Toen Alondra 2 jaar was, liet haar moeder haar bij d’r grootouders achter, om in Lima te werken. Ze stichtte een nieuw gezin en daar was geen ruimte voor het nog kleine meisje.
Herinneringen
Nu dacht Alondra terug aan haar grootouders, die voor haar hadden gezorgd
en over God hadden verteld. Ze herinnerde zich ook de jeugdweekenden die we in
Sucre organiseerden, waar ze met andere tieners van de kerk bijna 5 uur voor
moesten lopen. Ze schraapte de moed bij elkaar om ons te schrijven en zo kwamen
we weer in contact.
Jong en alleen
 |
| Alondra (links)en haar nichtje Tabita (rechts) kregen een beurs voor de middelbare school. |
Alondra was nog maar een meisje van 11 toen ze met haar net zo jonge nichtje in Calconga naar de middelbare school ging. In het dorp waar ze opgroeide was alleen een basisschool. Weekends liepen ze 2 uur terug naar huis om ´s maandags weer 2 uur naar school te lopen. We konden ze deels helpen met een beurs, gezien ze niet alleen uniform en schoolspullen moesten kopen, maar ook een kamertje huren en zelf eten koken.
Haar dromen achterna
 |
| Alondra heeft eindelijk haar eigen beauty salon |
Anders dan de meiden van haar dorp, wilde Alondra verder studeren.
Helemaal alleen ging ze op haar 16de in het stadje Celendin voor styliste studeren
en werken, want haar familie kon financieel niet helpen. Nadat ze ook in de
miljoenenhoofdstad Lima aan de kapperschool studeerde, had ze de droom om een
eigen beautysalon in Cajamarca te openen... en dat is gelukt! Maar zelfs toen
ze alles bereikte waarvan ze gedroomd had, voelde ze zich leeg, zegt ze: “Bij
elk probleem probeerden mijn vrienden me op te beuren met een feest of drank,
maar dat was van korte duur en de leegte kwam altijd weer terug”.
Welkom thuis
 |
| Alondra bij ons thuis |
No comments:
Post a Comment
Leuk dat je meekijkt!