Met mandarijnen bouw je geen kerk... toch?

MET MANDARIJNEN BOUW JE GEEN KERK... TOCH?

Garage sale in BET EL

Garage sale

We hadden alle spulletjes mooi uitgestald in de kerk. Speelgoed, een oude TV, tweede hands kleren en nog wat schoenen. Esther en Christy zaten klaar voor de verkoop van popcorn en gelatine. We huren op het moment een ruimte voor de gemeente. Ook al hebben we een stukje grond kunnen kopen, bouwen is duur. Dus sparen we al een paar jaar om te kunnen beginnen aan het kerkgebouw en studentenkamers voor arme jongeren uit het binnenland. 

We waren nog maar net binnen toen we van onze penningmeester hoorden dat we waarschijnlijk in december het pand moeten verlaten. Dat is sneller dan gedacht. Zo snel stamp je geen gebouw van de grond. Wat moeten we dan? In ieder geval vandaag hard werken! 

Slechte zaken

Er kwamen weinig mensen langs. Een groot sportevenement in de stand had onze potentiële klanten weggelokt. Een oude man nam een jas mee, vrienden namen de TV mee en een jong gezinnetje vond een jurkje voor hun dochtertje. Maar de "zaak" liep niet erg goed. Een bakfiets reed langs: een man van middelbare leeftijd, die mandarijnen verkocht. Hij stopte en kwam binnen. Hij zag een mooi paar bergschoenen. 20 soles stond erop (5 euro). Hij probeerde af te dingen tot 10. Nou, dat is wel weinig voor goede bergschoenen, vond ik. "Wat heeft u mee?". 11 soles. Nou ja, beter iets dan niets. Onderweg naar buiten zag hij een warme trui hangen voor 10 soles. Hij keek nogmaals in zijn zakken. "Vijf" zei hij, "Ik betaal de rest met mandarijnen." Ik denk: 8 is toch wel het minimum. We hebben te weinig opgehaald en met mandarijnen kan ik geen kerk bouwen... Hij ging zonder trui verder op weg met zijn bakfiets. 

Prioriteiten

's Avonds bleef ik aan deze man denken. Aan de nood, die hij waarschijnlijk heeft... wat maken die 8 soles dan nog uit! Wat had Jezus gedaan? Was hij er niet voor mensen in nood? Nee, met mandarijnen bouw ik geen kerkgebouw, maar misschien wel Gods werk en daarmee Gods kerk! 

Esther en Christy verkochten popcorn en gelatine voor de kerk.

Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik deze man de volgende dag alsnog de trui kon schenken, maar helaas heb ik 'm niet meer gezien. Het heeft me wel door elkaar geschud en doen inzien waar onze prioriteiten soms liggen. Wij willen God dienen, in woord en daad en Zijn liefde niet alleen prediken, maar laten ZIEN.

Waar liggen jouw prioriteiten deze kerst? Cadeautjes, lekker eten? Of de geboorte van de Redder, die kwam, nederig en arm, om de lijden en Gods liefde te laten zien op een heel andere manier dan men had gedacht. “Leer liever om goed en eerlijk te zijn. Spreek eerlijk recht. Zorg voor de arme mensen en de weeskinderen. Kom voor de weduwen op.” Jesaja 1:17

PERSOONLIJKE GEBEURTENISSEN

Workshop over voeding en hygiëne voor kinder-eetzalen.

In oktober mocht ik, Judith, een workshop geven over het verbeteren van voeding en hygiëne in kinder-eetzalen van Pan de Vida. In Nederland weet de meerderheid wat “gezond eten” is en dat het belangrijk is je handen te wassen. Toch ontbreekt hier vaak die essentiële informatie, wat het verschil maakt tussen voeding en ondervoeding.

Esther en Judith in Piura, waar de workshop over voeding was. 

GEBEDSPUNTEN

Danken: 

*In oktober hebben we de laatste leidersconferentie van dit jaar gehouden. Naast theologisch onderwijs, hebben we tijd genomen voor zelfreflectie en gebed. Het was een bijzondere ervaring: emotioneel en geestelijk.

*Een groepje tieners is via de huiskring in de kerk gekomen. Hector doet wekelijks Bijbelstudie met hen. Abigail en Efrani zullen choreografie met hen instuderen voor kerst. Het is leuk te zien hoe ze elkaar aansteken.

Gebedstijd tijdens de conferentie met de leiders
van de kerkjes uit de bergen.

Bidden: 

*Eén van de leiders van de kerken van het binnenland vertelde ons over zijn zoon, die hij naar Cajamarca heeft gestuurd om te studeren. Hij wilde hem een beter vooruitzicht geven dan hard werken op het land. Helaas is hij gokverslaafd geraakt en heeft pas geleden ook een zoontje gekregen. Bid voor dit jonge gezinnetje. En bid mee voor Gods voorziening voor een studentenhuis met begeleiding voor deze tieners. 

*We schreven eerder over Edward en Ivey uit Venezuela. Bijna een miljoen Venezolanen wonen in Peru en werk is schaars. Ze hebben nu beiden werk, maar Edward slaapt soms maar 3 uurtjes per nacht, omdat hij overdag een baan heeft en ´s avonds zijn vrouw helpt in haar baantje in een restaurant, om rond te kunnen komen.

PROJECTEN

In het vorige blad schreven we over Efrani, die hard werkt om haar middelbare school af te kunnen maken. We hebben giften gekregen om haar vier maanden te kunnen laten studeren. Daar zijn we enorm dankbaar voor. In maart begint het nieuwe schooljaar en dan hopen we haar te kunnen blijven ondersteunen met 50 euro per maand. Wilt U daarover nadenken? 

In december moet BET EL het pand verlaten en hopen we een tijdelijk onderkomen te vinden, maar tegelijkertijd de bouw van het kerkgebouw en studentenhuis te starten. Wilt U daaraan bijdragen? Stuur een gift en vermeld (per mail) daarbij “Bouw Bet El – Peru”. 

Tieners tijdens de Dag van de Bijbel.
Efrani links boven en Hector rechts boven

Training voor Leiders van de bergdorpen

Naast de lokale Bijbelstudies in Sucre en Oxamarca, waarbij de leiders van de nabijgelegen kerkjes bijeen komen, organiseren we gezamenlijke Leidersconferenties in Cajamarca. Dit is belangrijk om de kerkleiders beter te kunnen toerusten en bemoedigen. De meesten van hen hebben de basisschool niet afgemaakt, werken de hele dag op het land en moeten 's avonds spreken in hun kerken. We proberen met deze conferenties handvatten te geven om te kunnen preken, beter leiding te geven en (huwelijks)pastoraat. We delen vandaag hun eigen getuigenis van de XIII Leidersconferentie, zodat je van hen zelf hoort waarom dit werk zo belangrijk is. 

Agustin tijdens een spelletje

Agustin (presbyter in Oxamarca): "In augustus dit jaar overleed mijn vrouw. Het is een moeilijke tijd voor mij. Na 53 jaar huwelijk, sta ik er weer alleen voor en was ik erg terneergeslagen. Ik wist ook niet of ik eigenlijk wilde komen. Toch voelde ik in mijn hart dat God zei dat ik moest komen. Gilmer belde me op dat hij al wegging en toen zei ik dat ik meeging. Toch kwam ik met de bedoeling het werk als presbyter over te dragen aan iemand anders. Ik voelde me niet meer bekwaam. De tijd hier samen heeft me weer opgepept; de batterij is weer geladen en ik weet dat, zolang de Heer me leven geeft, ik Hem wil dienen."

Domingo(rechts) tijdens de workshop

Domingo (voorganger in La Libertad): "Het valt niet mee om een preek te maken. Ik heb het nooit zo gedaan als dat we hier hebben geleerd. Ik heb er lang over gedaan, mijn hoofd deed gewoon pijn van het denken, we zijn een paar keer opnieuw begonnen. Maar ik ben erg dankbaar voor deze lessen, zodat we het Woord beter leren bestuderen en aan anderen kunnen leren."

Modesto: voorbede voor de kerken

Modesto (voorganger in Yanahuma): "Meteen als ik thuiskom, zal ik mijn vrouw meenemen naar de dokter. Ze is al een tijdje niet lekker, maar ik besteedde meer aandacht en geld aan mijn studerende kinderen. Ik heb hier ingezien dat ik niet voldoende voor haar heb gezorgd, dat ga ik nu doen! Bid alsjeblieft ook voor haar, ze heet Maria Victoria."

Gilmer (rechts) bestudeert
Bijbelstudiemateriaal

Gilmer (voorganger van Oxamarca): Gilmer is een man van weinig woorden en vooral daden. Het volgende vertelde hij dan ook niet zelf, maar hoorden we van iemand van zijn kerk. Gilmer is voorganger van de hoofdkerk in Oxamarca, maar ook verantwoordelijk voor het welzijn van 11 kerken in zijn regio. Hij heeft twee studerende kinderen in Cajamarca, wat het soms moeilijk maakt alle eindjes aan elkaar te knopen. Om die reden werd hem door zijn zussen aangeboden in Lima te kunnen wonen, met gegarandeerde betaalde baan. Toch heeft hij besloten in Oxamarca te blijven, een klein dorp in de bergen, werkend voor de Heer, voor de kerken en voor de kinderen die te eten krijgen in de eetzaal van Pan de Vida.

In november wordt Gilmer 50 jaar en wil de kerk hem in het zonnetje zetten, hem laten zien dat we hem waarderen en dat we ontzettend gezegend zijn met zijn toewijding. Tegelijkertijd bidden we dat zowel in Oxamarca als de buitenposten, jonge leiders op zullen staan om mee te lopen in deze weg en daarna het werk voort kunnen zetten.

Nieuwsflits october

Dankpunten

 1. NIEUW JEUGDWERK: In september hadden we een weekend met 47 jongelui. Het was voor het eerst dat we dit deden in La Quinua, op ong. 3500 m hoogte. Het is wel even wat anders, omdat het erg koud is, nauwelijks water en latrines ipv wc´s. Toch zijn we enorm gemotiveerd dit vaker te doen, omdat het zo essentieel is Gods liefde met deze tieners, in afgelegen gebieden, te delen en te laten zien. Bid voor Elevi en Froilan, die in de kerk zijn begonnen met Jeugdwerk en bid voor Rosa, die door de weeks dit werk ondersteunt.

2. BEZOEK UIT NL: In augustus mochten we een groep van vijf vrienden uit de Vredekerk in Den Haag ontvangen. Ze hebben hard gewerkt in onze tuin, spelletjes gedaan met de tieners in het jeugdweekend inSucre, een eetzaal geverfd in Oxamarca en zelfs een Engelse les gegeven over Nederland en zijn tradities. We weten ons gezegend!

3. NATIONALE BIJBELDAG: september is in Peru de maand van de Bijbel. 29 september zijn we met een paar duizend mensen van verschillende kerken en denominaties de straat op gegaan, als dank voor Gods Woord, voor het voorrecht dat we hebben om erin de lezen en er vrij uit te onderwijzen. Ook de tieners van onze gemeente Bel El hadden enthousiast borden gemaakt om mee te lopen. Bid mee voor deze jongeren: David Sandi, Emerson, Nair, Victor, David en Esteys.

Gebedspunten

1. EFRANI: In onze laatste nieuwebrief en blog vertelden we over Efrani, die met 16 jaar hoofdkostwinner was voor haar oma en broer. We helpen haar nu om haar middelbare school af te maken. Ze doet het heel goed, ook al heeft het veel gekost om op niveau te komen, na een lange tijd rondzwerven in Venezuela en daarna hier. Haar oma vertelde dat er zelfs tijden zijn geweest dat ze niets te eten hebben gehad. Ze heeft de laatste tijd erg veel last van hevige migraine. Bid voor haar en bid ook voor Jesus (25 jr), haar broer. Door de moeilijke omstandigheden heeft hij zich verwijderd van de Heer.

2. CONFERENTIE: Van 21 tot 25 oktober zullen we de jaarlijkse Leidersconferentie in Cajamarca houden voor alle kerken van het binnenland waar wij mee werken. We verwachten tussen de 30 en 40 leiders, die we willen gaan toerusten en bemoedigen in het werk dat zij in hun dorpen doen. We zullen extra aandacht besteden aan huwelijkspastoraat, want meestal komen ze pas om hulp vragen als de bom al gebarsten is.

3. AGUSTIN: meteen na het jeugdweekend in La Quinua, gingen we door naar Oxamarca, omdat de vrouw van presbyter Augustin die nacht was overleden, na een paar maanden ziekte, artsen bezoeken, heen en weer Cajamarca, Celendin, Oxamarca. Hij was erg verslagen en verdrietig. Van zijn 9 kinderen, zijn twee Christen. Bid voor hem, dat God hem mag troosten en zijn geloof weer zal versterken.

4. AFSCHEID OMA: Afgelopen week is oma Froukje terug gegaan naar Nederland. Voor het eerst in 19 jaar zonder datum van terugkomst. Ze zal wel weer op bezoek komen, maar probeert in Nederland haar draai weer te vinden. Esther en Christina hebben het er best moeilijk mee. Er is afgelopen jaar veel veranderd in onze directe omgeving. Het huisje naast ons is donker en leeg. We missen haar (en opa) allemaal, maar de dankbaarheid voor alle herinneringen samen is nog veel groter.

Heel hartelijk dank voor jullie betrokkenheid,

Wilfredo en  Judith, Esther en Christina

 Klick op de (groene) links voor meer informatie of filmpjes.

Jeugdwerk hoog in de Andes

We kwamen uitgeput thuis en nu pas een beeldverslagje kunnen maken van het Jeugdweekend.

47 jongelui. De meesten (nog) geen Christen. Eerste keer in La Quinua dat we een Jeugdweekend hebben gedaan. 3500 meter hoog.
In het begin konden we een speld horen vallen, zo stil was het aan tafel. De laatste dag vonden de vrouwen in de keuken dat er te veel kabaal was aan tafel 😅. Ze kwamen dus langzaam los en, ondanks de kou, stevige wind en steeds flink lopen tussen eetzaal en kerk, was t gezellig en goed!
Bid mee voor Elevi (degene die viool speelt) en Froilan, die pas geleden het jeugdwerk hebben opgepakt. Het was voor hen best emotioneel om weer afscheid te nemen.

Llegamos a casa exhaustos y recien tenemos tiempo y fuerzas para hacer un videito del Retiro del fin de semana.

47 jóvenes y adolescentes. La mayoría (aun) no cristianos. Primera vez en La Quinua que hemos hecho un retiro asi. 3500 metros de altura.
Al principio todo silencio y podíamos escuchar caer un alfiler, era tan silencioso en la mesa. El último día, las mujeres en la cocina sintieron que había demasiado ruido durante el almuerzo 😅. Entonces se habían soltado y, a pesar del viento frío y fuerte, y empinadas cuestas para caminar entre el comedor y la iglesia, ¡fue agradable y bueno!
Oren por Elevi (el que toca el violín) y Froilan, quien recientemente empezaron a trabajar con estos jóvenes. Fue muy emotivo para ellos despedirse nuevamente.

16 jaar en kostwinner

Efrani was met 16 jaar thuis kostwinner geworden. Ze zorgde financieel voor haar oma Luz (74) en haar oudere broer Jesus (25). Efrani had in Venezuela net de 3de klas van de middelbare school afgemaakt, toen ze vertrokken wegens de slechte situatie in het land. Via Ecuador kwamen ze in Peru terecht en, in de zoektocht naar werk, uiteindelijk in Cajamarca.

Steeds verhuizen

Jehiely Efrani, broer Jesus en oma Luz

Zuster Luz vertelde dat ze verschillende kerken hadden bezocht en voelden dat ze onzichtbaar waren, tot ze bij ons kwamen. Een zondag na de dienst spraken we met hen en hoorden hun verhaal. Hoe Efrani en Jesus voor hun jongere broertje en zusje hadden gezorgd, toen hun ouders uit elkaar gingen; hoe ze steeds verhuisden binnen het land, tot ze niet meer konden en vertrokken.

Efrani werd in Cajamarca aangenomen om toetjes te verkopen in een winkelcentrum, terwijl haar broer koffie en gebak op straat verkocht en haar oma probeerde spulletjes te maken met haar meegebrachte naaimachine. Zo werd ze hoofdkostwinner met een loon van nog geen Euro per uur, en durfde ze niet meer te dromen over haar studie, waar ze zo van hield.

Terug naar school

L-R: Wilfredo, Christina, Judith, Efrani en Hector
in onze kerk BETEL

We hebben aangeboden haar te helpen. Ze studeert nu van 6.30 am tot 2.30 pm en ging daarna tot 9pm weer werken. Ze mocht haar boeken niet meenemen, dus het werd te veel. Oma Luz maakt inmiddels poppen en tasjes en verkoopt die. Haar broer heeft werk gehad en weet nog niet hoe verder, maar samen besloten ze dat Efrani zich beter kon richten op haar studie. Soms neemt ze tijdelijk werk aan om materialen te bekostigen voor school.

Het is pittig, Efrani is erg volwassen voor haar leeftijd, en ze doet het goed. Geestelijk en op school neemt ze het heel serieus. We zijn trots op haar en blij dat we haar daarbij mogen helpen! Helpt u mee om dit te kunnen voort zetten?

Hoe kun je helpen?

Elk jaar geven we tieners van arme gezinnen in het binnenland de mogelijkheid een prestatiebeurs te krijgen, zodat ze hun middelbare school kunnen afmaken. We willen ditzelfde voor Efrani doen, door het schoolgeld te betalen. Ze zal extra materialen zelf blijven kopen. We zoeken sponsors om samen 45 euro per maand op te brengen, in ieder geval tot het einde van dit jaar, van juli tot december 2019. Doe je mee? Stuur een gift en vermeld (per mail) het als “Studie Jehiely Efrani – Peru”

Efrani doet de dagopening tijdens een jeugdweekend

Nieuwsflits Augustus

GEBEDSPUNTEN 

DANKEN: 

* In juli hebben we een bijzondere tijd gehad in het jeugdweekend in Oxamarca. Het thema was: Gemengde Gevoelens. We spraken over hoe je omgaat met gevoel en emoties, over liefde, depressie, woede en vreugde. Veel van hen openden hun harten, vertelden hun zorgen en vroegen gebed. 

Groep tieners die meedeed aan het jeugdweekend in Oxamarca.

Aanbidding en gebroken harten tijdens het jeugdweekend in Oxamarca.

* Sinds een maand doen we zondagschool tijdens de dienst. Voorheen was het op een ander tijdstip, omdat we maar één ruimte hebben. Nu gaan de kinderen naar de garage van een zuster, die om de hoek van de kerk woont en zo kan het hele gezin komen en ook nog beter opletten.

Denisse en Abigail geven les aan de kinderen

BIDDEN: 

* Bid voor ons land. In het eerste half jaar zijn meer dan 100 vrouwen vermoord door huiselijk geweld. Politie treed vaak wel op, maar door de algemene corruptie, komen de daders vaak snel weer vrij. Ook hier in Cajamarca zijn er schrijnende gevallen, zoals een meisje van 10 en een meisje van 16, die zijn bevallen van een kind van hun eigen vader. 

PERSOONLIJK 

Dit jaar lijkt voor ons een tijd van afscheid en verdriet te zijn. Na het afscheid van onze (schoon)vader Ger in februari, moesten we in juli afscheid nemen van Ana (53 jr), zus van Wilfredo. In juni werd bevestigd wat we vreesden, dat ze uitgezaaide schildklierkanker had. Ook in de hoofdstad Lima konden de specialisten niets meer doen. Het was een moeilijke tijd van acceptatie, maar ook van eenheid en herstel in de familie en vooral haar uitzien naar de Heer. We waren samen aan het zingen, toen de Heer Ana thuishaalde. Voor ons gemis, voor haar (en Ger) winst!

Zingend en huilend brachten we de kist van Ana naar de begraafplaats. Het is hier de gewoonte de kist van huis naar de begraafplaats te dragen, nadat er twee dagen en nachten is gewaakt. De kinderen namen de bloemen mee en broers (hier Wilfredo en Ruben) en andere familieleden droegen om de beurt de kist.

En wat jij ook gedaan hebt, voor de minste van mijn broeders...

Na 7 dagen onderweg te zijn geweest, te voet en per bus, kwam Edward (45 jr.) in Lima aan, de hoofdstad van Peru. Hij werkte 2 weken als buschauffeur, maar degene die hem beloofde te helpen met zijn papieren, gaf hem zijn rijbewijs nooit meer terug. Teleurgesteld en met het weinige geld dat hij nog had, reisde hij verder en kwam naar Cajamarca, waar zijn schoonzoon ook al was. Het maakte niet uit waarin, als hij maar werk kreeg om te eten. Hij werkte een paar weken bij een autogarage, maar de eigenaar vernederde hem alleen maar en betaalde hem uiteindelijk niet.

Ivey en Edward 

Edward kwam op een zondagochtend onze kerk binnenlopen. Hij komt uit Venezuela. Liet daar zijn gezin achter op zoek naar een beter bestaan en geld te kunnen sturen, want zijn salaris ging bijna helemaal op aan één kilo vlees. Hij vertelde later dat hij toevallig langs de kerk liep en het verlangen had naar binnen te stappen en dat hij toen zijn hart uitstortte bij God. Zo kwam hij bij ons. Uitgeput: lichamelijk, emotioneel en geestelijk.

We kenden Edward nog niet. We hadden net een nare ervaring gehad met een bezoeker die zo in de kerk kwam en onrust zaaide. Toch weten we wat Jezus van ons vraagt in Matheus 5: 'Als iemand wat van je vraagt, geef het hem dan. En als iemand iets van je wil lenen, zeg dan geen 'nee''. Onze conclusie was: een kerk is een plek waar zondaars, criminelen en prostituees kunnen komen en een ontmoeting met God kunnen hebben. Waar we konden, hebben we Edward geholpen, financieel en met eten. Met kerst hebben we hem in huis uitgenodigd. Toen kwam hij met zijn vrouw en neefje, die juist die ochtend waren aangekomen na 5 dagen onderweg te zijn geweest uit Venezuela.

Edward (midden) en Ivey (2de van links)
met dochter (links van Edward),
 schoonzoon, kleinkinderen,
neefje Jhosmar en zwager Jhonny.

Inmiddels werken Edward en zijn vrouw Ivey als conciërges in een school. Het gezin is grotendeels herenigd. Afgelopen zondag zaten ze met z'n tienen in de kerk en nog eens drie gaan mee naar de huiskring. Is dat niet geweldig? Is dat niet waar we gemeente voor zijn? Hebreeën 13: “Verder brengen we Hem offers door vriendelijk, gul en goed te zijn voor andere mensen. Dat zijn offers waar God blij mee is.”

Laten we bidden voor Edward en zijn familie. Laten we bidden voor Venezuela!