25 Oct 2019

Training voor Leiders van de bergdorpen


Naast de lokale Bijbelstudies in Sucre en Oxamarca, waarbij de leiders van de nabijgelegen kerkjes bijeen komen, organiseren we gezamenlijke Leidersconferenties in Cajamarca. Dit is belangrijk om de kerkleiders beter te kunnen toerusten en bemoedigen. De meesten van hen hebben de basisschool niet afgemaakt, werken de hele dag op het land en moeten 's avonds spreken in hun kerken. We proberen met deze conferenties handvatten te geven om te kunnen preken, beter leiding te geven en (huwelijks)pastoraat. We delen vandaag hun eigen getuigenis van de XIII Leidersconferentie, zodat je van hen zelf hoort waarom dit werk zo belangrijk is. 


Agustin tijdens een spelletje
Agustin (presbyter in Oxamarca): "In augustus dit jaar overleed mijn vrouw. Het is een moeilijke tijd voor mij. Na 53 jaar huwelijk, sta ik er weer alleen voor en was ik erg terneergeslagen. Ik wist ook niet of ik eigenlijk wilde komen. Toch voelde ik in mijn hart dat God zei dat ik moest komen. Gilmer belde me op dat hij al wegging en toen zei ik dat ik meeging. Toch kwam ik met de bedoeling het werk als presbyter over te dragen aan iemand anders. Ik voelde me niet meer bekwaam. De tijd hier samen heeft me weer opgepept; de batterij is weer geladen en ik weet dat, zolang de Heer me leven geeft, ik Hem wil dienen."


Domingo(rechts) tijdens de workshop
Domingo (voorganger in La Libertad): "Het valt niet mee om een preek te maken. Ik heb het nooit zo gedaan als dat we hier hebben geleerd. Ik heb er lang over gedaan, mijn hoofd deed gewoon pijn van het denken, we zijn een paar keer opnieuw begonnen. Maar ik ben erg dankbaar voor deze lessen, zodat we het Woord beter leren bestuderen en aan anderen kunnen leren."


Modesto: voorbede voor de kerken
Modesto (voorganger in Yanahuma): "Meteen als ik thuiskom, zal ik mijn vrouw meenemen naar de dokter. Ze is al een tijdje niet lekker, maar ik besteedde meer aandacht en geld aan mijn studerende kinderen. Ik heb hier ingezien dat ik niet voldoende voor haar heb gezorgd, dat ga ik nu doen! Bid alsjeblieft ook voor haar, ze heet Maria Victoria."


Gilmer (rechts) bestudeert
Bijbelstudiemateriaal
Gilmer (voorganger van Oxamarca): Gilmer is een man van weinig woorden en vooral daden. Het volgende vertelde hij dan ook niet zelf, maar hoorden we van iemand van zijn kerk. Gilmer is voorganger van de hoofdkerk in Oxamarca, maar ook verantwoordelijk voor het welzijn van 11 kerken in zijn regio. Hij heeft twee studerende kinderen in Cajamarca, wat het soms moeilijk maakt alle eindjes aan elkaar te knopen. Om die reden werd hem door zijn zussen aangeboden in Lima te kunnen wonen, met gegarandeerde betaalde baan. Toch heeft hij besloten in Oxamarca te blijven, een klein dorp in de bergen, werkend voor de Heer, voor de kerken en voor de kinderen die te eten krijgen in de eetzaal van Pan de Vida.

In november wordt Gilmer 50 jaar en wil de kerk hem in het zonnetje zetten, hem laten zien dat we hem waarderen en dat we ontzettend gezegend zijn met zijn toewijding. Tegelijkertijd bidden we dat zowel in Oxamarca als de buitenposten, jonge leiders op zullen staan om mee te lopen in deze weg en daarna het werk voort kunnen zetten.

11 Oct 2019

Nieuwsflits october


Dankpunten
 1. NIEUW JEUGDWERK: In september hadden we een weekend met 47 jongelui. Het was voor het eerst dat we dit deden in La Quinua, op ong. 3500 m hoogte. Het is wel even wat anders, omdat het erg koud is, nauwelijks water en latrines ipv wc´s. Toch zijn we enorm gemotiveerd dit vaker te doen, omdat het zo essentieel is Gods liefde met deze tieners, in afgelegen gebieden, te delen en te laten zien. Bid voor Elevi en Froilan, die in de kerk zijn begonnen met Jeugdwerk en bid voor Rosa, die door de weeks dit werk ondersteunt.

2. BEZOEK UIT NL: In augustus mochten we een groep van vijf vrienden uit de Vredekerk in Den Haag ontvangen. Ze hebben hard gewerkt in onze tuin, spelletjes gedaan met de tieners in het jeugdweekend inSucre, een eetzaal geverfd in Oxamarca en zelfs een Engelse les gegeven over Nederland en zijn tradities. We weten ons gezegend!

3. NATIONALE BIJBELDAG: september is in Peru de maand van de Bijbel. 29 september zijn we met een paar duizend mensen van verschillende kerken en denominaties de straat op gegaan, als dank voor Gods Woord, voor het voorrecht dat we hebben om erin de lezen en er vrij uit te onderwijzen. Ook de tieners van onze gemeente Bel El hadden enthousiast borden gemaakt om mee te lopen. Bid mee voor deze jongeren: David Sandi, Emerson, Nair, Victor, David en Esteys.


Gebedspunten
1. EFRANI: In onze laatste nieuwebrief en blog vertelden we over Efrani, die met 16 jaar hoofdkostwinner was voor haar oma en broer. We helpen haar nu om haar middelbare school af te maken. Ze doet het heel goed, ook al heeft het veel gekost om op niveau te komen, na een lange tijd rondzwerven in Venezuela en daarna hier. Haar oma vertelde dat er zelfs tijden zijn geweest dat ze niets te eten hebben gehad. Ze heeft de laatste tijd erg veel last van hevige migraine. Bid voor haar en bid ook voor Jesus (25 jr), haar broer. Door de moeilijke omstandigheden heeft hij zich verwijderd van de Heer.

2. CONFERENTIE: Van 21 tot 25 oktober zullen we de jaarlijkse Leidersconferentie in Cajamarca houden voor alle kerken van het binnenland waar wij mee werken. We verwachten tussen de 30 en 40 leiders, die we willen gaan toerusten en bemoedigen in het werk dat zij in hun dorpen doen. We zullen extra aandacht besteden aan huwelijkspastoraat, want meestal komen ze pas om hulp vragen als de bom al gebarsten is.

3. AGUSTIN: meteen na het jeugdweekend in La Quinua, gingen we door naar Oxamarca, omdat de vrouw van presbyter Augustin die nacht was overleden, na een paar maanden ziekte, artsen bezoeken, heen en weer Cajamarca, Celendin, Oxamarca. Hij was erg verslagen en verdrietig. Van zijn 9 kinderen, zijn twee Christen. Bid voor hem, dat God hem mag troosten en zijn geloof weer zal versterken.

4. AFSCHEID OMA: Afgelopen week is oma Froukje terug gegaan naar Nederland. Voor het eerst in 19 jaar zonder datum van terugkomst. Ze zal wel weer op bezoek komen, maar probeert in Nederland haar draai weer te vinden. Esther en Christina hebben het er best moeilijk mee. Er is afgelopen jaar veel veranderd in onze directe omgeving. Het huisje naast ons is donker en leeg. We missen haar (en opa) allemaal, maar de dankbaarheid voor alle herinneringen samen is nog veel groter.

Heel hartelijk dank voor jullie betrokkenheid,
Wilfredo en  Judith, Esther en Christina


 Klick op de (groene) links voor meer informatie of filmpjes.

Wilfredo & Judith