De kinderclub is verhuisd

Het loopt vaak toch anders

Afgelopen december spraken we met de directeur van de basisschool bij San Lucas, die heel enthousiast vroeg of we niet ook met de ouders wilden spreken. 8 Maart zou de eerste oudervergadering zijn waarna we een film zouden draaien.

Wilfredo vertelt:

Met deze groep gaan we om de week naar San Lucas

Zoals altijd vroeg, 6.30am, met een generator in de achterbak, speakers en Dvd-speler, gingen we op weg naar het dorp Tantachual Bajo, bij San Lucas. Daar aangekomen begonnen we alles op te zetten in de basisschool, waar we de film zouden laten zien, terwijl de directeur zijn vergadering had met de ouders. Er is geen stroom in het dorp, dus moesten we de generator gebruiken. Die deed het gelukkig, de Dvd-speler en DVD ook, maar de speakers wilden maar geen geluid uitbrengen. Tegen de middag hadden we een computer kunnen regelen, waar wel geluid uit kwam, maar die kon geen DVD lezen. Het was sowieso al bijzonder een computer te vinden in een dorp waar geen elektriciteit is natuurlijk, maar een nieuwere versie was te veel gevraagd.

Uiteindelijk was de vergadering pas tegen drieën afgelopen en dus konden we beter terug naar huis. Toch was dit bezoek niet voor niets, omdat we nu een lokaal aangeboden hadden gekregen voor de kinderbijbelschool die we altijd zaterdags houden. Dit is heel mooi, want dan hoeven we niet meer 45 min heen en weer 45 min terug te lopen naar het huis waar we eerder samenkwamen met de kinderen. De nieuwe datum voor de film was ook al geprikt: 17 maart.

Kinderclub

De spelletjes waren een succes

Afgelopen zaterdag gingen we dus weer vol goede moed met generator, dvd-speler en speakers naar Tantachual Bajo. Deze keer hadden we alles van te voren getest. We kwamen bij de school aan en de kinderen, die met hun ouders waren meegekomen voor een schoonmaak-werkdag op school, stonden al op ons te wachten.

Zoals meestal in de campo (binnenland), waren de kinderen eerst heel verlegen en terughoudend, maar met de spelletjes kwamen ze helemaal los. We hebben ontzettend gelachen. We hadden 19 kinderen. Sommige kinderen van San Lucas hadden niet op tijd te horen gekregen dat we van nu af aan de kinderbijbelschool in de school zouden doen. Ze zullen de volgende keer langs de weg wachten en dan nemen we ze mee.


Film

Tijdens de film; men zit ook helemaal achterin

Na de kinderclub hadden we een korte eetpauze om daarna de film aan de ouders te laten zien. De kinderen mochten naar huis, maar wilden niet. We stuurden ze naar huis om snel te eten en daarna mee film te kijken. Sommigen waren al binnen 10 minuten terug: bang dat ze iets zouden missen. We lieten een waar gebeurd verhaal zien aan de 26 ouders en hun kinderen. Het gaat over een familie, waarvan de vader aan de drank gaat, er vanaf probeert te komen, de moeder die hem steeds weer in huis neemt als hij spijt heeft en belooft te beteren, hij probeert zijn dochter aan te randen terwijl hij dronken is en uiteindelijk eindigt hij in de goot, terwijl één van zijn vrienden er wel bovenop komt door zijn leven aan Christus te geven. Veel mensen herkennen helaas deze situatie en het geeft stof om over te praten en nazorg te geven. Één van de aanwezige moeders gaf haar leven aan Jezus, een andere moeder kwam weer terug bij de Heer en een andere vroeg specifiek gebed.

We zien dat er deuren open gaan en daar willen we zeker in blijven investeren. Dorpen waar helemaal niets is, geen religieuze beweging, geen groepje mensen die samenkomt, maar waar wel vraag is naar echtheid, naar troost, naar vernieuwde normen en waarden, naar echt geloof. Blijf met ons meebidden voor deze kinderen en hun vaak gebroken gezinnen.

Heel hartelijke groeten, ook namens Judith en Esther,

Wilfredo