Een zeer bijzonder land!

Afgelopen weekend hebben we een bijzondere trouwerij bijgewoond. De reis naar het binnenland was dit keer niet om “het werk”, maar om de trouwerij van Fani en José mede te organiseren en bij te wonen.

José komt uit Piura aan de Peruaanse kust (Costa); en Fani komt uit La Conga del Granero, een klein dorpje midden in de Andes (Sierra), onderweg naar Oxamarca, waar we ook de Jeugdweekenden en Huwelijksconferenties verzorgen (verslag op ons weblog). Echt helemaal in het binnenland dus. Deze twee mensen hebben elkaar op de Bijbelschool in de Jungle (Selva) ontmoet, dan hebben we alle hoofdstreken van heel Peru gehad!

De bruiloft werd dus in het binnenland gehouden, maar volgens de gewoontes van de stad... er moest heel wat verbouwd en gesleept worden! Voor “onze mensen” was dit feest iets heel bijzonders. Wat natuurlijk wel heel erg typisch algemeen Peruaans is, is dat alles op ´t laatste moment geregeld moest worden en de ceremonie die eigenlijk om 3.00PM zou beginnen, pas om 5.00PM kon beginnen: Elsy en Wilfredo moesten alles nog hals over kop versieren, gezien de familie daar nog niet aan toegekomen was; de bruidegom kreeg om 5uur pas zijn trouwkostuum van zijn moeder, die later kwam, omdat ze het te vroeg vond ’s middags. Ondanks de avond-kou, maakte Wilfredo als ceremoniemeester er een mooi feest van! Alles heeft z´n charmes zullen we maar zeggen.

Eén van de grootste charmes is het Peruaanse landschap. De dag voor de bruiloft zijn we te paard naar oude ruines geweest: “Las Chullpas”, graftempels van de pre-Inca tijd. We zijn meer dan drie uur onderweg geweest (alleen heen vanauit Oxamarca) en weer lopend terug (nog eens drie uur), want de afdaling te paard is soms intensiever dan lopend. Juist door deze afstanden is het echt niet toeristisch, maar de tocht is de inspanning meer dan waard; iedere keer als je de bocht om gaat, kom je een nieuwe vallei binnen, waar de pracht van de schepping tastbaar wordt.

Aankomend weekend gaan we weer naar Sucre, waar het tweede jeugdweekend zal plaatsvinden. Ook daar komen weer allerlei jonge lui, die een paar uur moeten lopen en daarna vaak nog verder met de bus reizen, maar dat graag doen om weer samen opgebouwd te worden. We zien ernaar uit!


Tot volgende week!

Wilfredo en Judith