Wanneer gebed verhoord wordt

 

Wanneer gebed verhoord wordt

 S oms vraag je gebed en schrik je bijna als er antwoord komt...

Moeilijke start

Na twee jaar verplicht thuisonderwijs door de pandemie, begon Christy met te weinig basis aan groep 3. We dachten dat ze “vanzelf” de achterstand zou inlopen en mee zou draaien in het reguliere systeem. Het algemene onderwijs is gericht op veel theorie, overschrijven, dictee en memoriseren. Het werd een dagelijkse strijd om thuis ´s middags bij te werken wat Christina op school niet had kunnen overschrijven. Op zich was het niet raar, want zelfs voor begrijpend lezen moest ze soms de tekst overschrijven en dan de vragen nog beantwoorden. Voor spelen of chillen na schooltijd was geen tijd.

Teleurgesteld

Met die ervaring gingen we op zoek naar een alternatief dat beter bij haar paste. We vonden op Internet iets wat wel geschikt leek, maar er was geen plek in haar klas. Teleurgesteld moesten we haar toch op dezelfde school inschrijven, wetende dat dit jaar ook een strijd zou zijn... Ondanks de hulp van haar lieve juf, konden we ons maar niet aanpassen aan dat theoretisch lessysteem. We zetten het in de gebedsbrief.

Vriendjes baden voor Christy toen ze afscheid nam

Twijfel

In mei gingen we naar het andere schooltje kijken en vragen of we een plek voor Christy voor maart 2024 konden reserveren: de klassen zijn klein en zijn snel vol. De directrice liet ons het schooltje zien en vroeg voor welke klas: “groep 4”, zeiden we. “Daar is net een plek vrij gekomen, omdat een meisje het niet kon combineren met de schooltijden van haar zus”. We schrokken letterlijk! Wat nu? Ineens stonden we voor een vraagstuk waar we geen rekening mee hadden gehouden! Christina zat al twee maanden op de “gewone” school, was gewend aan haar juf en we hadden ook alle boeken moeten aanschaffen. Deze school was ook nog eens in een heel andere richting van de stad dan Esthers school, maar ze zouden wel beiden 7am beginnen.

Gebedsverhoring

Ik moest toch even nadenken over deze gebedsverhoring 😊

Christina (links in het wit) en Brenda (lichtblauwe bloes)

In klederdracht tijdens een presentatie op de nieuwe school.

. Christina mocht een ochtend komen om te zien hoe ze het zelf vond. We hoorden de juf uitleggen, zagen Christina glimmen en we wisten dat het goed was... De week erna kon Christy een paar dagen wennen aan de nieuwe school, het nieuwe systeem, het Montessori-materiaal... Het is pittig om in te stromen in een systeem dat toch echt anders is: er wordt veel inspanning gevraagd, veel zelfstandig werken, maar ook veel aandacht gegeven.  We merken dat het beter bij Christina’s ontwikkeling past. Afscheid nemen van haar vriendjes was moeilijk, maar al vanaf de eerste dag had ze een nieuwe vriendin: Brenda. Haar moeder vertelde later dat ze hadden gebeden voor een vriendinnetje, want in de klas zitten voornamelijk jongens.

Soms gaat niet alles zoals we het zelf plannen, maar toch vallen de puzzelstukjes op het juiste moment in elkaar...