14 Aug 2019

16 jaar en kostwinner

Efrani was met 16 jaar thuis kostwinner geworden. Ze zorgde financieel voor haar oma Luz (74) en haar oudere broer Jesus (25). Efrani had in Venezuela net de 3de klas van de middelbare school afgemaakt, toen ze vertrokken wegens de slechte situatie in het land. Via Ecuador kwamen ze in Peru terecht en, in de zoektocht naar werk, uiteindelijk in Cajamarca.

Steeds verhuizen

Jehiely Efrani, broer Jesus en oma Luz
Zuster Luz vertelde dat ze verschillende kerken hadden bezocht en voelden dat ze onzichtbaar waren, tot ze bij ons kwamen. Een zondag na de dienst spraken we met hen en hoorden hun verhaal. Hoe Efrani en Jesus voor hun jongere broertje en zusje hadden gezorgd, toen hun ouders uit elkaar gingen; hoe ze steeds verhuisden binnen het land, tot ze niet meer konden en vertrokken.

Efrani werd in Cajamarca aangenomen om toetjes te verkopen in een winkelcentrum, terwijl haar broer koffie en gebak op straat verkocht en haar oma probeerde spulletjes te maken met haar meegebrachte naaimachine. Zo werd ze hoofdkostwinner met een loon van nog geen Euro per uur, en durfde ze niet meer te dromen over haar studie, waar ze zo van hield.

Terug naar school

L-R: Wilfredo, Christina, Judith, Efrani en Hector
in onze kerk BETEL
We hebben aangeboden haar te helpen. Ze studeert nu van 6.30 am tot 2.30 pm en ging daarna tot 9pm weer werken. Ze mocht haar boeken niet meenemen, dus het werd te veel. Oma Luz maakt inmiddels poppen en tasjes en verkoopt die. Haar broer heeft werk gehad en weet nog niet hoe verder, maar samen besloten ze dat Efrani zich beter kon richten op haar studie. Soms neemt ze tijdelijk werk aan om materialen te bekostigen voor school.

Het is pittig, Efrani is erg volwassen voor haar leeftijd, en ze doet het goed. Geestelijk en op school neemt ze het heel serieus. We zijn trots op haar en blij dat we haar daarbij mogen helpen! Helpt u mee om dit te kunnen voort zetten?

Hoe kun je helpen?

Elk jaar geven we tieners van arme gezinnen in het binnenland de mogelijkheid een prestatiebeurs te krijgen, zodat ze hun middelbare school kunnen afmaken. We willen ditzelfde voor Efrani doen, door het schoolgeld te betalen. Ze zal extra materialen zelf blijven kopen. We zoeken sponsors om samen 45 euro per maand op te brengen, in ieder geval tot het einde van dit jaar, van juli tot december 2019. Doe je mee? Stuur een gift en vermeld (per mail) het als “Studie Jehiely Efrani – Peru”

Efrani doet de dagopening tijdens een jeugdweekend

13 Aug 2019

Nieuwsflits Augustus

GEBEDSPUNTEN 

DANKEN: 
* In juli hebben we een bijzondere tijd gehad in het jeugdweekend in Oxamarca. Het thema was: Gemengde Gevoelens. We spraken over hoe je omgaat met gevoel en emoties, over liefde, depressie, woede en vreugde. Veel van hen openden hun harten, vertelden hun zorgen en vroegen gebed. 
Groep tieners die meedeed aan het jeugdweekend in Oxamarca.


Aanbidding en gebroken harten tijdens het jeugdweekend in Oxamarca.
* Sinds een maand doen we zondagschool tijdens de dienst. Voorheen was het op een ander tijdstip, omdat we maar één ruimte hebben. Nu gaan de kinderen naar de garage van een zuster, die om de hoek van de kerk woont en zo kan het hele gezin komen en ook nog beter opletten.
Denisse en Abigail geven les aan de kinderen


BIDDEN: 
* Bid voor ons land. In het eerste half jaar zijn meer dan 100 vrouwen vermoord door huiselijk geweld. Politie treed vaak wel op, maar door de algemene corruptie, komen de daders vaak snel weer vrij. Ook hier in Cajamarca zijn er schrijnende gevallen, zoals een meisje van 10 en een meisje van 16, die zijn bevallen van een kind van hun eigen vader. 


PERSOONLIJK 
Dit jaar lijkt voor ons een tijd van afscheid en verdriet te zijn. Na het afscheid van onze (schoon)vader Ger in februari, moesten we in juli afscheid nemen van Ana (53 jr), zus van Wilfredo. In juni werd bevestigd wat we vreesden, dat ze uitgezaaide schildklierkanker had. Ook in de hoofdstad Lima konden de specialisten niets meer doen. Het was een moeilijke tijd van acceptatie, maar ook van eenheid en herstel in de familie en vooral haar uitzien naar de Heer. We waren samen aan het zingen, toen de Heer Ana thuishaalde. Voor ons gemis, voor haar (en Ger) winst!
Zingend en huilend brachten we de kist van Ana naar de begraafplaats. Het is hier de gewoonte de kist van huis naar de begraafplaats te dragen, nadat er twee dagen en nachten is gewaakt. De kinderen namen de bloemen mee en broers (hier Wilfredo en Ruben) en andere familieleden droegen om de beurt de kist.

Wilfredo & Judith