We zijn een 10 dagen weg geweest: even ademhalen...
Beider contract bij de burgerlijke gemeentes liep af. Wilfredo was projectleider tot 5 september en de dag dat het Project afliep, kreeg hij een nieuw Project aangeboden. We waren natuurlijk heel erg dankbaar, gezien de maandelijkse lasten niet op zich laten wachten… maar het “nieuwe” project was al een paar maanden op gang, en de aangewezen projectleider heeft allerlei corruptieschandalen aan zijn broek hangen. Vandaar dat de Burgemeester van het district Baños del Inca liever Wilfredo op die plek wilde hebben… maar de wethouders ondersteunen de oude projectleider. Wilfredo wil niet deel worden van het conflict en ge-touw-trek dat nu wordt “gespeeld”, waardoor er nog steeds geen uitslag is en dus ook geen werk.
Vanaf maart dit jaar ben ik niet meer direct in dienst bij de burgerlijke gemeente van de provincie Cajamarca, maar als consultant, zodat ik daarnaast ook meer ondersteunend werk kan doen in het zendingswerk in het binnenland van Cajamarca. Het nieuwe contract werd verstrekt voor zeven maanden en zou nu in oktober worden verlengd. Ons afdelingshoofd werd ernstig ziek en is bijna drie maanden afwezig geweest; degene die tijdelijk werd aangesteld is niet zo erg efficiënt en heeft dit nieuwe contract niet weten te krijgen voor mij. Zo werkt het meestal hier: je moet invloed hebben, druk uitoefenen en er achteraan zitten, anders krijg je niets voor elkaar. Gelukkig is de oude baas sinds deze week weer terug, met bergen werk, maar hij wil de zaak nogmaals aanslingeren. Maar deze dit alles bracht voor ons veel spanningen met zich mee.
Om die reden besloten we er even tussenuit te gaan. Een ruime week weg en daarna weer verder vechten, maar met een andere visie. We weten en merken dat onder deze omstandigheden je weer ieder moment leert terug te vallen op God, Hij is immers veel groter dan de burgemeester en al onze zorgen. Hij sluit en opent deuren. “Eén ding weten wij: Voor wie Hem liefhebben laat God alles meewerken voor hun bestwil, want Hij heeft een plan met hen.” (Rom 8:28)
We zijn in Huancayo geweest, een paar jaar terug naar mijn kindertijd, dáár ben ik opgegroeid. Het voelde helemaal thuis, omdat onze vrienden daar, in datzelfde dorp VILCACOTO, nog altijd wonen... Dáár is de eerste eetzaal (comedor) van Pan de Vida ook ontstaan: http://www.pandevida.nl/
Hieronder wat foto's van de prachtige streek van JUNIN.
DAG1: We eten PACHA MANCA. Vlees, aardappels en groenten gestoofd in de grond op hete stenen. Typisch voor HUANCAYO (hoogteligging in de Andes: 3259m.) 
DAG2: Het park van de IDENTIDAD HUANCA: typische figuren van Huancayo uitgebeeld in een park van stenen in verschillende kleuren. 
DAG3: Wandeling naar DE GROT boven het dorp waar ik ben opgegroeid: Vilcacoto bij Huancayo (hoogteligging: +/- 3500 m.) . De berg op de achtergrond heeft de vorm van een liggend gezicht. 
DAG4: Naar de HUAYTAPALLANA, wat betekent Bloemen Pukken. Het is een sneeuw-gebergte waarvan de hoogste top tot 5557 m reikt. 
DAG5: Het KRUIS VAN DE VREDE in het nabij gelegen dorp Cochas. Na de vloed van geweld veroorzaakt door het terrorisme in de tijd dat we daar woonden, is dit kruis opgebouwd van overgebleven stukken van opgeblazen electriciteits-masten. 
DAG6: honing oogsten en zwemmen in de rivier van de jungle van Chanchamayo: 3,5 uur van Huancayo vandaan. 
DAG7: Bezoek aan een Ashaninka-dorp: Pampa Michi bij "La Merced". Een zendelinge uit Noorwegen is burgemeesteres van Chanchamayo. 
Zwemmen bij de Watervallen van Bayoz 
Auto ging stuk... maar werd ook weer gemaakt 
DAG8: Met de oude NIVA terug naar Huancayo 
AFSCHEID en terug naar Cajamarca
