8 Sept 2014

Het is niet altijd feest

 Road Runner

Aankomst Oxamarca
Gisteren zijn we teruggekomen van ons bezoek aan Oxamarca. Het is ongelooflijk hoe mooi de weg ernaartoe is in deze extreem droge tijd van het jaar. De nieuwe geasfalteerde weg naar Celendin is inmiddels helemaal af en de zandweg naar Sucre en Oxamarca is afgeplat. We moesten ons vroeger klaar maken voor een reis van bijna 7 uur, maar nu deden we het in de helft van de tijd. Dat we nu de auto van de “zaak” mee hadden (4x4) in plaats van onze oude trouwe kever, hielp natuurlijk ook :).

Dorpsfeesten


Enedina. Vrouw van de voorganger en Jeugdleidster 
We gingen specifiek om de jongeren te bezoeken. Een dag eerder wilden we er al zijn en merkten dat we er in eerste instantie waren om het voorgangerechtpaar te kunnen bemoedigen.

Vorige maand zijn de dorpsfeesten geweest. We zullen proberen uit te leggen hoe dat in deze streken gaat. In een dorp is het leven vaak eentonig: opstaan, op het land werken, dieren verzorgen, eten en slapen. Daarom leven de meesten toe naar hét hoogtepunt: het feest van hun beschermheilige. Het heeft vooral meer van “feest” dan van beschermheilige… Ze leven er niet alleen naar toe, maar sparen er ook maanden voor. Daar, waar ze vaak niet eens geld voor goed eten, nieuwe kleding of zelfs schoolgeld hebben, weten ze voor dit doel alles bij elkaar te schrapen. Als het feest eenmaal van start gaat, wat vaak twee weken tot een maand kan duren, gaat al dat geld voornamelijk naar drank, en véél drank. Deze feesten zijn dan ook synoniem van losbandigheid, ruzies en zelfs misdaden, waar het normaal rustig en veilig is. Nadat alles voorbij is, is er alleen nog schaamte en vaak meer armoede over. Mensen gaan weer terug naar alledaagse zaken en hebben geen goede investering gezien van alles wat ze hadden gespaard.

Voor de jeugd

Het is dan ook  te begrijpen dat de kerken, die de persoonlijke en algemene ontwikkeling van hun dorp nastreven, niet aan dit soort activiteiten meedoen. Toch is het vooral voor de jongeren een moeilijk punt. Juist om deze reden zijn de jongerenbijeenkomsten destijds van start gegaan: om een alternatief te bieden in een groep van leeftijdsgenoten.
Een grote groep van de jongeren van de kerk van Oxamarca zit nu in de vijfde klas van de middelbare school. Dit is het laatste jaar voor ze gaan werken of verder studeren. Veel van hen komt daarna in Cajamarca studeren. Hiervoor zijn we bezig met het voorbereiden van een nieuw project, wat we al eerder met jullie deelden. Wil je het zien? Hier een kort filmpje.

Het einde van het jaar wordt altijd met een schoolfeest en een reis gevierd. Daarvoor moeten ze natuurlijk fondsen werven en het dorpsfeest is daar een mooie gelegenheid voor. Dat vinden de leraren in ieder geval: ze kunnen flink drank verkopen! Dit is verplicht voor alle leerlingen, die mee willen op reis. Dit bleek voor een aantal een te grote verleiding en gingen toch onderuit. Een week later, wordt er niet meer gesproken over het grote feest, maar over wie allemaal onderuit zijn gegaan, hoe iedereen zich heeft gedragen en over hoe het toch mogelijk is dat die jongelui, die onder begeleiding zijn van het voorgangerechtpaar, toch aan dit soort zaken meedoen.

Gezien we zelf leiding geven aan een gemeente en ook een groep jongeren hebben, weten we hoe het is om je zorgen te maken over een ieder van hen. Hun persoonlijke leven, geestelijke en emotionele volwassenheid, economische situatie, werk, studie, etc. We hebben die eerste dag tot s avonds laat gesproken over dit alles, en we hopen en bidden dat een luisterend oor ook verlichting geeft in hun zorgen. De volgende ochtend konden we het Woord delen met de kerk en meteen daarna hadden we een speciaal programma voorbereid voor de jongeren over de Geestelijke Wapenrusting. Als je een beter beeld wil hebben over dit soort reizen en bezoeken, kun je het ook hier bekijken, samengevat in minder dan 4 min.

Ook 7 jongeren uit La Quinua waren erbij. Zij moesten eerst twee uur lopen om erbij te kunnen zijn. Doordat de voorganger van La Quinua, Teobaldo, langdurig ziek is, is ook deze groep afgezwakt. We vragen altijd gebed voor deze jongeren.  Ons hart gaat naar ze uit. We hopen dat ze ook in jullie hart zijn.



Wilfredo & Judith