25-10-2005Drie weken, echt waar, nog maar drie weken ben ik h
ier in Ourense en al zooooveel gezien en meegemaakt...vooral indrukken, veel indrukken van cultuur en zelfs taal...Afgelopen week heb ik een vormingscursus gehad, een vormingscursus voor EVS-ers (Europese vrijwilligers) aan het begin van hun project. Over het algemeen komt dat na een maand of misschien zelfs twee na aanvang van het project, maar ik had het geluk (voor mij een geluk) dat het eerder was. Het voordeel dat het voor de meesten iets later is, is dat ze de taal al wat meer spreken en ze het in ieder geval verstaan. Deze cursus wordt georganiseerd door een van de Spaanse organisaties, die vrijwilligers ontvangt en ook zendt vanuit Galicia, de "provincie" waar ik nu woon.Wat er vooral veel werd gedaan is: ervaringen uitwisselen. Iedereen komt natuurlijk vanuit een heel andere cultuur met andere gewoontes en het aanpassen gaat verder dan alleen een verschil in taal. Er zijn verwachtingen, telleurstellingen, gave momenten, veel momenten van gemis en frustratie en dat alles heb je met de anderen in de groep gemeen. Er waren drie ex-vrijwilligers bij, die hun verhaal deden en precies konden verwoorden wat je voelt in zo'n nieuwe omgeving, waar je je op de een of andere manier in moet zien te schikken en vooruit moet zien te komen. Vooral wat ze vertelden over de toekomst, het terugkeren naar "thuis", kwam me heeeeel bekend voor: in het begin ben je het nieuwtje van de dag, erg veel interesse, maar na twee weken is dat eraf, je hebt veel meegemaakt, wil je verhaal kwijt, voelt je onwennig in wat thuis zou moeten zijn, vrienden en familie zitten nog altijd in precies dezelfde situatie als voordat je weg ging, terwijl je zelf zoveel hebt gezien en daardoor bent veranderd...maar dat is niet aan de buitenkant te zien...goed...dat is aan het einde...nu zijn we aan het begin! En eerlijk gezegd, hoop ik dat het dan zo zal zijn, raar misschien, maar het betekent wel dat ik hier echt een beetje thuis ben geweest en heb kunnen bereiken wat ik wilde: veeeeeel leren! (op allerlei mogelijke fronten).Inmiddels heb ik wat meegelopen met wat cursussen van de organisatie hier: Centro IRIS (onderdeel van Friends of the Earth). Ik heb gesprekken gehad over wat ik zou kunnen doen en waarschijnlijk ga ik een project doen met scholen: La Apuesta al Cambio Climático (The Bet to Glogal Warming). Daarvoor moet ik scholen gaan contacteren en het project van Friends of the Earth uitvoeren door lessen te geven over klimaatverandering&CO2-reductie en dat practisch maken in het schoolgebouw door met de groep heel simpel te kijken naar lekkende kranen, slecht-sluitende ramen, isolatie en dergelijke. Dat moet ik nog helemaal vanaf nul beginnen, dus meer info heb ik nog niet.Dit was het weer even en blijf schrijven en SMS-en ok?
ier in Ourense en al zooooveel gezien en meegemaakt...vooral indrukken, veel indrukken van cultuur en zelfs taal...Afgelopen week heb ik een vormingscursus gehad, een vormingscursus voor EVS-ers (Europese vrijwilligers) aan het begin van hun project. Over het algemeen komt dat na een maand of misschien zelfs twee na aanvang van het project, maar ik had het geluk (voor mij een geluk) dat het eerder was. Het voordeel dat het voor de meesten iets later is, is dat ze de taal al wat meer spreken en ze het in ieder geval verstaan. Deze cursus wordt georganiseerd door een van de Spaanse organisaties, die vrijwilligers ontvangt en ook zendt vanuit Galicia, de "provincie" waar ik nu woon.Wat er vooral veel werd gedaan is: ervaringen uitwisselen. Iedereen komt natuurlijk vanuit een heel andere cultuur met andere gewoontes en het aanpassen gaat verder dan alleen een verschil in taal. Er zijn verwachtingen, telleurstellingen, gave momenten, veel momenten van gemis en frustratie en dat alles heb je met de anderen in de groep gemeen. Er waren drie ex-vrijwilligers bij, die hun verhaal deden en precies konden verwoorden wat je voelt in zo'n nieuwe omgeving, waar je je op de een of andere manier in moet zien te schikken en vooruit moet zien te komen. Vooral wat ze vertelden over de toekomst, het terugkeren naar "thuis", kwam me heeeeel bekend voor: in het begin ben je het nieuwtje van de dag, erg veel interesse, maar na twee weken is dat eraf, je hebt veel meegemaakt, wil je verhaal kwijt, voelt je onwennig in wat thuis zou moeten zijn, vrienden en familie zitten nog altijd in precies dezelfde situatie als voordat je weg ging, terwijl je zelf zoveel hebt gezien en daardoor bent veranderd...maar dat is niet aan de buitenkant te zien...goed...dat is aan het einde...nu zijn we aan het begin! En eerlijk gezegd, hoop ik dat het dan zo zal zijn, raar misschien, maar het betekent wel dat ik hier echt een beetje thuis ben geweest en heb kunnen bereiken wat ik wilde: veeeeeel leren! (op allerlei mogelijke fronten).Inmiddels heb ik wat meegelopen met wat cursussen van de organisatie hier: Centro IRIS (onderdeel van Friends of the Earth). Ik heb gesprekken gehad over wat ik zou kunnen doen en waarschijnlijk ga ik een project doen met scholen: La Apuesta al Cambio Climático (The Bet to Glogal Warming). Daarvoor moet ik scholen gaan contacteren en het project van Friends of the Earth uitvoeren door lessen te geven over klimaatverandering&CO2-reductie en dat practisch maken in het schoolgebouw door met de groep heel simpel te kijken naar lekkende kranen, slecht-sluitende ramen, isolatie en dergelijke. Dat moet ik nog helemaal vanaf nul beginnen, dus meer info heb ik nog niet.Dit was het weer even en blijf schrijven en SMS-en ok?
