We staan er niet alleen voor

Met beide opa´s en oma´s

Gisteren hebben we Esther in de kerk opgedragen.

Ze is inmiddels twee maanden en groeit als kool, ze heeft haar ondergewicht door vroeggeboorte goed ingehaald. De vaccinaties heeft ze tot nu toe ook prima doorstaan. Toch gaat niet alles zonder zorgen. Twee weken nadat we haar mee naar huis kregen, werd ze toch weer ziek, ze had ontlasting met bloed. Het bleek  een darmontsteking te zijn. Ze kreeg een tweede antibioticum-kuur (de eerste was direct na haar geboorte wegens sepsis of bloedvergiftiging). Hierop reageerde ze goed, maar een week nadat de medicijnen waren gestopt, kregen we hetzelfde, zo ook na een derde kuur met medicijnen.

Ceremonie door de voorganger

Bij het opdragen aan God, zijn we ons heel bewust dat haar Maker haar beter kent dan welke dokter of specialist dan ook. Dat Hij haar bewaart, omdat ze nog altijd goed groeit en geen koorts heeft, dat Hij haar ook volledig zal genezen op Zijn ondoorgrondelijke wijze. Dat we Gods wijsheid nodig hebben voor alle keuzes die we nu voor haar maken en haar leren straks zelf keuzes te maken.
Wat is het geruststellend te weten dat we er niet alleen voor staan!

Hieronder een kleine indruk van dr eerste twee maandjes.

Ik loof u voor het ontzaglijke wonder van mijn bestaan,

wonderbaarlijk is wat u gemaakt hebt.

Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel.