20 Oct 2013

Avonturen met de "Kever"

Storm onderweg

Alweer twee weken geleden gingen we naar Oxamarca voor een vergadering met alle kerkjes van het binnenland. Eerder hadden we geen tijd om te schrijven, maar we wilden dit avontuur toch met jullie delen, want dat was het zeker! De vergadering ter afsluiting van het seizoen doen we altijd begin oktober, omdat later in het jaar de regentijd kan beginnen en de wegen dan onbegaanbaar worden; zeker voor onze fijne, maar toch oude VW kever.


We vertrokken zoals altijd, rekening houdend met de wegwerkzaamheden tussen Cajamarca en Celendin, waar we langs moeten. Hele stukken zijn gelukkig al af en we zouden haast vergeten dat we in de Andes rijden, ware het niet dat er toch slechte stukken tussen zitten met flinke gaten in de weg. 

We gingen een kleine omweg, omdat we dachten dat die weg minder slecht zou zijn, maar juist die omweg bleek een ingevallen stuk brug of afvoerpijp te hebben, wat niet goed zichtbaar was en waar we dus met het achterwiel vol in reden; met als resultaat een klapband.
De reserveband bleek niet goed vast te zetten, waardoor Wilfredo naar de dichtst bijzijnde stad Celendin terug ging om de band te laten maken. Gelukkig was dit mogelijk door de taxi’s die tussen Sucre en Celendin rijden, maar toch kostte dit alles bijna drie uur extra reistijd.


Uiteindelijk waren we weer onderweg, hopend dat we vóór of tegen het donker wel in Oxamarca zouden kunnen zijn, maar na een uur werd de lucht toch wel erg erg donker… even later begon het te regenen en toen heel hard te hagelen! We zaten midden in een zware storm met bliksem en donder tussen de bergen. Soms moesten we stilstaan, omdat we letterlijk niets meer zagen door al het water en de mist. 
Begin van de terugweg uit Oxamarca
Beetje bij beetje konden we verder door de bergen en kwamen we eindelijk in het donker bij Oxamarca. We dachten dat het voorbij was, maar een vrachtwagen kwam net voorbij en de chauffeur vertelde dat we even moesten wachten, omdat ze zand op de slechte weg hadden gestort en een tractor alles nog zou “glad strijken”. We wachtten netjes een half uur, al wilden we heel graag eindelijk uitpakken en rusten. Toen de tractor kwam, gingen we achter hem aan in de hoop verder te kunnen, maar die besloot dat het genoeg was voor de dag en ging gewoon verder… en wij, wij stonden vast in de modder en bergjes zand… een paar buren kwamen helpen de auto voor en achteruit te duwen, en na een half uur konden we eindelijk de laatste paar honderd meter afleggen. Uiteindelijk, na bijna 10 uur onderweg te zijn geweest – i.p.v. 5½, kwamen we bij het huis van de voorganger van Oxamarca aan; God zij dank!

Evaluatie

De vergadering ging voorspoedig. Ondanks het koude weer, is het samenzijn altijd warm en hartelijk. We hebben samen kunnen evalueren hoe het jaar is verlopen, zowel de conferenties die samen met Ger en Froukje zijn georganiseerd, als de jeugdweekenden die wij met hun jongeren en jeugdleiders doen, als ook de specifieke noden die iedere kerk heeft. Tegelijkertijd kijken we al vooruit naar volgend jaar en wat voor cursussen we kunnen organiseren voor de ontwikkeling en het geestelijk volwassen worden van de voorgangers en hun gemeenteleden. De voorgangers van de verschillende kerkjes hebben een officiële sollicitatie met ons meegestuurd voor een voorganger in Cajamarca, om samen een discipelschapstraining organiseren, zodat ze dat zelf beter kunnen toepassen in hun kerkjes. Dit is hard nodig, zodat ze volwassen kunnen worden, een stevigere basis hebben en minder vatbaar zijn voor zoveel emotionele schommelingen en sektes, die van alles komen “wijs”maken.

Voor ons werk, specifiek met de jongeren, merken we dat er hard gewerkt moet worden aan het zoeken en vormen van jeugdleiders, die zelf stabiel zijn in het dorp. Veel jongeren, die eerst actief meehelpen als jeugdleiding, maken hun middelbare school af en gaan dan in andere steden studeren: vaak Cajamarca of zelfs Lima, waar ze meestal maanden of zelfs jaren blijven. We willen jullie vragen te bidden voor wijsheid voor de voorgangers om bijvoorbeeld jonge echtparen te motiveren om dit werk op zich te nemen. Wij willen volgend jaar de trainingsweekenden weer oppakken om meer jongerenwerkers voor het binnenland op te leiden en toe te rusten, maar dan moeten er wel mensen bereid zijn. Vaak ligt het niet aan “geen zin”of onverschilligheid, maar juist het lage zelfbeeld dat ze vaak hebben, waardoor mensen denken dat ze er niet geschikt voor zijn.

Herstel van de kinderclub

In de vorige brief schreven we over de kinderclub in Tantachual. We willen danken voor jullie gebed en de bemoedigende woorden, die we van sommigen mochten ontvangen. Wat ons ook heeft bemoedigd en zien als verhoring, is dat de kinderen beetje bij beetje weer naar de kinderclub komen en we bijna 20 kinderen mogen vertellen over Gods liefde. Blijf aub bidden voor hun ouders en deze streek, zodat er eindelijk een kerk van de grond zal kunnen komen waar Gods Woord wordt verkondig en hoop voor dit volk groeit. Ook voor geschikt vervoer, gezien ook hier wekelijks de VW kever geladen met een team kinderwerkers heen reist.

Jongeren van Bethel in Cajamarca

Om dezelfde reden willen we ook gebed vragen voor de jongeren van Bethel. Er zijn de laatste tijd een paar jongeren bij gekomen, maar de jongerenbijeenkomsten komen nog niet goed van de grond. Onze jeugdleider heeft een afstudeercursus in een andere streek en Wilfredo heeft ook deze taak op zich genomen. We willen deze jongeren van de stad, in een buurt waar drugs en alcohol niet vreemd zijn, een interessant, echt en duurzaam alternatief bieden. Dit is heel anders dan het binnenland en we hebben ook hier weer wijsheid en creativiteit voor nodig. Drie jongeren zijn nu bezig met muzieklessen, die gedeeltelijk door onze kerk en gedeeltelijk door henzelf worden gefinancierd, zodat we zo een begin kunnen maken voor een muziekteam van Bethel. We hebben een aantal activiteiten op de agenda, zoals een talentenavond en karaoke. Het is de bedoeling dat de jongeren zo actiever worden en echt deel zullen nemen aan het gemeente-zijn, als ook andere vrienden mee kunnen nemen.

Wilfredo & Judith