkheden, maar we willen wel de juiste beslissingen nemen. Ik moet nog veel rusten en om een nieuw levensritme aan te leren zal niet mee vallen.
Ongelooflijk hartelijk bedankt voor alle gebeden, maar ook de mailtjes en telefoontjes, want die hebben heel erg goed gedaan op momenten dat het niet makkelijk was.
Hartelijke groeten,Froukje

5 Jan 2009

Gezegend 2009

Aan de andere kant van het jaar, én aan de andere kant van de oceaan, willen we jullie een heel Gezegend Nieuw Jaar toewensen, daarin worden alle goede wensen begrepen die een mens zich zou kunnen wensen :) Tegelijkertijd willen we gebed vragen: allereest voor m´n moeder die samen met mijn vader op bezoek ging naar mijn zus, Sanne en haar familie in Bolivia. Ze werd snel ernstig ziek en zwak en heeft bijna twee weken in het ziekenhuis doorgebracht. Het blijkt een samenloop van lichamelijke complicaties, die door chronische stress verergerd zijn; en dus moet ze nu heel erg rustigaan doen, en tegelijkertijd veel medicijnen nemen. We zijn God dankbaar voor de vooruitgang in deze dagen en voor alle mensen die intensief meeleven, maar blijven ook vragen om gebed zodat het herstel volledig zal zijn ÉN er ook andere werkers zullen opstaan om deel van het hoog-nodige-werk over te nemen en voort te zetten. Daarnaast ook graag bidden voor onze werksituatie. Wilfredo en ik werken op verschillende burgerlijke gemeentes en helaas lijkt het er soms op, dat de staat zich vooral bezig houdt met mensen instabiliteit te brengen, terwijl ze wel van het werk willen profiteren. Wilfredo is, God dank, sinds december weer aan het werk en verantwoordelijk voor een project voor "platte"landsontwikkeling - grasverbetering. Toch heeft hij nog steeds geen contract en wilden ze nu een contract vanaf januari 2009 geven, en dan voor drie maanden, in plaats van de zes maanden, dat het project duurt. Gelukkig hebben we hoop, want die gemeente is klein en projecten worden over het algemeen beter uitgevoerd, want het geld is ervoor opzij gelegd. Het kost alleen heel wat pijn en moeite om je rechten te doen gelden. In de gemeente Cajamarca is het probleem groter. Omdat we vanaf juli geen contracten hebben gehad, maar wel door hebben gewerkt, hebben we volgens de wet automatisch een "stabiel contract". Dit betekent dat ze ons ook zouden moeten verzekeren en recht op vrije dagen zouden hebben: iets wat ze als gemeente niet willen aanvaarden, ook al werk je er al jaren (sommigen van mijn collega´s al 10 jaar!). Omdat ze daar van de burgerlijke gemeente te laat achter kwamen, willen ze nu iedereen dwingen een contract te laten tekenen (terugwerkend juli-december) waarbij je dit alles én de stabiliteit verliest en weer per drie maand wordt aangenomen, zonder verzekering of andere rechten zoals hiervoor. Als je niet tekent, wordt december niet uitbetaald... dus hebben velen van ons nu geen loon gehad, en anderen hebben uit nood toch getekend. We hebben met veel collega´s een advocaat gevraagd hoe dit nou zit en een officiële brief opgesteld dat ze ons MOETEN uitbetalen en anders ze ons schadevergoeding moeten geven... ben benieuwd hoe dit afloopt, omdat, ook al het loon zou worden uitbetaald, we in januari misschien hetzelfde krijgen... als we er dan nog zijn... Toch blijven we vertrouwen op God. Het is misschien raar, maar juist in deze situatie, omdat je weet dat niets in deze wereld echt zeker is, weet je dat de ontwerper van onze natuur en onze Vader, wél weet waarom alles gebeurt en vooral je leert hoe je er sterker uit komt: geen slachtoffers, maar OVERWINNAARS zijn! Liefs Judith en Wilfredo

Wilfredo & Judith