22 Dec 2011

Gezegende Kerst

Vorige week heeft de kinderclub van San Lucas – Cochan afsluiting van het jaar gehad. De kinderen die het hele jaar door op de club zijn geweest, hebben een speciaal cadeautje gekregen. Ze waren heel blij met de boekjes met Bijbelverhalen. Veel van hen hebben niet eens een Bijbel in huis. Één van de oudere kinderen heeft al gespaard zodat we in de stad een kleine Bijbel voor hem kunnen kopen. Het was een echt feest met chocolademelk en kerstbrood (paneton), spelletjes en liedjes.

Tegelijkertijd zijn er twee groepen uit onze gemeente de huizen gaan bezoeken, de bergen gaan bewandelen, om de families te vertellen over het ware kerstverhaal: de komst van de Redder.

Een paar dagen ervoor is Wilfredo naar de leiders van het dorp geweest om zich officieel voor te stellen. Hij is eerst met de directeur en de leraren van de basisschool gaan praten; over het verloren gaan van waarden en normen en wat wij met deze samenkomsten willen bereiken. Ook heeft hij de gelegenheid gekregen om met de middelbareschool-leerlingen te praten. De directeur wilde meteen een datum prikken om ook met de ouders te praten en een film te laten zien. Dezelfde dag had de communiteit een vergadering, waar Wilfredo ze ook heeft uitgenodigd om hun kinderen naar de kinderclub te sturen. De reacties waren heel positief. God opent deuren!

Om de verschillende families te bereiken, moet men letterlijk door bergen en dalen, omdat de huizen ver van elkaar verwijderd zijn. Dit is het voorbereidend werk voor de activiteiten die we in het nieuwe jaar zullen voortzetten: kinderclub voor de jongsten en Bijbelonderwijs voor de ouderen. Bid u mee voor dit belangrijke werk, voor deze streek en deze kinderen?




Feliz Navidad


Gezegende Kerst


16 Dec 2011

Dit jaar toch tot een goed einde kunnen brengen...

Anders dan gepland

Kinderwerkers van 7 dorpen uit het binnenland
Afgelopen weekend hebben we de laatste activiteit van dit jaar mogen uitvoeren: een seminar voor de kinderwerkers van de dorpjes van het binnenland. Om een idee te geven hoe de zaken hier toch vaak anders gaan dan gepland...

Het was even spannend of we, na bijna twee weken stakingen en beperkt vervoer in onze regio (zie eerdere berichten op
ons blog), de zondagsschool-seminar door konden laten gaan. Ook de materialen die we hadden besteld uit Lima, waren nog niet aangekomen, omdat de wegen geblokkeerd waren. Daarnaast had Alicia, de lerares die de seminars verzorgt, 10 dagen ervoor een voorspoedige, maar toch ingrijpende operatie gehad en moest ze nog rust houden. We konden de seminar ook niet een week opschorten, omdat deze gericht was op het kerstprogramma, dat met de kinderen zou moeten worden ingestudeerd vóór die tijd.

De wegen gingen net op tijd open

Vijf december werden de wegen weer geopend, drie dagen vóór de seminar, en konden de kinderwerkers uit het binnenland gelukkig toch naar de stad komen. Toch moesten we manieren vinden om iedereen op de hoogte te stellen dat alles toch doorging, en dat valt niet mee, als je t hebt over streken waar geen elektriciteit of telefoon is. Via via, werden de meesten op tijd gewaarschuwd; als er bijvoorbeeld toevallig mensen uit hun dorp in de grotere dorpen naar de markt gingen. Uiteindelijk is het gelukt om met de leiders van zeven dorpen, in Cajamarca, van donderdagavond tot zaterdagmiddag een goed programma te doen.

De lessen hebben we voornamelijk in het kleine appartementje van Alicia kunnen doen, waar ze regelmatig even op bed kon liggen. Ook al moesten de leraressen, die normaal gesproken Alicia helpen, lessen op de school inhalen en konden ze dus niet meewerken, hebben we allemaal kunnen bijdragen aan een goed verloop. Pauline (inmiddels wel bij jullie bekend) was de rechterhand van Alicia in de lessen: materialen kopen, kopietjes maken, knippen, plakken, verven, enz. Wilfredo en Judith zorgden dat de mensen in de kerk konden slapen en eten, en ook dat de kerstpakketten voor de kerken klaar-om-mee-te-nemen zouden zijn. Zuster Melchora zorgde zoals altijd voor heerlijke maaltijden, al was ook dat met kunst en vliegwerk, want tussendoor was het fornuis stuk, dus ook daarin hebben we onze creativiteit kunnen laten zien.

Hergebruik en recycling

Omdat veel dorpen verafgelegen zijn, let Alicia er altijd goed op dat de materialen die ze nodig hebben voor, bijvoorbeeld in dit geval: kerstversiering, goed te verkrijgen of gerecycled zijn. Zo leert ze hen Wc-rollen om te toveren in mooie kandelaars, oude posters in mooie vormpjes te knippen voor slingers en vooral ook de kinderen mee te laten doen in alle voorbereidingen van het kerstfeest. 

Theaterstuk: de Engel en Maria
(achteraan links: Pauline en Alicia zittend in de deur)
De kinderen leren ieder jaar ook een toneelstukje, dat ze opvoeren voor de hele kerk op kerstavond. Voor de hele verlegen kinderen van het binnenland is dit een hele uitdaging, maar ook altijd weer een succes. De leraren studeren het eerst tijdens de seminar samen in, zodat Alicia wat kan bijsturen en dan gaan ze het in hun dorpen de kinderen aanleren. Op deze manier leren ze de komst van de redder echt “levend” te maken en dit te gebruiken als evangelisatiemiddel voor de rest van het dorp, dat altijd voor kerst in de kerk komt kijken.

Kerstpakketten

We hebben een goede tijd gehad samen, de kinderwerkers zijn bepakt en bezakt naar huis gegaan. Sommigen moeten na een paar uur in de busjes, nog een paar uur verder lopen met de grote pakketten op hun rug. Ieder kind zal dit jaar een boekje met een Bijbelverhaal krijgen, een mooie sleutelhanger en armbandje erbij (zie foto’s onderaan). De zondagsscholen hebben een tamboerijn gekregen en de twee dopen waar wel elektriciteit is, twee CD´s met nieuwe kinderliedjes. In totaal zijn er 263 kinderen in deze zeven dorpen die het hele jaar door Bijbelonderwijs hebben gevolgd. Er worden in totaal zo´n 700 mensen verwacht in de verschillende vieringen in de kerken, waarvan zo’n 20% van buiten de kerk is. Denkt u ook aan hen in Uw gebeden in deze dagen?

Voor jullie hele fijne Kerstdagen en een zeer voorspoedig en gezegend 2012
  
Wilfredo en  Judith
Inhoud van een kerstpakket
Alle zes dozen moeten in grote zakken mee

4 Dec 2011

Zo ziet ´t er voor nu uit

Ze zijn er niet uitgekomen vandaag. We hebben overal politie en militairen. De president is niet naar Cajamarca gekomen.

De ministers die namens de regering kwamen, wilden t niet specifiek hebben over het wel of niet doorgaan van het project Conga, dus wilden de protestanten niet tekenen dat de manifestaties worden opgeheven. Het voorstel van de nationale... regering was dat de MER (EIA) werd nagekeken en de dirigenten hier in Cajamarca blijven erbij dat het project niet door mag gaan... de vergadering liep stuk op het feit dat de provinciale burgemeesters en dirigenten de voorstellen eerst met de districtleiders wilden overleggen. Daarop werd geantwoord dat ze NU moesten tekenen of dat de provincies in EMERGENCY werden verklaard... zo gezegd, zo gedaan. Vanaf vannacht 00.00uur is het leger de baas in Cajamarca voor 60 dagen, wat betekent dat zij zullen zorgen dat alle activiteiten (scholen, bedrijven, handel, vervoer) in het departement normaal moeten worden uitgevoerd.

De nationale regering heeft te lang gewacht met rond de tafel te gaan... nu verwachten we dat morgen de politie en t leger overal zullen moeten zorgen dat de manifestaties worden opgeheven... mét of zonder geweld...

We bidden dat er vrede komt. Tot nu toe zijn de protesten redelijk vredig geweest en werd de stad weer van alles gewoon voorzien. Winkels, benzinestations en banken waren weer open. We wachten weer af en hebben steeds de radio en TV aan. Op het moment (10.30pm) zijn zijn er nog groepen op de plaza in een manifestatie... dat mag nog tot middernacht.


http://lanuevaprensa.pe/index.php?option=com_content&view=article&id=569&catid=40#.TtxoyI1UB5A.twitter

30 Nov 2011

Spannend, maar God voorziet

Danken voor t eten dat we hebben op tafel is nu echt heel reëel geworden voor ons. Broeders en zusters van de kerk bellen elkaar op om voedsel aan te bieden, mocht dat nodig zijn. Voornamelijk in de stad is dit te voelen, omdat de winkels al een paar dagen niet meer open gaan.

Gister is afgekondigd dat het goudmijn-project CONGA tijdelijk wordt stilgezet... misschien dat dit met de eerste manifestatie voldoende zou zijn geweest, maar op dit moment eist de regionale regering een resolutie waarin staat dat het helemaal niet meer doorgaat. We denken niet dat dat erin zit, gezien 't veel inkomen voor zowel lokale als nationale regering inhoudt. We hoorden dat er misschien wel weer een paar goederen worden toegelaten op de wegen, zodat men weer voedsel kan kopen. Hopelijk lukt dat. De stad is op veel wegen geblokkeerd met stenen, naast de hoofd-toevoerwegen, zodat auto's niet kunnen rijden.

Celendin
We wachten nu af. We weten nog niet of het nu rustiger wordt, of de mensen verspreid zijn, of ze er juist sterker tegenin gaan... gisteren zijn er uit andere provincies grote groepen mensen bijgekomen om de protesten bij te staan, en die gaan niet zomaar weer weg... Er komen nog altijd groepen mensen schreeuwend langs op straat en er vliegen helikopters over van de mijnwerkers en de politie. Dit werkt niet mee aan een vredige sfeer rondom de manifestaties. Gisteren zijn in Celendin de lokalen van CONGA en GALENO (een andere nabije mijn) in brand gestoken. Er zijn altijd groepen mensen die manifestaties met vandalisme verwarren. Maar er zijn ook bewegingen die goederen inzamelen voor de mensen (vaak boeren-families) die bij de meren in de bergen verblijven om "het water te beschermen tegen de goudwinning".

Gezamenlijk eten voor de mensen

Foto's van celendinlibre.wordpress.com
Blijf aub meebidden.



29 Nov 2011

2000 jaar oude kranteberichten

Vandaag lazen we dit stukje, en zagen dat de mens na 2000 jaar nog altijd zo "werkt". t Zou zo in de kranten van vandaag kunnen staan. De enige goede en duurzame oplossing is deze:


... Zo iemand begrijpt niets, maar is ziek door zijn geredetwist en geruzie; dat leidt tot afgunst, onenigheid, laster en kwaadaardige verdachtmakingen, en tot eindeloos gekrakeel tussen mensen van wie de geest verziekt is, die van de waarheid beroofd zijn en denken dat het geloof hun geldelijk gewin brengt. Maar voor wie tevreden is met wat hij heeft, is het geloof grote winst. Wij hebben niets in deze wereld meegebracht en kunnen er ook niets uit meenemen. Wij hebben voedsel en kleren, laten we daar tevreden mee zijn. Wie rijk wil worden, staat bloot aan verleiding, raakt in een valstrik en valt ten prooi aan dwaze en schadelijke begeerten die een mens in het verderf storten en ten onder doen gaan. Want de wortel van alle kwaad is geldzucht. Door zich daaraan over te geven, zijn sommigen van het geloof afgedwaald en hebben ze zichzelf veel leed berokkend.

Maar jij, een dienaar van God, moet je hier verre van houden. Streef naar rechtvaardigheid, vroomheid, geloof, liefde, volharding en zachtmoedigheid. Strijd de goede strijd van het geloof, win het eeuwige leven waartoe je geroepen bent en waarvan je in aanwezigheid van velen zo’n krachtig getuigenis hebt afgelegd. Ten overstaan van God, die alles in leven houdt, en Christus Jezus, die voor Pontius Pilatus een krachtig getuigenis heeft afgelegd, draag ik je op je taak vlekkeloos en onberispelijk uit te voeren, totdat onze Heer Jezus Christus verschijnt op de dag die is vastgesteld door de verheven en enige heerser, de hoogste Heer en koning. Hij alleen is onsterfelijk en hij woont in een ontoegankelijk licht; geen mens heeft hem ooit gezien of kan hem zien. Aan hem zij de eer en de eeuwige kracht. Amen.

Draag de rijken van deze wereld op niet hoogmoedig te zijn en hun hoop niet in zoiets onzekers te stellen als rijkdom, maar op God, die ons rijkelijk van alles voorziet om ervan te genieten. En draag hun op om goed te doen, rijk te zijn aan goede daden, vrijgevig, en bereid om te delen. Zo leggen ze een stevig fundament voor de toekomst, en winnen ze het ware leven.

Uit 1 Timoteus 6:4-19 (NBV)

28 Nov 2011

Onrust in het Departement van Cajamarca

Nieuws over Cajamarca 

Inmiddels gaat het nieuws over de wereld dat er in Cajamarca conflicten zijn rondom de mijnbouw. Dit is inderdaad het geval: sinds afgelopen donderdag is er een staking afgekondigd tot er eindelijk een oplossing wordt gevonden, waar de nationale en regionale regering van het departement Cajamarca zich in kunnen vinden als ook de mijn-bedrijven en het volk dat in deze streken woont. 



Het landschap van Yanacocha in Cajamarca
In 1992 is een goudmijn geopend, die dicht bij de stad Cajamarca ligt: zo´n 45 min. (48 km) “omhoog” vanuit het centrum van de stad. ´s Avonds is het licht van het kampement vanuit onze stad te zien. In het noorden van de Peruaanse Andes is voornamelijk veel goud te vinden, maar ook zilver en koper. In die tijd was Cajamarca nog een klein stadje met overheden en bevolking, die weinig kennis hadden over de mogelijke gevolgen van mijnbouw: specifiek gezegd DAGBOUW. 

Dagbouw is een vorm van mijnbouw, waarbij de delfstoffen worden afgegraven aan de oppervlakte. Daarom is de aantasting van het landschap en oorspronkelijke ecosystemen bij deze wijze van ontginning erg groot. De delfstof wordt met een shovel afgegraven en de rots met dynamiet opgeblazen. Vervolgens wordt het ruwe materiaal met kiepwagens op een andere plaats gestapeld. Deze “nieuwe bergen” worden met een oplossing van Cyanide besproeid, om daarna het opgeloste metaal in grote reservoirs op te vangen en naar de verwerkingsfabrieken te brengen (cyanideoplossing+ metaal). Hier wordt het metaal weer gesplitst van het cyanide en krijgen we een mengsel van goud en zilver (DORE) dat vanuit Cajamarca naar Lima wordt gecommercialiseerd. 

Yanacocha is de mijn die het dichts bij Cajamarca werkt, onderdeel van de multinational NEWMONT (USA), de grootse goudmijn van het Amerikaanse continent en de tweede ter wereld. Sinds dat de mijnbouw in Cajamarca is begonnen, is de stad ook gaan groeien, met alle voor- en nadelen van bv. meer handel als ook criminaliteit. Tegelijkertijd is er in het begin vanuit het bedrijf niet erg diplomatiek gewerkt met de omliggende communiteiten en zagen de lokale overheden vaak vooral kans om er zelf beter van te worden. In het begin was er te weinig communicatie vanuit Yanacocha en werd er veel irritatie gewekt door mijnwerkers, die door een beter salaris meenden ook beter behandeld te moeten worden en voorrang te moeten hebben in veel opzichten. Door dit slechte begin en een niet-transparante informatie vanuit het bedrijf zelf, is er veel wantrouwen gecreëerd tussen de mijnbouw en het volk van Cajamarca. 



Één van de meren dicht bij de goudmijn CONGA
Afgelopen jaar hebben we verkiezingen gehad. Voor Cajamarca hebben we een zeer linkse Regionale Regering gekregen en op landelijk gebied een links-midden President. Beide partijen hebben in hun campagnes beloofd dat er meer rekening zal worden gehouden met het volk voor de mijnbouw-activiteiten in Cajamarca, waardoor er massaal op hen werd gestemd. 

Een dam gebouwd door Yanacocha
Dit jaar is er een nieuw project van start gegaan van hetzelfde bedrijf Yanacocha: “Conga” heet de nieuwe mijn. Het werk is nog in de fase van exploreren en nog niet exploiteren, maar de Milieueffectrapportage (MER of environmental impact assessment) was al door de vorige regering goedgekeurd, zonder eerst op een bevredigende manier met de omringende bevolking te werken, zodat ze het project begrijpen en zouden kunnen accepteren. In principe is de MER volgens de wet uitgevoerd, maar wat nu gevraagd wordt is dat het nogmaals wordt nagekeken zodat sommige ernstige effecten aan ecosystemen en water niet zullen plaatsvinden en andere betere alternatieven tegenover de milieuveranderingen worden voorgesteld. We hebben het namelijk over meren en drassige landen in de bergtoppen waar infiltratie van regenwater plaatsvindt voor de watervoorziening in drogere tijden, met de daarbij horende complexe ecosystemen die wereldwijd vaak worden beschermd. Deze meren zouden vervangen worden door een grote Dam of waterkering. 

De conflicten zijn nu erg gepolariseerd. Het gaat er niet meer om HOE de mijnbouw te werk gaat, maar de discussie is gesloten op: de mijnbouw gaat WEL of NIET door. De Nationale regering zegt nu van wel, de Regionale Regering zegt ABSOLUUT NIET, het bedrijf wil natuurlijk beginnen met de goudwinning en de bevolking gelooft niemand meer.

Vandaag zijn weer grote groepen mensen, gemeentes, scholen en andere organisaties op het hoofdplein van Cajamarca bijeen gekomen om te eisen dat de President naar Cajamarca komt om te doen wat hij beloofd heeft: het volk laten beslissen. Sommige ministers zijn hier geweest, maar dat is op niet uitgelopen. Het ministerie van Energie en Mijnbouw gaat namelijk ook over de goedkeuring van de MER en dus wil niemand dat als onpartijdig accepteren. Het huidige ministerie van Milieu heeft op en aanmerkingen op de MER en wil hier graag over discussiëren en dat voorstellen. Er wordt nog steeds geroepen om de president en het ziet er nu nog niet naar uit dat hij zelf zal komen. 

Dansen als protest
Tekenen wat ze denken



Hoe is het voor ons? 

De stad Cajamarca is redelijk rustig, redelijk rustige manifestaties, maar ook creatieve activiteiten om de aandacht op het probleem te vestigen als concerten en schilderijen. Waar we ons wel zorgen over maken, is dat alle aan- en afvoerwegen van en naar Cajamarca zijn afgesloten en we geen verse goederen meer binnen krijgen, waardoor alles verdubbelt in prijs. Pauline Grim zou afgelopen weekend naar Oxamarca zijn gegaan om daar het kerstspel met de kinderen in te studeren, maar kon niet uit Cajamarca weg. Vandaag zou ik medicijnen sturen naar een kind met epilepsie Celendin, een andere provincie waar een gedeelte van de nieuwe mijn in gelegen is, maar de apotheek is dicht, zoals de meeste winkels, en de bussen rijden niet. We hopen dat het in de loop van deze week wel weer open zal gaan, want de voorraden raken langzaam maar zeker wel een keer op. Ook de melkproductie kan nergens heen. Cajamarca is één van de hoofdstreken in melkproductie, maar die kan nu niet meer opgehaald worden of naar de kust gebracht. 

Bidt U mee voor wijsheid in deze situatie? Vooral voor degenen die moeten regeren en belangrijke beslissingen moeten nemen.

Wat de onrust heeft doen opwaaien

Mijnbouw in onze streek 

13 Oct 2011

Film draaien is een hele uitdaging!

De weg naar San Lucas

Onderweg met paard en kruiwagen
We schreven al een keer over het kinderwerk dat we zijn begonnen in San Lucas in mei van dit jaar. San Lucas ligt in het District van San Silvestre de Cochán, provincie San Miguel, op een hoogte van ongeveer 3000-3200 m boven zeeniveau. Deze plaats ligt op ongeveer 2,5 uur rijden vanaf Cajamarca, waar we met eigen vervoer heengaan, omdat de melkbussen-wagen er wel 5.00am langs rijdt, maar er daarna geen vervoer terug is. Daarna is het ong. 20 min lopen naar het huisje, naar beneden. De terugweg te voet duurt ruim twee keer zo lang, want dan moeten we weer helemaal omhoog klimmen naar de weg, waar we de auto laten staan.

Wilfredo gaat om de twee weken naar dit dorpje met een team, waaronder twee zondagsschoolleidsters, om daar met de kinderen een programma te doen, terwijl Wilfredo zelf met de volwassenen van het huis basis Bijbelonderwijs doet: een discipelschap-programma. Er is in de buurt verder helemaal geen kerkje, van geen enkele “richting”, waardoor het gezin waarvan dit huisje is, ons vroeg dit werk te beginnen en te ondersteunen.

Er is in San Lucas geen drinkwatervoorziening, maar er wordt water uit een nabije waterbron naar de huisjes gebracht. Afwatering is er ook niet; het toilet is een groot gat in de grond met golfplaten huisje erop. Elektriciteit is natuurlijk ook nog niet aangelegd.

Electriciteit verzorgen
Het huis met daarvoor een stal, waar de kinderen samenkomen

Doordat Ger Prakken een kleine generator heeft, waarvan hij vooral een paar jaar geleden veel gebruik van maakte in de dorpjes van t binnenland, waar nu inmiddels wel elektriciteit is, wilden we daar graag weer goed gebruik van maken om deze kinderen een film te laten zien. We dachten dat de motor best te paard naar het huisje gebracht kon worden, maar het paard dacht daar anders over en rende weg. Gelukkig hadden Wilfredo en zijn vader nog net de motor te pakken, zodat het niet op de grond kapot viel. Toen regelden ze een kruiwagen en daar werd de generator aan vastgebonden. Het paard wilde nog net wel de projector, Dvd-speler en kabels meenemen en zo gingen we op weg naar beneden. Wilfredo was in 15min beneden door de zwaarte van de motor. Omhoog was natuurlijk een heel ander verhaal!

Maar goed, daar aangekomen, zaten al een tiental kinderen te wachten op de film in het schuurtje/ stalletje waar ze normaal samenkomen. Veel van hen moeten best een eind lopen, gezien de huizen in San Lucas erg ver uit elkaar liggen. En wij maar klagen over die 20 minuutjes...

Film kijken

Nadat we alles met kunst en vliegwerk hadden opgezet en alle apparatuur ´t deed, merkten we dat zelfs met alle dekens die we hadden opgehangen, het niet donker genoeg was om de film te vertonen. Dus werd er snel een kamertje in het huis klaargemaakt en hebben we ons met z´n allen in dat “hokje” gepropt om de Jezus-film te zien, door kinderen verteld. Dit is een hele mooie en begrijpbare vertelling van het leven van Jezus. Ook een paar ouderen waren meegekomen, want veel films zullen ze niet hebben gezien in hun leven in San Lucas. Ook zij werden na de film uitgenodigd om mee te doen met de Bijbelstudies op de zaterdagen. We hopen en bidden, dat er in San Lucas zelf iemand zal opstaan en zich ontwikkelen, om dit werk ook voort te zetten als we vanuit Cajamarca en niet kunnen zijn.

Samen Eten

We nemen altijd iets te eten voor de kinderen mee, omdat ze vaak ook uit armere gezinnen komen. Cajamarca is een streek waar in principe het hele jaar wel wat groeit, maar de chronische ondervoeding door eenzijdig eten rond de 80% ligt. Als je ze dat ziet danken voor het bord dat ze voor hen hebben staan, dringt het pas echt door, hoe gezegend we zijn, en dat het niet altijd vanzelfsprekend is om je buik vol te hebben.

Na het eten pakten we alles weer in en kon Wilfredo met de generator in de kruiwagen omhoogklimmen. Om de beurt trok iemand met een touw mee. Uiteindelijk waren ze er eerder dan wij, die zonder extra lasten liepen, boven. Onderweg keken we achterom en zagen een behoorlijk donkere lucht, wat ons plotseling moed gaf om snel door te lopen. De regentijd lijkt dit jaar vroeg te zijn begonnen, en van die buien wordt je erg nat en de wegen spekglad. Na vijf minuten in de auto, begon het hard te regenen. We waren gelukkig op tijd binnen en konden, soms heel langzaam, maar voorzichtig terug naar Cajamarca, terug naar huis.

Over ons eerste bezoek aan San Lucas:
  









Kort Filmpje

29 Sept 2011

Training voor de Jeugdleiders van ´t binnenland

Jeugdleiders in Cajamarca

Afgelopen weekend hebben we ‘t laatste trainingsweekend van dit jaar gevierd, met 12 jeugdleiders van 4 verschillende dorpen. Ze komen jaarlijks twee keer naar Cajamarca om vorming, materiaal en Bijbelonderwijs te ontvangen en dit vervolgens toe te passen in hun eigen dorpen met hun eigen jongeren.
Wilfredo geeft Bijbelstudie

De leiders van de vier dorpen die gekomen zijn, zijn nu bijna twee jaar aan de slag met het jongerenwerk. Ze zijn uit eigen initiatief begonnen, omdat er geen doorlopende programma’s waren, geschikt en interessant voor de jeugd. Daarom vroegen ze om onze hulp. Jammer genoeg waren de twee nieuwe jeugdleiders, die dit jaar pas zijn begonnen, er nu niet bij. Ze zien de noodzaak voor jeugdwerk in hun dorpen wel, maar hebben het nog moeilijk om er vorm aan te geven en te volharden als sommige dingen anders gaan dan gepland of verwacht was. We hopen binnenkort contact hierover te hebben met hen en hen zodoende beter te kunnen begeleiden en aan te moedigen.

We merken dat de “oudere” jeugdgroepen groeien in aantal, maar vooral ook in volwassenheid en in het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Ze nemen meer initiatieven en zijn minder afwachtend op dat wat wij voorstellen. Ze durven de programma’s wat meer te variëren met eigen inbreng, al staat dat niet letterlijk in het materiaal dat ze meekrijgen. We hopen ook weer het volgende jaar de boeken te vinden, die we tot nu toe gebruikt hebben, waarin de thema’s steeds dieper en persoonlijker worden. We hebben deel 1-8 gevonden en weten niet of er meer van zijn. Drie van de vier groepen zijn nu met deel 7 naar huis gegaan.

Jaarplanning

Willam
Begin dit jaar hebben we geprobeerd hen te leren plannen, zodat ze als groep, als jeugd en als deel van de kerk allerlei activiteiten kunnen organiseren, zoals bijvoorbeeld het vieren van bijzondere dagen. Zo hebben ze voor het eerst samen verjaardagen gevierd, hebben ze uitjes georganiseerd, de dag van de voorganger/pastor gevierd, en hebben ze activiteiten gepland voor de maand van de Bijbel; die wordt in september gevierd. Tijdens een evaluatie-workshop over het programma en het materiaal, deelden ze met ons wat ze er allemaal mee gedaan hebben en wat nog niet. Dit helpt hen om na te gaan wat ze nog kunnen verbeteren, en het helpt ons ook om het materiaal en de trainingen aan te passen aan de problemen die ze gaandeweg tegenkomen.

Oefeningen die we vorig jaar met hen hebben gedaan, waren o.a. theater- en dramastukjes. Ze kregen een paar korte stukjes mee in een werkboek, maar moesten daar dan zelf mee aan de slag. In Tupac Amaru heeft de jeugdgroep een stukje ingestudeerd en voor de rest van de kerk uitgevoerd, om de verjaardag van de kerk te vieren. De leiders van Oxamarca vonden het zo leuk, dat ze meer vroegen en voor het jeugdweekend in juli in hun dorp hadden ze een stukje ingestudeerd. Willam, één van de leiding van Oxamarca, heeft tijdens het afgelopen weekend, twee dramastukjes aan de andere leiders geleerd. Pauline, een vrijwilligster die nu twee weekjes bij ons is, heeft daarin ook geholpen. Kijk ook eens op haar blog: http://www.paulinegrim.blogspot.com/

Zelf(standig) leren werken

Ons doel is om de jeugdleiders steeds zelfstandiger te maken en dat ze bewogen blijven over hun jeugd, én actief binnen hun kerkjes. Dit betreft vooral het aanpassen van materiaal en thema’s aan de realiteit van ieder dorp en wat er nodig is voor het werk binnen iedere kerk. Sucre ligt bijvoorbeeld dicht bij ‘t stadje Celendin, terwijl La Quinua pas sinds dit jaar, via een stenen-zand weggetje met andere dorpen is verbonden, zodat daar nu ook de melkwagen kan komen waar de boeren hun melk aan verkopen. De invloed van de stad - dan wel het leven op het platte land - op de ontwikkeling van de jeugd in het binnenland, zowel emotioneel als intellectueel, heeft ook weer te maken met het programma dat we hen kunnen aanbieden.

Wat ook een heel belangrijk punt is in deze trainingsweekenden, is de toerusting van de leiders. Ze hebben als jeugdleiders verantwoordelijkheid af te leggen, ten eerste aan God, dan aan hun voorganger, maar ook aan de jongeren waar ze leiding aan geven. Daarom komen thema’s als leiderschap, zuiverheid, autoriteit en je-leren-te-voegen, aan de orde. In zo’n weekend zijn er speciale momenten waarin we echt de eenheid voelen, we samen kunnen praten en stille tijd kunnen houden. Op vrijdagavond zijn ze allen nog afwachtend, maar zondag is het niet meer stil onder ‘t eten en gaan ze met moed weer terug naar hun dorp, en soms ook een beetje verdrietig, omdat het nu weer een paar maanden zal duren voor we elkaar weer zullen zien.

Volgend jaar hopen we naast deze trainingsweekenden, de groepen één voor één te kunnen bezoeken en te zien hoe ze zich ontwikkelen en hoe we hen nog meer en beter zouden kunnen helpen. Dit betekent natuurlijk dat we zowel over tijd als financiele middelen moeten beschikken. Maar zoals we altijd hebben mogen zien: God baant een weg: “Zo zegt de HERE, die door de zee een weg baant en een pad door machtige wateren…” Jes. 43:16.

Spelletjes aanleren om met
hun jeugd te doen

Iedere groep maakte een eigen
Bijbels-Ganzebord










Evangelisatie drama-stukje
 
Pauline doet theater-oefeningen

 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
Klik op de foto´s om ze groter te zien

13 Jul 2011

Weer een volle bak!

Jeugdweekend in het binnenland

Terwijl in Nederland veel in het teken staat van de zomervakantie, werken we in Perú juist in de droge maanden door, omdat de wegen in de regentijd onbegaanbaar worden.

Afgelopen weekend is het jeugdweekend in Oxamarca geweest, zo´n 6 uur rijden van Cajamarca het binnenland in. Ook hier moesten we een limiet stellen aan het aantal dat mee kon doen, omdat de belangstelling naar dit soort bijeenkomsten van jongeren steeds meer groeit, maar we zelf nog beperkt personeel mee krijgen.

De organisatie doen we nu iets meer op z´n Europees, zodat we van tevoren ongeveer weten hoeveel deelnemers we zullen hebben en daar ons materiaal op aanpassen. Een week voor het evenement moet de jeugd zich bij hun voorganger hebben ingeschreven, die het de dag erna aan ons doorgeeft en wij vervolgens de inkopen kunnen doen. Toch is het niet zo simpel als t klinkt in een Latijns-Amerikaanse cultuur, zeker niet in het binnenland, waar altijd zoveel onzekerheidsfactoren spelen, waardoor ze gewend zijn alles tot op het laatst open te houden. Ook al hadden we nogmaals gebeld en hen eraan herinnerd, en stond het ook op de kleine posters die ze een maand van te voren mee kregen, moest de voorganger van Oxamarca persoonlijk een paar uur lopen naar een paar dorpen om de lijst op te nemen. Toch proberen we beetje bij beetje hen te leren te plannen en prioriteiten te leren stellen. Al me al, waren de materialen net een dag voor het vertrek binnen.
De stille tijd werd door één van hen gedaan
 
In de dagen voor het jeugdweekend waren er weer meer aanvragen tot inschrijving geweest, maar we waren de limiet van 55 alweer gepasseerd, dus zullen die jongeren moeten wachten tot een volgende keer. Met deze ontwikkelingen, zien we dat er veel interesse is vanuit de jongeren in het samenkomen en God als persoonlijke vriend en verlosser te leren kennen. Daarom zijn we aan het bidden en zoeken naar een alternatief: misschien twee verschillende weekenden voor verschillende leeftijden, of twee verschillende weekenden voor de jeugd uit de kerk en daar buiten, en nog altijd zoeken naar meer werkers, die in dit werk mee willen doen en daar enthousiast voor zijn.

Actief meedoen

Praktische workshop en presentatie
Het vorige jeugdweekend was dichter bij de stad; de jongeren van het binnenland zijn duidelijk meer verlegen. Dit is in alles te merken, maar vooral in de spelletjes. Toch zien we ook dat het gevarieerde programma en workshops, waarin ze zelf bepaalde vraagstukken op moeten lossen, erg goed helpen om losser te worden en actiever mee te doen. De zaterdagavond, rondom het kampvuur, werd er veel gelachen, gezongen en werden spelletjes gedaan. We hebben een hele goede tijd gehad samen.

Oxamarca is één van de dorpen, waar ze het eerst zelf het werk met de jongeren hebben opgepakt. Wekelijks komen ze samen met een behoorlijke groep, zodanig dat ze het in twee leeftijdgroepen verdeeld hebben. Eén van de jongens die in de leiding zit, vroeg in het laatste trainingsweekend of hij meer copieën van theater-drama-stukjes kon krijgen en daar hebben we voor gezorgd. Hij heeft in zijn dorp een groepje jongeren bijeen gebracht en hard geoefend voor dit weekend, om het voor de rest uit te voeren. Wat is het toch waardevol om ook eigen initiatieven te zien vanuit henzelf. We denken eraan om beetje bij beetje bepaalde groepen te motiveren om, apart van “onze” jeugdweekenden, zelf dit soort activiteiten te organiseren. We proberen steeds meer hen erbij te betrekken in het programma, zodat ze een idee krijgen hoe de zaken werken, en steeds meer kunnen overnemen. Ook nu in Oxamarca zijn de voorgangers en de jeugdleiding vooral organisatorisch heel erg actief en behulpzaam geweest, zo hebben ook Ger en Froukje hard "meegerend" :).

Piobamba is een dorp waar ze net dit jaar met dit werk zijn begonnen. Een groep van 11 jongelui kwamen drie uur lopen naar Oxamarca, om dit weekend mee te mogen maken.

We danken God voor dit groeiende werk en bidden dat Hij, als Heer van de oogst, meer werkers zal doen opstaan, om samen te zaaien en te zien hoe groot Zijn plannen zijn voor deze jongeren en hun dorpen. Bid u met ons mee?

In een spel moesten ze de wapenrusting bij elkaar winnen

Jeugdleider van Piobamba


1 Jun 2011

Er kan nog meer bij...

Vol is nog niet vol genoeg :)

Afgelopen vrijdag tot zondag zijn we het binnenland in geweest om met een groep van 58 jongeren van Sucre (Provincie Celendin) en omstreken een jeugdweekend te vieren. Net voor ons vertrek werden we door de voorganger opgebeld, met de melding dat er dit jaar veel meer jongeren interesse hadden in het meedoen aan deze activiteit. We hadden alles voorbereid voor maximaal 50, en op de inschrijflijsten waren er al 55 aanmeldingen.

Hals over kop moesten we, hoe-dan-ook, zorgen meer mee te kunnen nemen: kopietjes, zangboekjes, programma’s, welkomstgeschenken, brochures, enz. Op zich heel fijn dit toch net van te voren te weten en iets te kunnen regelen, ware het niet dat we veel materiaal een week eerder moesten bestellen bij de Bijbelboekhandel, zodat het van Lima kon worden opgestuurd. Dáár was het nu te laat voor. Uiteindelijk hebben we alles tot 60 kunnen “toveren” . We zouden haast zeggen, dat het maar goed was dat één van de groepen uit een ander dorp verhinderd was, en we uiteindelijk dus met 58 jongelui waren.

Vorig jaar waren deze jongeren, waarvan veel uit niet-Christelijke gezinnen, nog heel erg afwachtend en ook de ouders zagen ´t niet erg zitten om hun kinderen te “interneren” in dergelijke activiteiten van de kerk. De voorganger en zijn vrouw gingen toen huis aan huis om uit te leggen wat zo´n weekend inhoudt. Het nieuws van degenen die toen hebben meegedaan, is schijnbaar goed aangekomen en nu kwamen sommige ouders zelfs smeken of hun kind er nog bij mocht, maar helaas waren de lijsten (en slaapplaatsen) al snel vol.

Werkers gezocht...

De enorme vraag naar dit soort weekenden met jongeren, waarin ze met een grote groep leeftijdgenoten Bijbelstudies doen, spelletjes doen, samen zingen, lachen, kletsen en zien hoe het ook anders gezellig kan zijn, geeft ons extra moed om hiermee door te gaan. We zien ook hierin: de oogst is groot, maar de werkers weinig. We proberen altijd iemand van de jeugdwerkers van de stad mee te nemen naar de dorpen, om mee te doen in zo´n programma, zodat ze zien hoe hun land- en streekgenoten leven en wat hun nood is. Toch is dit heel moeilijk. Het platteland is meer gericht op de stad en de stad weer op de kust, zelden andersom. Dus iemand intereseren en meekrijgen is nog een hele taak en was nu weer niet gelukt. Dan merken we, dat in zo´n grote groep, die andere jaren rond de 40 jongeren lag, het moeilijker is persoonlijk contact te krijgen. We kunnen gelukkig nu veel meer steunen op de jeugdleiders van Sucre, die sinds vorig jaar naar Cajamarca komen voor training, en die we beetje bij beetje ook in deze weekenden meer verantwoordelijkheden willen geven. Zij, onder leiding van hun voorganger, zullen ook degenen moeten zijn die de nazorg doen en de thema´s consolideren, die tijdens het weekend werden aangekaart.

Zoals we al eerder schreven is het centrale thema van dit jaar: DURF ANDERS TE ZIJN! Wat altijd weer heel erg interactief en stimulerend is, zijn de praktische workshops waarin de jongeren in kleine groepjes zelf aan de hand van voorbeelden van jonge mensen uit de Bijbel, bepaalde eigenschappen van die personen of hun leven moeten uitzoeken en daarna aan de rest van de groep uitleggen. Dus niet alleen luisteren, maar ook onderzoeken zodat ze het beter in praktijk kunnen brengen. Één van de materialen die we voor hen hadden meegenomen , was een klein boekje/ brochure, waarin in simpele en eigentijdse taal, het Evangelie wordt uitgelegd. Ze kregen allemaal een boekje voor zichzelf. Alleen als ze iemand in gedachten hadden om zo´n brochure te geven, konden ze er nóg één vragen. Meteen kwam één van de meiden naar me toe om een boekje voor haar vriendin mee te nemen, die er niet bij kon zijn. Promt volgden er veel meer... ze durfde de eerste te zijn... durf anders te zijn!

Sommigen van deze tieners en jeugd, zien we vanaf 2006 opgroeien en zich ontwikkelen in een hele positieve zin. Grappig is te zien dat er binnen zo´n weekend al veranderingen zijn: op de vrijdagavond is iedereen nog afwachtend en stil en zaterdags al meer geklets, gelach en gezelligheid onderling. Sommigen van hen hebben we dit jaar juist moeten missen,anderen zijn naar de stad gaan werken. Bid mee voor hen, zodat ze alles wat ze hebben geleerd mee zullen nemen in hun rugzak, om zich positief te ontwikkelen ten voordele van zichzelf en hun communiteiten.




Nieuwe liedjes leren spelen
Allemaal hun (geestelijke)wapenrusting aan

23 May 2011

Zaterdag-school voor kinderen in het binnenland

Tussen kerst en oud en nieuw werd Wilfredo gevraagd, door een lid van onze gemeente, naar een familiereunie te gaan buiten Cajamarca, om daar Gods woord te brengen. Ieder jaar rond dezelfde tijd komt de familie samen, om het overlijden van de vader te herdenken in de kapel dat ter ere van hem is gebouwd, want in de streek wordt hij inmiddels als heilige gezien, die wonderen zou verrichten.

Tijdens dat bezoek werd opgemerkt dat er helemaal geen kerk is in de regio en ze graag daarmee zouden willen beginnen, maar niet wisten hoe. Er zou een lerares in de buurt zijn, die wel wat van het evangelie wist en graag iets met de kinderen zou willen doen.

Zo ontstond het idee om het werk van het kerkje in Cajamarca, uit te breiden naar SAN LUCAS ALTO. Dat is het dorpje dat ligt op ong. 3000 m hoogte, onderdeel van San Silvestre de Cochan, deel van de Provincie San Miguel in de regio van Cajamarca. Het ligt zo´n drie uur met de auto van Cajamarca af, maar gezien er nog helemaal geen kerkjes of groepjes Christenen zijn, is er toch besloten in SAN LUCAS ALTO te beginnen met zondagsschool... beter gezegd, ZATERDAGschool.

Begin mei is Wilfredo met een groep broeders en zusters van Cajamarca naar het dorp gegaan en zijn ze de huizen gaan bezoeken om de kinderen één voor één uit te nodigen voor de eerste bijeenkomst van kinderen.

Afgelopen zaterdag zijn ze dan eindelijk van start gegaan bij het huis van de moeder van Maricela, lid van onze gemeente, die daar woont. Het “lokaal” was een soort opslagplaats bij het huis van modder en stenen, dat eerst helemaal opgeruimd en onkruidvrij moest worden gemaakt. Om twee uur zou de bijeenkomst beginnen en toen waren er nog maar twee kinderen. Maar al gauw kwamen er gekleured puntjes over de bergen aanlopen en werd het een groep van 15 kinderen, waar dit werk mee begonnen is. De huizen in dit dorp liggen heel ver van elkaar verwijderd, en dus moesten de kinderen ver lopen, over bergen en dalen letterlijk, maar het werd een mooi feest.

Rosa en Marcela (uit Cajamarca) zullen dit werk voornamelijk op zich nemen. Om de week zal Wilfredo met een groepje van de kerk naar San Lucas Alto gaan om deze groep op te zetten en te versterken; indien mogelijk ook lokale (grote)mensen erbij betrekken om het na verloop van tijd min of meer zelfstandig te laten functioneren. Maar zo ver zijn we nog lang niet, het belangrijke is dat dit werk is begonnen!




Rosa, 2de van links (groene sjawl)
Marcela: 2de van rechts (rode pet)



Filmpje terwijl ze zingen

Wilfredo & Judith