Doelgericht onderweg

Spannend onderweg

Afgelopen weekend hebben we de jeugdgroep van Sucre bezocht. Ieder jaar in maart plannen we alle bezoeken naar het binnenland van april tot oktober, omdat de regentijd de andere maanden de wegen moeilijk begaanbaar maakt. In vergelijking tot ons bezoek vorig jaar oktober, was het goed te doen met onze VW kever en hebben we er incl. wachten 3 ½ uur over gedaan (Cajamarca-Sucre is ong. 110 km). Er wordt nog altijd aan de weg gewerkt en juist die stukken zijn nu erg slecht; maar wat al wel klaar is, is ongelooflijk mooi: letterlijk, want hier in de Sierra (gebergte) kennen we geen glad geasfalteerde wegen.

Maar toch… toch ging niet alles over rozen. Op de terugweg stonden we weer even stil voor wegwerkzaamheden en toen we mochten doorrijden, bleek dat niet meer te kunnen. De kabel van het gaspedaal was kapot gegaan. Even de ANWB bellen kunnen we hier niet; we konden überhaupt niet bellen, want er was op die plaats geen bereik. Wilfredo moest 30 min. een berg op klimmen om eerst zijn vader op te bellen om te zien of hij een specialist kon meenemen om het probleem op te lossen. Toen we wisten dat dát niet zou gebeuren, wist Wilfredo onze automonteur te bereiken, die via de telefoon aanwijzingen gaf om toch te kunnen starten en verder te kunnen. Helaas konden we in het volgende dorp nog altijd geen monteur vinden en dus moesten we tot Cajamarca verder met het “gas” op constante snelheid en moeilijk te kunnen remmen. We zijn enorm dankbaar dat we bewaard zijn gebleven en we dezelfde dag nog de auto konden laten maken.

Alles viel op z'n plaats

Sucre in de bergen

We hadden met het plannen van deze reis geen rekening gehouden met het feit dat het Moederdag was. Hier in Latijns-Amerika wordt dat uitgebreid gevierd, worden de moeders de hemel in geprezen en in de watten gelegd. Een belangrijke reden is, helaas, dat de vader vaak nergens te bekennen is en de moeder lange dagen hard werkt om haar kinderen te eten te geven en, als het kan, te laten studeren. Toen we erachter kwamen, waren we even bang dat de jeugd niet bij elkaar zou komen en ze thuis bij hun moeders zouden zijn, maar gelukkig troffen we een groep van ong. 20 jongeren aan, die wekelijks een eigen programma draait. Het is juist dat de jongeren een belangrijke taak hebben in de uitvoering van de “gemengde” diensten. Ook die zondag hadden ze samen met de vaders avondeten gemaakt voor de moeders van de kerk. Heel speciaal was dat Judith een roos kreeg van de jeugdleiding, net als de andere moeders van de jongeren :).

Toen we aan de jeugddienst deelnamen, hoorden we van hen dat het die week het dorpsfeest zou zijn. Ook dat wisten we niet van te voren, maar we begrepen toen waarom we juist dat weekend een bezoek aan deze jongeren moesten brengen.

Ook het woord dat Wilfredo had voorbereid, was heel toepasselijk. Misschien voor sommigen een beetje vreemd dit zo te lezen, gezien het “alleen” om de traditionele dorpsfeeste

n zou gaan… maar deze feesten, waarmee de dorpsheilige wordt gevierd, gaan altijd gepaard met ongeremd drinken en dus ook ongeremd gedrag, geweld en seksuele “vrijheid”. Voor deze jongeren was het belangrijk dat we er waren, we er aandacht aan konden besteden en ze te kunnen bemoedigen. In de toekomst willen we hen leren zelf jeugdweekenden te organiseren en aantrekkelijkere alternatieven te bieden, dan alleen maar “thuis blijven”.

Rollin; jeugdleider Sucre

Nadat Wilfredo een korte cursus volgde over “hoe jeugdwerk en de bediening te ontwikkelen”, en na dit bezoek aan Sucre, zijn we begonnen een specifiek project te schrijven voor de planning op korte- midden en lange termijn. Eerst willen we de werkelijke behoeften van de jeugdgroepen in het binnenland uitwerken en daar een antwoord op geven, middels gerichte trainingen voor de jeugdleiders, tiener- en jeugdweekenden voor alle jongeren en kampementen voor hen en hun vrienden. Hier zullen we dit jaar mee van start gaan.

Van kinderen naar ouders

Esther en een vriendinnetje van Sucre

Aan de andere kant gaat het werk in Tantachual met ong. 20 kinderen door. Om de twee weken gaat Wilfredo met een team van kinderleiders 2 ½ uur naar “boven” om deze kinderen zowel geestelijk als emotioneel en, waar mogelijk, praktisch met kleding en wat eten bij te staan. Dit jaar hebben we ons voorgenomen ons ook te richten op hun ouders, zodat het werk duurzamer wordt en uiteindelijk zelfstandig. Daarvoor hebben we verschillende activiteiten gepland, o.a. campagnes om de ouderen ook te bereiken. Zaterdag zullen we met onze kerkleden in een bus van de burgerlijke gemeente naar Tantachual gaan. Onze jongeren zijn een theaterstuk aan het voorbereiden om op te voeren op het plein van het schooltje waar we altijd samenkomen, we zullen een open lucht houden en ook samen het middageten delen. Volgende keer hopen we jullie hier meer nieuws over te schrijven en foto’s van te kunnen laten zien.