Ook al zijn het tijden van onzekerheid en steeds maar plannen bijstellen, willen we blijven plannen en blijven doen wat wél mogelijk is in deze omstandigheden; juíst in deze moeilijke tijden licht en hoop brengen waar dat nodig is.
Zo mochten we afgelopen weekend samen met meer dan honderd kinderen kerst vieren in hun eigen dorpen, geleid door Efrani. Samen dansen, samen zingen, even vergeten dat de scholen in Peru al twee jaar dicht zijn, dat hun ouders ze hierbij vaak niet kunnen helpen, omdat ze zelf maar één of twee jaar basisschool hebben. We wilden ze verwennen en Het Goede Nieuws van de eerste Kerst vertellen.
Nee, hier is het virus ook nog niet verdwenen, maar mensen moeten op eigen kracht weer opstaan en verder. Binnen zitten is geen optie. Mondmasker op en gaan werken. Roeien met de riemen die je hebt, want van de overheid verwacht men niet veel steun. Misschien zijn de mensen hier wendbaarder, want het is vaker instabiel, onzeker, met elke wisseling van de macht, is het weer afwachten, en de huidige regering bakt er nog weinig van.
Wat is het dan heerlijk die mooie koppies te zien en ze blij te kunnen maken. Het zijn dezelfde kinderen die we in maart helpen met schoolspullen, die ze hopelijk hard nodig zullen hebben het nieuwe schooljaar. Want de hoop is dat de scholen in 2022, na twee jaar thuisonderwijs – en vaak geen onderwijs – weer open zullen gaan. Daar zien we naar uit!
Ondanks alles, tel je zegeningen!
Vanuit de Andes van Perú,
Gezegende Kerst,
Wilfredo en Judith, Esther en Christina
No comments:
Post a Comment
Leuk dat je meekijkt!