Drie dagen verderweg

Afgelopen weekend hebben we dan het derde jeugdweekend in Malat verzorgd. Malat is één van de dorpen waar we werken, die het verste weg van ons vandaan ligt. Na de reis van ca. 7 uren door een prachtig landschap, kwamen we onder het stof in Malat aan, waar geen douche en ook geen licht is, maar met een emmer water kom je al een heel eind :). Juist doordat het vrij afgelegen ligt en er moeilijk contact met de “stadse cultuur” is, hadden we nu weer met een heel andere groep te maken. Deze jongeren zijn normaal gesproken veel buitenwerk gewend, kunnen vaak niet lang stil zitten te luisteren en vooral niet reflectief bepaalde vraagstukken uitwerken. Dit was en blijft voor ons een grote uitdaging. Toch waren er meer deelnemers dan we verwacht hadden: 34 in totaal, ook tieners en jeugd die uit niet-christelijke gezinnen komen. We hadden een groep van 8 jongelui die iedere dag 45 min. heen en weer 45 min. terug moesten naar Aushuconga om deel te nemen aan het programma; een andere groep van 6 jongeren kwam vier uur lopend vanaf Jelic naar Malat. Die bleven natuurlijk wel slapen.

Zoals al gezegd, moeten we de activiteiten en werktijden aan de doelgroep aanpassen en dat valt niet altijd mee, gezien we met een zeer gevarieerde groep te maken hadden wat betreft christelijke achtergrond, maar ook opleidingsniveau.

Over het algemeen wordt er niet veel geïnvesteerd in de opleiding van de meiden, gezien de hoop op de jongens is gevestigd, voornamelijk voor het later onderhouden van de familie in de brede zin van het woord. Daarom hebben meisjes en vrouwen nauwelijks twee jaar basisschool, kunnen ze net lezen en mogen ze zich verder wijden aan koken en kinderen krijgen. Als jongens het niet direct goed doen op school, worden ze ook niet aangemoedigd te studeren of worden er ook geen alternatieve leermethodes bedacht, maar worden ze vaak door de leraren voor “ezels” uitgemaakt en door de ouders van school gehaald. Onder andere om dit soort situaties, hebben we in het binnenland, in deze streken te maken met een heel laag zelfbeeld.

Nieuwe Testamenten voor tieners
 uit niet-Christelijke gezinnen

We kunnen merken dat het simpele feit dat we er zijn, dat iemand de moeite doet om bij ze te komen, ze al wel stimuleert en opkrikt. Toch is het voor ons moeilijk een geschikt programma voor ze te maken, enkel twee dagen lang, waarvan we hopen dat er toch wat bij blijft. Hun wereld is erg klein en daarin is weinig stimulans om verder te groeien. Wij willen graag daar verandering in brengen. Met de hulp voor schoolmateriaal en studiebeurzen via de fondsen van Ger en Froukje, dus de kerken uit Nederland, zijn er nu velen, ook meisjes, die doorstromen naar de middelbare school! Juist vanuit de kerk moet het voorbeeld komen van duurzame ontwikkeling, dus hebben we, Wilfredo en Judith, ook weer alle jeugdleiders - of potentiële jeugdleiders - aangespoord om van 7-10 oktober deel te nemen aan het Jeugdleiders-Opleidingsweekend dat we hier in Cajamarca zullen geven. Daarin willen we ze bemoedigen, om in hun eigen dorpen met hun eigen jongeren te werken, en ze daarvoor ook praktisch werkmateriaal geven.

Één van de leiders die in de eerste jeugdleiders-conferentie was, was Ruben uit Malat. Hij is afgelopen zondag getrouwd met Gladis, na 3 jaar verkering te hebben gehad, beide 19 jaar. Voor deze streek is dat zo jong nog niet, gezien velen op hun 14de al een partner hebben; tja veel andere afleiding heb je niet... de gewoonte in de dorpen is dat het meisje “geroofd” wordt en na een week (of langer), vaak al zwanger, terugkomt en de ouders pas inlicht over de relatie. Rubén en Gladis zijn hierin een gezond voorbeeld voor de andere tieners en jeugd in het dorp, omdat ze mét toestemming van de ouders en de zegen van God het huwelijk intreden en daardoor een goed begin maken. We hebben nu Gladis uitgenodigd ook deel te nemen aan de workshops in oktober. Bid voor hen en de andere jeugdleiders van het binnenland: “De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig; vraag dus de eigenaar van de oogst of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.” (Lc. 10,2)