18 Feb 2011

Ontwikkelingshulp via de NGO Boom des Levens

Ik kwam in de IS (het magazine over Internationale Samenwerking) deze strip tegen en moest denken aan wat we van de week in de nieuwsbrief hebben geschreven...

Rehabilitatieprogramma voor kinderen met een handicap

In Nederland krijgt het Lilianefonds geen geld meer van de regering en moeten ze alles doen met donaties, dat betekent 15% minder inkomsten voor hen en dus ook voor ons. Verder ligt de nadruk van de hulp aan gehandicapte kinderen voor het Lilianefonds in Afrika. Peru wordt niet meer beschouwd als een arm land, maar een land in ontwikkeling en dus valt het in veel internationale hulpprogramma´s buiten de boot.

Op zich is het natuurlijk mooi dat Peru macro-economisch in de lift zit, maar de economische groei van Peru is vooral te danken aan de export van grote bedrijven in de grote steden, voornamelijk aan de kust. De mensen in het binnenland, en helemaal de boeren in de dorpen merken er weinig van, dus ook niet de families waar een gezondheidsprobleem is. Ze leven in de hoogvlaktes nog altijd op hetzelfde niveau als 15 of 25 jaar geleden. We proberen de eindjes aan elkaar te knopen en toch zoveel mogelijk te helpen als we een kind met problemen tegenkomen. Dat is ook als ze (nog) niet bij de plaatselijke kerk horen, zoals Lisbeth.

Vorige week kon ik Lisbeth met haar vader naar Lima sturen, gezien we veel medische specialisten en centra niet in Cajamarca hebben. Zij heeft een “horrelvoet”, d.w.z. haar voet zit gedraaid aan haar been. Als een kind als baby met zo’n voet wordt geboren, kan met een geschikte behandeling zo’n voet nog rechtgroeien en komt het helemaal goed. In dit geval is dat bij Lisbeth niet gebeurd, nu is ze 10 en kan niet goed lopen. Haar voet is helemaal krom gegroeid. In Lima is ze opgenomen in een kliniek, die zich gespecialiseerd heeft in orthopedische operaties bij kinderen. Eerst wordt geprobeerd om de banden en spieren van de voet wat op te rekken met gipsverbanden en daarna zal Lisbeth geopereerd worden. Al die tijd is haar vader bij haar en kan dus niet op het land werken. Gelukkig zijn ze, in dit geval, niet de armsten en is haar familie bereid in de behandeling bij te dragen, want vanaf 2011 gaat alles bij het Lilianefonds veranderen en dus worden veel onkosten niet meer gedekt.


Revalidatiearts Rubi Mostacero

Er is ook nog een ander meisje, Patricia, met een heupluxatie. Zij is al 12 jaar en heeft erg veel pijn. Er is al veel scheefgegroeid en dus is een operatie heel noodzakelijk. Deze familie is ook minder arm, maar kennelijk zien ze enorm op tegen hun eigen bijdrage: tijd, moeite en reiskosten, want nadat ze hier waren geweest en we afspraken hadden gemaakt voor hun reis, kwamen ze niet meer terug, terwijl ze een behoorlijk bedrag van het Lilianefonds krijgen voor de operatie in Lima. In het binnenland is er vaak ook een mentaliteit van: is dit een goede investering of niet? Een kind met een handicap wordt meestal niet bij de dagelijkse zaken betrokken en wordt vaak niet in acht genomen. Het is heel verdrietig als het niet lukt om de ouders van de noodzaak van behandeling van een kind te overtuigen, want het kind wordt de dupe en die zou je zo graag willen helpen. Dit is elke keer weer een punt van gebed. We werken met families, niet alleen met de kinderen en als de familie het af laat weten, kunnen we niet verder komen. 

Webpagina van onze NGO:

Wilfredo & Judith