Kerst en Oud en Nieuw

Heel hartelijk dank voor het meeleven en meebidden voor ons, voor Peru. We voelen ons gedragen en gezegend. Dat het nieuwe jaar nieuwe kracht, Gods wijsheid en Zegen mag brengen.

Liefs,
Wilfredo&Judith en Esther

En Hij Die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. Openbaring 21:5

Kerst is...

Kerst is… Vasten in plaats van eten

December… automatisch denken we aan kerst, eten, het feest van oud en nieuw en nog meer eten. Maar wij zijn de maand begonnen met vasten. Vandaag zijn we na een vastendag, de wijken ingegaan om nog een keer al biddend te zoeken naar een stuk grond. We willen een kerk bouwen met als visie daarboven arme studenten op te vangen, die vanuit hun kleine bergdorpjes naar de grote stad komen om te studeren en helemaal alleen de weg moeten vinden zonder enige begeleiding.

Op zoek naar een stuk grond in de wijk

We gaven al eerder aan dat grond (en huur) erg duur is, maar voor God is niets onmogelijk, zeker als het binnen zijn plannen ligt. We hebben verschillende opties bekeken en zijn gaan bellen en onderhandelen. Twee ervan lijken interessant. Eén is in de wijk waar we nu de kerk hebben. De vereniging van de wijk is de eigenaar en heeft daar een stuk grond open gelaten. Ze wilden daar misschien en parkje of speelplaats maken, maar het ligt er de afgelopen 15 jaar nog altijd verlaten bij. De andere optie is op zo´n 15 minuten lopen afstand en is een bebouwd stuk grond (336 m2): het is een afgedekt voetbalveldje. Het voordeel is dat er al muren staan, die in de toekomst aan onze bestemming aangepast kunnen worden.

Het zijn geen makkelijke keuzes, want we hebben het over grote bedragen en hele dure leningen bij de bank. We weten dat de vereniging niet graag onderhandelt. Als we het voetbalveldje willen kopen, moeten we gaan kijken naar financiering van 300.000 soles (ong. 82.000 euro), omdat we als gemeente ong. 35.000 hebben kunnen sparen. We zouden het kunnen kopen voor 272 euro per meter. We zullen daarom activiteiten beginnen om mensen te zoeken die een meter sponsoren en zo meter per meter vooruit komen.

Kerst is… een speciale viering in arme dorpen

Inhoud van een kerstpakket

We kwamen eind november thuis en konden meteen beginnen met het maken van kerstpakketten voor de kerkjes in het binnenland, waar zondagsscholen zijn en die actief meedoen aan de trainingen die ze daarvoor krijgen.  Twee keer per jaar gaat Alicia naar Sucre en Oxamarca om daar alle zondagschoolleiders van de omliggende kerkjes te trainen en nieuw materiaal te geven om met de kinderen te werken. Toen Ger en Froukje in 2001 het werk in Cajamarca begonnen, bestond er nog niet één zondagschool en nu zijn er op z´n minst acht draaiende door wat zij hier opgezet hebben. Bijzonder he? Omdat hulp en speciale programma´s het meest in de steden blijven, hadden deze kinderen hiervoor nooit kerst gevierd. Daarom krijgen ze nu jaarlijks kerstpakketten met chocola, kerstbrood en ook een cadeautjes om ze extra te verwennen. Dit jaar maakten we alles klaar voor 200 kinderen en ook zo´n 200 volwassenen.

                                                                                                                               

Kerst is… Ganzenbord spelen

We zijn van de week in Sucre geweest om op de basisschool een klein maar groot cadeau te geven: een nieuw testament voor ieder kind. We hadden voor ieder kind een ganzenbord met opdrachten en Bijbelverzen, die ze in hun nieuwe testament konden opzoeken. Zo leren ze spelenderwijs wat kerst eigenlijk inhoudt: NAVIDAD ES JESUS (Kerst is Jezus). Het leuke is dat we ze na schooltijd zagen spelen en ook alle verzen hardop hoorden zeggen tegen elkaar.

Kerst is… handenarbeid

In onze gemeente Bet-El zijn we vorige week met een speciaal project begonnen. We zijn leuke kerstkaarten en doosjes gaan maken, om hiermee de mensen uit de buurt uit te nodigen die wel eens in de dienst kwamen of niet meer kunnen komen door bijvoorbeeld gezondheidsproblemen. De jeugdgroep heeft dit jaar de leiding over de kerstviering van de kerk en we willen het anders doen. Ja, ook hier gaat het veel om eten: Paneton met chocolademelk (Paneton is een soort kersbrood). De jongeren zijn ook een drama-toneelstuk aan het voorbereiden en ook de kleintjes, die zaterdags samenkomen, zullen bij de viering zijn en hun inbreng hebben.

Kerst is… familiebezoek

De kerstviering in de kerk zullen we op 21 december doen, omdat de 24ste iedereen thuis bij de familie is. Er wordt gewacht tot 12am om elkaar te feliciteren met de verjaardag van Jezus, om vervolgens 00:30am samen te eten. Dit is Latijns Amerikaans. De 25ste is er niets meer. Wij zullen bij een dierbare vriendin in de hoofdstad Lima zijn, die daar haar chemotherapie ondergaat en niet bij haar familie in Cajamarca kan zijn. We zijn God dankbaar dat we die mogelijkheid hebben en samen kunnen danken voor haar leven en Gods voorziening in alle nood rondom het hele proces.

We wensen jullie een hele fijne Kerst toe en vooral voorspoed in geest, ziel en lichaam voor het nieuwe jaar.

Wilfredo en  Judith en Esther

Back to Peru

Bid ook voor koningen en machthebbers, zodat we in vrede kunnen leven. Dan kunnen we God eren en krijgen we respect van andere mensen. 1 Timotheüs 2:2

Verkiezingen

In oktober zijn de regionale en provinciale verkiezingen geweest. Om de vier jaar krijgen we een nieuwe burgemeester en regionale president en om de vijf jaar wordt een nieuwe landspresident gekozen. Dit laatste is pas in 2016. In Cajamarca zijn er meer spanningen rondom de verkiezingen dan in veel andere streken, omdat de campagnes in die tijd draaien om het wel of niet goedkeuren van de nabijgelegen goudmijnen. De kandidaten hebben het dan ineens over milieu en waterbeheer, terwijl ze in wezen niet goed weten wat het inhoudt en vaak niet eens een (eigen) regeerprogramma hebben. In Peru is er stemplicht. Mensen laten zich in hun keuze meer leiden door emoties, dan door concrete voorstellen. In het binnenland proberen de kandidaten zo veel mogelijk stemmen te krijgen door hen suiker en rijst aan te bieden. Ook de kerken, waar we mee werken, hebben hiermee te maken en proberen op hun manier de mensen bewuster te maken van een verantwoordelijk stemgedrag. Dit is niet altijd gemakkelijk als politieke gedachtes, religieuze organisaties, emotie en verstand door elkaar gaan.

Mijn of geen mijn: that is the question! 

De toekomst van de goudmijnen hangt voor een groot deel af van de lokale regering. Ook al heeft die legaal geen directe inbreng, kan ze wel een enorme invloed uitoefenen op bepaalde streken voor goed- of afkeuring van de exploitatie. Een paar jaar geleden kwamen duizenden mensen in actie tegen het grootste goudmijnproject van Zuid-Amerika, dat opereert hier in Cajamarca. Alles werd platgelegd door een groep die werd geleid door de regionale president: in- en uitgangswegen naar onze stad werden afgesloten, we hadden geen aanvoer meer van veel levensmiddelen. Toch had deze “anti-minero” regering veel aanhang van de boeren, die het gevoel hadden dat ze nog in de tijd van de Spaanse koloniale tijd leefden, waarin het goud werd weggevoerd en ze er zelf niets beter van werden. Daarbij komt dat het drinkwater in Cajamarca zijn bronnen heeft in het mijngebied en de kwaliteit daardoor niet gegarandeerd is.

De nationale regering greep in met man en macht (letterlijk), omdat de belasting die de mijnen moet afgeven, belangrijk is voor het binnenlands product. Een paar maanden geleden werd de regionale president preventief in de gevangenis gezet, omdat hij verdacht wordt van corruptie. Het is nog niet bewezen, maar ook zeker geen zeldzaam verschijnsel in alle lagen van de regering. Misschien was het de stem van ontevredenheid, dat het volk weer op deze linkse man heeft doen stemmen en dat hij nu herkozen is voor de periode van 2015-2018. We weten niet wat dit concreet voor Cajamarca en de goudmijnen betekent, omdat de provinciale burgemeester uit een pro-mijnen partij komt.

Goud betekent nog geen rijkdom

Fotos Ruben Rodriguez, een vriend van Cajamarca

Voor ons persoonlijk vragen we ons vooral af: zou de grondprijs na jaren stijgen wat omlaag gaan? Het is vooral door de mijnbouw dat de grondprijs explosief en buiten proporties is gestegen. De grond rondom onze kerk kost 800-900 euro per m2. We zoeken nog steeds naar een stukje grond voor de bouw van de kerk en het studentenhuis voor de jongeren van arme gezinnen uit het binnenland.

Als we wat uitwijken, komen we misschien op de helft van de prijs, maar dat is nog steeds erg hoog. Leningen zijn hier in Peru buitengewoon duur en vaak niet terug te betalen. Dus, wie weet is dit verkiezingsresultaat een gebedsverhoring? Gods wegen zijn ondoorgrondelijk niet waar?

Over leningen gesproken. Deze maand stonden de kranten in Cajamarca en sociale media vol van een tragisch incident. Een rechter had bepaald dat een huis moest worden ontruimd. Dit was als gevolg van een kleine lening die niet op tijd werd betaald aan de bank, waarna het huis dat als onderpand stond, werd verkocht. In de Peruaanse (en Latijns Amerikaanse) cultuur, is het gewoon grote en kleine leningen aan te gaan of spullen op afbetaling te kopen. Banken maken hier graag gebruik van en vragen enorm hoge rente(rond 13% bij hypotheken en rond de 40% bij persoonlijke leningen). In dit tragisch incident had de familie een elektrische zaag gekocht en de maandlasten ervan niet betaald. Na heel veel jaren moesten ze van de rechter het huis uit. Dit probeerden ze op allerlei manieren, ook door het gooien van stenen naar de politie, tegen te gaan. De politie heeft daarop direct het vuur geopend en de vader van de familie van 7 kinderen en 7 kleinkinderen doodgeschoten.

In dit alles komen er een aantal zaken naar boven waar wij in het dagelijks leven mee te maken hebben:

- De onvoldoende scholing van de politieagenten, die maar 1-2 jaar opgeleid worden en dan met een vuurwapen de straat op worden gestuurd.

- De afwezigheid van regels voor rentes en interesses bij Banken. Kleine leningen worden onbetaalbaar.

- De niet humane legale omstandigheden rondom een ontruiming en gebrek aan begeleiding van het proces door advocaten en rechters.

Hier hebben we in de gemeente mee te maken, omdat mensen naar ons toe komen met dit soort problemen. Een vrouw had een kortingskaart aangeboden gekregen en wist niet dat het ging om een creditkaart, waar je maandlasten en rente over betaalt. Nog geen tien jaar geleden werd het eerste winkelcentrum bij ons geopend, en daarom wisten veel niet, dat ze een lening aangingen. Onze taak is ze vaak te waarschuwen en ze te leren goed met geld om te gaan. Als het soms te laat is, springen we in waar we kunnen, zelfs met pakketten van levensmiddelen.

We gaan nu de tijd van kerst in. Een tijd waarin veel wordt uitgegeven. Wij willen vooral weer investeren in onze kinderen van het binnenland. Ze bezoeken en een mooie kerst bezorgen. Daar zijn geen grote winkelcentra en dure spelletjes. Misschien maar goed ook!

Oh ja! Een groep jongeren wil een korte zendingsreis organiseren naar Cajamarca-Peru. Als er genoeg aanmeldingen voor zijn, kun jij dan in de zomer van 2015 de kinderen en jongeren van Cajamarca, in de stad en in het binnenland, gaan bemoedigen. Interesse? Schrijf dan naar Rieke de Boer: rieke@botau.nl

Warme ontvangst

Toch een beetje thuis

We werden bij aankomst in Nederland heerlijk warm ontvangen met twee weekjes nazomer, waarna het zacht bleef in de eerste herfstweken. Als je wilt weten hoe het weer in Cajamarca is? Nou, ongeveer zo. Niet te warm, niet te koud, rond de 22 graden. Al kan het in juli-augustus ´s nachts wel koud worden en dan missen we ´s avonds en ´s ochtends wel een verwarming: wat een luxe, heerlijk! 

Al eten we het liefst ´s middags warm i.p.v. ´s avonds, is het toch ook erg genieten van: zo veel verschillende toetjes, chocola, haring (voor Judith), kibbelingen (voor Wilfredo), pindakaas en zoveel lactosevrije lekkernijen voor Esther (chocola, ijs, kaas, en sojaproducten).

Vorige week hebben we een geweldig opbouwende en vernieuwende week gehad tijdens de conferentie van Zending en Gemeente. Z&G bestaat al 45 jaar! Bijna alle zendelingen kwamen bij elkaar en het gaf een gevoel van samen-familie-zijn, terwijl wij, als nieuw zendingsechtpaar, eigenlijk net de anderen leren kennen. Omdat Z&G voornamelijk gericht is op het Caribisch gebied en Latijns-America, werd er veel Spaans gesproken en ook in de dienst gezongen; daarom voelden we er ons beiden erg thuis. Sommigen gingen daarna al vrij snel weer terug naar hun land, maar wij blijven nog een maandje bij jullie in de Lage Landen.

Bezoek aan verschillende gemeentes

Al vrij snel na onze komst, mochten we de gemeentes bezoeken om over ons werkt te vertellen en het Woord te mogen delen. Dit is het filmpje dat we dan laten zien. Dit doen we iedere week weer ergens anders. We voelen ons welkom en zijn blij sommigen na lange tijd persoonlijk te kunnen groeten. Het is heel bijzonder dat er altijd na de dienst een paar mensen naar ons toe komen, die het heerlijk vonden om eens een spreker te horen in hun eigen taal. Gezien de veelkleurigheid van de Spaanse taal, is het vast ook de taal die we straks in de hemel zullen spreken J

We hebben heel bewust gekozen voor twee maanden in NL, om veel gemeentes te kunnen bezoeken, die op de een of andere manier met Peru en/ of ons verbonden zijn om zo jullie deel te maken van het belangrijke werk dat we in Cajamarca mogen doen. Daarnaast is Esther vanaf volgend jaar, met drie jaar, leerplichtig en zullen we afhankelijk zijn van de schoolvakanties in januari en februari.

Wilfredo spreekt en Judith vertaalt

We genieten niet alleen van de heerlijke toetjes, maar ook van de familie en vrienden. We weten niet wanneer we elkaar hierna weer zullen zien, dus is elk moment heel kostbaar. Esther kan het goed vinden met haar neefjes en iedere dag spreekt ze meer Nederlandse woorden. We zullen eraan blijven werken als we weer naar huis gaan, al zal het straks op school natuurlijk allemaal in het Spaans gaan. We hebben nog aardig wat bijeenkomsten en vergaderingen in de agenda tot 20 November: het werk gaat gewoon door. Mocht je ons ergens willen zien, horen, ontmoeten, dan zijn hieronder nog wat data waarop dat kan. 

•             Zondag 26 Oktober, 10 am – Gemeente De Schutse – Rotterdam

•             Woensdag 29 Oktober, avond - Gemeente Sion – Gorkum

•             Zondag 2 November, 3pm – Pinkstergemeente Vlissingen

•             Vrijdag 7 November, avond – Jeugdbijeenkomst Meppel

•             Zondag 9 November, 10am – Gemeente Spoorzicht – Winterswijk

Graag tot dan en anders heel welkom in Cajamarca!

Kom ons eens opzoeken

Bert en Rieke de Boer

Hoezo? Nou, een groep jongeren van de Vredekerk Den Haag is enthousiast geworden om een korte zendingsreis te organiseren naar Cajamarca-Peru. Als er genoeg aanmeldingen voor zijn, dan kun je in de zomer van 2015 de kinderen en jongeren van Cajamarca, in de stad en in het binnenland, gaan bemoedigen. Interesse? Schrijf dan naar Rieke de Boer: rieke@botau.nl  Rieke en haar man Bert hebben vaker zendingsreizen georganiseerd. De grote uitdaging is nu: de grote oceaan over te vliegen met een mooie groep jongeren, die graag willen dienen en het werk van dichtbij willen zien.

Wie weet tot snel!

Het is niet altijd feest

 Road Runner

Aankomst Oxamarca

Gisteren zijn we teruggekomen van ons bezoek aan Oxamarca. Het is ongelooflijk hoe mooi de weg ernaartoe is in deze extreem droge tijd van het jaar. De nieuwe geasfalteerde weg naar Celendin is inmiddels helemaal af en de zandweg naar Sucre en Oxamarca is afgeplat. We moesten ons vroeger klaar maken voor een reis van bijna 7 uur, maar nu deden we het in de helft van de tijd. Dat we nu de auto van de “zaak” mee hadden (4x4) in plaats van onze oude trouwe kever, hielp natuurlijk ook :).

Dorpsfeesten

Enedina. Vrouw van de voorganger en Jeugdleidster 

We gingen specifiek om de jongeren te bezoeken. Een dag eerder wilden we er al zijn en merkten dat we er in eerste instantie waren om het voorgangerechtpaar te kunnen bemoedigen.

Vorige maand zijn de dorpsfeesten geweest. We zullen proberen uit te leggen hoe dat in deze streken gaat. In een dorp is het leven vaak eentonig: opstaan, op het land werken, dieren verzorgen, eten en slapen. Daarom leven de meesten toe naar hét hoogtepunt: het feest van hun beschermheilige. Het heeft vooral meer van “feest” dan van beschermheilige… Ze leven er niet alleen naar toe, maar sparen er ook maanden voor. Daar, waar ze vaak niet eens geld voor goed eten, nieuwe kleding of zelfs schoolgeld hebben, weten ze voor dit doel alles bij elkaar te schrapen. Als het feest eenmaal van start gaat, wat vaak twee weken tot een maand kan duren, gaat al dat geld voornamelijk naar drank, en véél drank. Deze feesten zijn dan ook synoniem van losbandigheid, ruzies en zelfs misdaden, waar het normaal rustig en veilig is. Nadat alles voorbij is, is er alleen nog schaamte en vaak meer armoede over. Mensen gaan weer terug naar alledaagse zaken en hebben geen goede investering gezien van alles wat ze hadden gespaard.

Voor de jeugd

Het is dan ook  te begrijpen dat de kerken, die de persoonlijke en algemene ontwikkeling van hun dorp nastreven, niet aan dit soort activiteiten meedoen. Toch is het vooral voor de jongeren een moeilijk punt. Juist om deze reden zijn de jongerenbijeenkomsten destijds van start gegaan: om een alternatief te bieden in een groep van leeftijdsgenoten.

Een grote groep van de jongeren van de kerk van Oxamarca zit nu in de vijfde klas van de middelbare school. Dit is het laatste jaar voor ze gaan werken of verder studeren. Veel van hen komt daarna in Cajamarca studeren. Hiervoor zijn we bezig met het voorbereiden van een nieuw project, wat we al eerder met jullie deelden. Wil je het zien? Hier een kort filmpje.

Het einde van het jaar wordt altijd met een schoolfeest en een reis gevierd. Daarvoor moeten ze natuurlijk fondsen werven en het dorpsfeest is daar een mooie gelegenheid voor. Dat vinden de leraren in ieder geval: ze kunnen flink drank verkopen! Dit is verplicht voor alle leerlingen, die mee willen op reis. Dit bleek voor een aantal een te grote verleiding en gingen toch onderuit. Een week later, wordt er niet meer gesproken over het grote feest, maar over wie allemaal onderuit zijn gegaan, hoe iedereen zich heeft gedragen en over hoe het toch mogelijk is dat die jongelui, die onder begeleiding zijn van het voorgangerechtpaar, toch aan dit soort zaken meedoen.

Gezien we zelf leiding geven aan een gemeente en ook een groep jongeren hebben, weten we hoe het is om je zorgen te maken over een ieder van hen. Hun persoonlijke leven, geestelijke en emotionele volwassenheid, economische situatie, werk, studie, etc. We hebben die eerste dag tot s avonds laat gesproken over dit alles, en we hopen en bidden dat een luisterend oor ook verlichting geeft in hun zorgen. De volgende ochtend konden we het Woord delen met de kerk en meteen daarna hadden we een speciaal programma voorbereid voor de jongeren over de Geestelijke Wapenrusting. Als je een beter beeld wil hebben over dit soort reizen en bezoeken, kun je het ook hier bekijken, samengevat in minder dan 4 min.

Ook 7 jongeren uit La Quinua waren erbij. Zij moesten eerst twee uur lopen om erbij te kunnen zijn. Doordat de voorganger van La Quinua, Teobaldo, langdurig ziek is, is ook deze groep afgezwakt. We vragen altijd gebed voor deze jongeren.  Ons hart gaat naar ze uit. We hopen dat ze ook in jullie hart zijn.

Spreekbeurten Nederland 2014

Wil je ons in NL ontmoeten tijdens een dienst? Dit is onze agenda.
Wil je ons vragen voor een samenkomst door de weeks, dan kan dat nog! (6 oktober tot 20 november) Schrijf naar: j.a.prakken@gmail.com

Filmpje over ons werk

Tussen stad en platteland

De brede en de smalle weg

Onderweg naar het jeugdweekend in Sucre vergaten we bijna dat we in Peru zaten: mooie geasfalteerde wegen, waar we snel over konden rijden en zelfs verkeersborden aan de zijkanten. We hadden het er onderweg over, dat het vorig jaar op verschillende stukken nog zo slecht was en dat we ook uren moesten wachten tot we erdoor konden wegens de lang durende wegwerkzaamheden... maar al snel werden we er toch aan herinnerd dat we in Peru zaten. Opeens was de weg afgesloten en werden we geïnformeerd dat we via een alternatieve weg verder hadden moeten gaan: “Iedereen weet dat je over Polloc moet gaan”. Nou wij niet, het staat ook nergens aangegeven. We konden dus op het mooie stuk asfaltweg 40 minuten terugrijden om vervolgens over een zandweg verder te gaan. We wisten het weer! Dit waren de bekende hobbelwegen in de Andes!

Jeugdweekend in Sucre

Van te voren hadden we van de voorganger gehoord, dat er ongeveer 50 tieners en jeugd waren ingeschreven, om mee te doen in het jeugdweekend met als hoofdthema: de bibliotheek van God onderzoeken. We wisten ook dat de jeugdgroep van de kerk ongeveer 12 jongeren telt en de rest dus niet kerkelijk en niet uit Christelijke gezinnen kwam. Veel jongeren kwamen via de eetzaal van Pan de Vida, dat door de kerk wordt beheerd, en anderen kwamen ook mee met hun schoolvrienden uit nieuwsgierigheid. Dit soort gelegenheden zijn perfect om ze het Evangelie uit te leggen, waarna de lokale kerk de nazorg moet doen. Gelukkig gebeurt dat in Sucre ook.

Ook al hebben we eenzelfde jaarthema voor de jeugdweekenden, is de uitwerking met jongeren van Sucre, die toch dichterbij de stad wonen dan die het dorp Oxamarca, heel anders. Wat het meeste opvalt, is dat ze veel minder verlegen zijn. Tijdens de lessen en de workshops werd er actief meegedaan en tijdens het eten hoorden we altijd het gezellige geklets onderling. Tegelijkertijd hebben ze heel andere interesses en veel invloed van de technologie. Dit merkten we bijvoorbeeld in de uitvoering van de opdracht een “schilderij” te maken over het thema. Daarvoor moestem ze Het Woord van God en de verschillende symbolen die we daarvan in de Bijbel kunnen terugvinden uitbeelden: melk, honing, water, hamer, goud en zilver, zwaard, enz. Op een paar na, wilden ze dit zo snel mogelijk afmaken en kopieerden ongeveer wat de buurman had uitgedacht. De technologie en snelle prikkels komen de creativiteit in dit geval niet te goede.

Wat leuk is, is participatie in korte dramastukken, spelletjes en liederen. Aan het begin deden we een geïmproviseerd stuk over de gelijkenis van de zaaier en het zaad (Gods Woord), waarin iedereen deelnam als zaad, plant of vogel. Op deze manier gaan thema’s leven en blijven ze meer “hangen”. Na afloop, na het eten zondagmiddag, hoorden we nog een groepje binnen zingen met een gitaar: dat klinkt letterlijk en figuurlijk als muziek in de oren.

Nieuwe studenten

Als iemand in Peru wil gaan studeren aan de Universiteit, is dat meestal alleen mogelijk voor families van midden en hoge economische klasse. De kwaliteit van het onderwijs hangt ook af van hoeveel je kunt betalen. Als je op de Staatsuniversiteit wil studeren, moet je je een jaar of een paar jaar voorbereiden op een academie, om daarna ingeloot te worden. De maandelijkse kosten voor een academie zijn gelijk aan de kosten voor het studeren aan een privé Universiteit. Daarom kiezen sommigen ervoor om dan maar direct naar een privé universiteit te gaan. Het grote nadeel daarvan is dat het vaak meer als bedrijf dan als onderwijsinstelling wordt gerund, wat niet te kwaliteit ten goede komt.

Sinds een paar jaar kunnen de beste leerlingen van de staatsscholen uit het binnenland zich inschrijven voor een beurs en aan één van de beste privé Universiteiten in Cajamarca, of elders gaan studeren. Sommige gezinnen die niet in aanmerking komen, doen er toch alles aan om hun kinderen te laten studeren. Zo komen er beetje bij beetje meet van “onze” jongeren in Cajamarca wonen, ver van huis en familie, vaak alleen op een kamertje. Sommigen komt Judith zelfs tegen op de Universiteit waar ze een paar uur in de week les geeft.

Met sommige van hen hebben we contact en die komen weleens bij ons in de gemeente. Van anderen horen we t pas tijdens zo´n jeugdweekend of die vinden ons via Facebook. Het leuke is dat wij voor hen bekend zijn in een vreemde stad en dat sommige ouders ook wat meer gerust zijn als ze weten dat ze bij ons kunnen aankloppen als het nodig is. Zo groeide in ons hart de wens om voor deze jongeren uit het binnenland in Cajamarca een thuis te bouwen. We zijn al twee jaar aan het bidden en sparen voor een terrein voor de bouw van een eigen kerk. In dat project willen we ook een Christelijk studentenhuis meenemen. Er is nog geen terrein en er zijn nog geen ontwerpen gemaakt, maar we geloven echt dat God dit op ons hart heeft gelegd en we willen ook geloven in wonderen voor een terrein dat tot nu toe onbetaalbaar lijkt. Bidt u met ons mee?

Plannen, delegeren en loslaten

Nog maar anderhalve maand en dan gaan we naar Nederland. We zien ernaar uit jullie te ontmoeten, maar tegelijkertijd is het ook spannend om de gemeente “alleen” achter te laten. Daarvoor hebben we verschillende vergaderingen met de diakenen van onze gemeente. Plannen, delegeren en loslaten: makkelijker gezegd dan gedaan. Graag jullie gebed ook hiervoor.

Speurders

“Lees de Bijbel bidt elke dag” zongen we aan het eind van het jeugdweekend in drie talen: Spaans, Nederlands en Engels. Het centrale thema van het hele weekend was: “Speuren in de Bibliotheek van God”. Ik kreeg achteraf de vraag: wat voor nieuws hebben jullie ontdekt? Gezien vele van de jongeren die meedoen, niet uit Christelijke gezinnen komen en niet eens een Bijbel in huis hebben, kunnen we wel zeggen dat bijna alles nieuw voor ze is!

Je weet nooit wat er komt

Jongeren uit Jelic

Tijdens de voorbereidingen hebben we altijd contact met de voorganger van de “ontvangende gemeente”, in het dorp waar alles plaats zal vinden. Zoals altijd zeiden we dat het maximum op 60 lag, omdat we nog altijd met z’n tweeën de hele programmering maken en draaien. Voorganger Gilmer zei dat hij niet veel verwachtte, omdat een aantal dorpen al hadden aangegeven niet mee te doen. La Quinua, waar ook een jeugdgroep draait (of draaide), was afgehaakt om diverse redenen, waardoor we hen later dit jaar hopen te bezoeken; daar kwam altijd een groep van 10-15 tieners vandaan. Andere dorpen hebben (nog) geen alternatief programma voor hun jeugd, maar toch kwamen er bijvoorbeeld uit Jelic vijf jongeren: dit betekent 9 uur lopen naar en van Oxamarca, ’s nachts vertrekken, zodat ze niet in de felle zon hoeven te lopen. Dit gold ook voor de groep jongens uit Malat, die jaren niet meer had meegedaan: omdat hun leiders nu weer verzoening zoeken, zijn ze enorm blij mee te doen met het programma.

Jongeren uit Malat

Op de dag dat we begonnen, wisten we nog niet hoeveel er zouden zijn, maar voor de zekerheid hadden we toch materiaal meegenomen voor 65 jongeren. Toen de lijsten vol waren en iedereen binnen zat, bleken er precies 65 te zijn… :) Volle bak, en hard werken om iedereen mee te krijgen, maar ook een grote zegen!

Een andere wereld

In een klein dorp midden in de bergen is het soms moeilijk uit te leggen, dat er landen zijn waar je niet zo makkelijk aan een Bijbel kan komen en het ook strafbaar is om er één te hebben. Je moet bedenken dat, als ze nog op school zitten, ze vaak nog niet eens verder na hun eigen provincie hebben gereisd, of niet eens weten hoe de wereldbol eruit ziet. Als aftrap hebben we BAMBOE IN DE WINTER van Open Doors laten zien. Daarvoor hebben we van te voren een en ander uitgelegd, zodat ze weten wat de waarde is van de geloofsvrijheid waarin we leven in Peru.

Naast thema’s als “De kracht van Het Woord” en “Hoe me te verdiepen in Gods Woord” zijn we creatief bezig gegaan met de symboliek die we in de Bijbel vinden over de betekenis ervan. We konden wel 12 verschillende symbolen voor “Het Woord” vinden!: zaad, goud en zilver, vuur, hamer, zwaard, lamp, melk, brood, honing, spiegel, water, regen. 

Ook dit was een hele uitdaging, omdat er in deze cultuur - vooral in kleine dorpen - niet veel wordt gedaan met dit soort creativiteit en visuele uiting. Elke groep, onderverdeeld in leeftijdsgenoten, kreeg verfmateriaal en een tekst dat ze moesten weergeven op hun papier: ieder op een eigen verschillende manier. Voor sommigen was het heel moeilijk en wilden voorbeelden zien om na te tekenen. Toch was het mooi te zien, hoe ze zich in een relatief korte tijd wisten te ontwikkelen en mooie afbeeldingen op papier wisten te zetten. Toen we de foto maakten van de kunstwerken aan de wand, zagen we dat een aantal al weg was, omdat ze die als aandenken mee naar huis wilden.

Zingend afsluiten

Aan het einde van het programma wilden we afsluiten met het lied “Tu Palabra es una Lampara a mis Pies” (Thy word is a lamp unto my feet - Michael W. Smith & Amy Grant), maar kregen meteen ook verzoeken om samen andere (nieuwe) liederen te zingen. Ook al was het moeilijk dit keer de 65 bloeiende, groeiende en spetterende tieners en jeugd het hele programma erbij te houden en actief mee te doen in alles, was dit een hele mooie afsluiting.

Jongeren Beth El

Zaterdagmiddag komen met onze jongeren samen. Hier wat leuke momenten op foto vastgelegd.

Onderwijs

Zelf onderzoeken

Muziek en zang leren

Kampvuur

Spelletjes

Verjaardag vieren

Modeshow met kranten

Leg uw last op de HEER en Hij zal u steunen

Gezondheidszorgen

Ik wilde net een blog gaan schrijven toen we ernstig nieuws kregen…

We kregen vandaag een verontrustend telefoontje van de voorganger van Oxamarca, Gilmer. De leider van de dochtergemeente van La Quinua lag hier in Cajamarca in een kliniek – dokters van het regionale ziekenhuis zijn namelijk in staking - en Gilmer wist niet of hij nog leefde… ze konden hem of familieleden niet te pakken krijgen. De vraag was of we bij ze langs wilden gaan. Toen we juist hierover bezig waren, belde Gilmer weer terug met het goede nieuws dat hij broeder Teobaldo zelf had gesproken. Ze hadden het idee dat het op het nippertje was geweest, en hij heeft nog veel zorg nodig. We gaan er morgen heen. De kerk van Oxamarca, boeren streek, wil dat we hem hun financiële bijdrage overhandigen namens de kerk, omdat de kosten in een kliniek nogal oplopen. Wat een bewogenheid onder de broeders van de kerken! Wilt U a.u.b. meebidden voor Teobaldo? Hij heeft al jaren maag- darmproblemen, maar ze weten niet goed waar het aan ligt. Daarnaast worden boeren uit de campo regelmatig ook niet goed behandeld of serieus genomen, waardoor ze vaak met een simpele pijnstiller naar huis worden gestuurd.

Voorganger Marciano met zijn vrouw 

Nimia en zijn jongste dochter Judith

Tegelijkertijd vragen we uw gebed voor de gezondheid van de voorganger van Sucre – Marciano – die lange tijd om onbekende reden een gezwollen onderbeen en voet had, waarna hij al weken - ook na bezoek aan dokters, injecties, pillen en röntgenfoto’s - pijn blijft houden aan zijn voet en slecht kan lopen. Hij is voorganger van de hoofdkerk en bezoekt alle 8 dochtergemeentes regelmatig. Nu komt hij moeilijk bij zijn eigen kerk dat op 20 minuten lopen van zijn huis is.

Bezoek aan Sucre

Het is alweer bijna twee weken geleden dat we in Sucre waren. Sinds 2010 is daar een jeugdgroep in de kerk, die wekelijks samenkomt. We hebben in die tijd trainingsweekenden georganiseerd met de leiders (in spe) van alle dorpen en ze materiaal gegeven om met hun jongeren te werken. We hebben toen gezien, dat als voorgangers leiders moeten zoeken voor hun jongeren, ze uit diezelfde groep twee mensen uitkiezen die de kar alleen moeten trekken. Op zich een mooie kans voor groei en ontwikkeling, maar als deze jongeren door studie, werk of onvolwassenheid verdwijnen, kunnen we opnieuw beginnen. Dit is helaas gebeurd in Sucre met drie van de vier jongeren waar we toen mee gewerkt hebben. Rolin is de enige die nog van die tijd overblijft. Hij wordt ook thuis niet gesteund: zijn ouders gaan niet naar de kerk, en hij voelt zich daarom ook best alleen.

Twee keer per jaar hebben we vergaderingen en een conferentie met alle kerkleiders. Twee jaar lang proberen we ze duidelijk te maken dat ze jonge, stabiele stellen uit hun gemeente warm moeten maken voor dit werk en in Sucre is dat nu gebeurd. We zijn enorm blij met Felix, die nu het jeugdwerk samen met Rolin op zich heeft genomen. Eerder ondersteunde hij het kinderwerk, maar zei ons dat hij altijd op zijn hart had met de jeugd te gaan werken. Het kinderwerk gaat nog steeds door onder leiding van de voorgangervrouw Nimia.

Jeugdbijeenkomst

Bidstond op zaterdag. Links achter: FELIX

We hadden een bijeenkomst gepland voor zaterdag op een tijdstip dat ze normaal gesproken niet samen komen, om vervolgens op zondag bij hen in de jeugddienst te zijn. Maar het liep anders. Mede door de gezondheid van hun voorganger en miscommunicatie, zaten we daar met drie jongeren en wij. Toch wisten we: ‘Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden.’ (Mat. 18:20). We hebben samen met hen gebeden voor de nood van de jongeren, voor de jongeren die niet meer komen en nieuwe kracht en energie voor de jeugdgroep die nog wel samenkomt voor het bereiken van hun leeftijdgenoten.

De volgende dag deelden we in hun eigen bijeenkomst wat God op ons hart had gelegd. Jeremia 15:19,21 ‘Als je bij mij terugkeert en ik je aanneem, zul je mij weer dienen. Ik zal je redden uit de handen van boosdoeners, ik bevrijd je uit de greep van geweldenaars.’ Binnen het jeugdwerk deelt Wilfredo altijd het woord en Judith doet daar workshops en activiteiten over, waarbij ze interactief met het thema aan de gang gaan. Maar voordat we verder konden met dit gedeelde, stond Felix op en zei dat hij een paar weken geleden met vragen liep en erg negatief gestemd was, dat hij in zijn gebed een Stem hoorde, maar niet goed bergreep wat het betekende; nu vielen alle puzzelstukjes op hun plaats! Wat is het toch mooi om te zien dat je als instrument gebruikt kan worden en dat het ook specifiek en doelgericht is, zonder dat je dat van tevoren zo kon bedenken!

Wilfredo spreekt over Jeremia en zijn klagen

We hebben het idee dat dit bezoek erg vruchtbaar is geweest: zowel voor hen als voor ons, want als je weet dat God je als instrument kan gebruiken, weet je dat je op de goede plek zit!

We kijken nu uit naar het jeugdweekend in Oxamarca over twee weken en zullen jullie ook hier weer over op de hoogte houden natuurlijk!

Tot slot

In de herfst van dit jaar zullen we voor twee maanden in Nederland zijn. Als U graag wil dat we U bezoeken, kunt U schrijven naar j.a.prakken@gmail.com. We zijn van 28 september tot 20 november beschikbaar, zondagen zijn al wel vol, maar we komen ook graag voor jeugd-, kring- of gebedsbijeenkomsten.

We ontmoeten jullie graag persoonlijk!

Hoe meer zielen, hoe meer vreugd

Verjaardag van de kerk

In Peru is het de gewoonte om jaarlijks de verjaardag van het ontstaan van een organisatie te vieren, en dus ook van de kerk. Bet-El werd 23 maart 14 jaar. We een mooie dienst gehad met alle kerkjes van dezelfde organisatie, al regende het buiten pijpenstelen. We stonden met ruim 120 mensen onder een lekkende tent, toen ook nog het licht even wegviel… maar juist toen klonk de lofzang mooier in “a capella”. Wilfredo zei: dit is het begin van een nieuw jaar waar Gods zegen zal regenen :).

Op dit soort dagen geven we vooral extra aandacht aan het Evangeliseren van de buurt en moedigen we gemeenteleden aan om vrienden mee te nemen naar de kerk. Twee avonden ontvingen we nieuwe mensen in de dienst, die Gods woord hoorden terwijl anderen op het plein traktaatjes uitdeelden. Op deze manier kwamen een moeder en twee tieners tot bekering. De twee jongeren komen nu ook regelmatig naar de jeugdbijeenkomsten.

Conexion Juvenil

Zoals jullie weten zijn we na het jeugdweekend in maart begonnen met de jeugdbijeenkomsten op zaterdagavond: CONEXION JUVENIL (jeugd contact/aansluiting). We hebben een gemiddelde van 12 jongeren, die regelmatig samenkomen en leren over films, muziek, mode, drugs en alcohol. In dit opzicht zijn de Nederlandse tieners niet zo verschillend van de Peruaanse stadstieners, denk ik. Het is heel leuk om deze thema’s met ze te bespreken. Juist omdat het een kleine groep is, is er meer mogelijkheid om iedereen actief in de workshops te betrekken en dat doen ze ook. We hebben heel leuk materiaal waar interactieve spelletjes in staan over een specifiek thema, waar ze mee aan het denken worden gezet. Wat ook leuk is, is dat ze elkaar beetje bij beetje ook buiten de kerk opzoeken en bijvoorbeeld laatst op een vrije dag samen een lange wandeling hebben georganiseerd.

Drie van onze jongeren volgen nu een doopcursus en zullen binnenkort in de rivier hun keuze, om voor God te gaan, openlijk verkondigen door zich te laten dopen. Alex D. (19 jr.) is een jongen uit een niet Christelijk gezin, die met het muziekproject van vorig jaar, gitaar begon te spelen en nu ook in de dienst meedoet (op de foto links met blauwe pet op). Eduar (16 jr.) is een jongen die sinds een half jaar met zijn moeder en broer in de kerk komt. Hij is een enthousiaste, sociale jongen, maar de laatste tijd bezorgd om zijn zieke vader die (nog niet) naar de kerk komt (op de foto rechts achter met zwart T-shirt). Diana D. (15 jr.) is opgegroeid in de kerk, haar moeder is diaken van de kerk, maar haar oudere broers en vooral haar vader wil niets van het Evangelie weten. Wilt u voor deze drie jongeren bidden; voor kracht en standvastigheid in hun besluit? We zullen jullie snel foto’s sturen van dit grote feest!

Zomaar binnenvallen

Twee weken geleden waren we bijna klaar op onze zaterdagavond, toen een jongen in de deur stond en vroeg of hij verder mocht komen: Natuurlijk! We legden hem het thema uit en na afloop praatten we nog een beetje na. Alex woont sinds een maand hier in Cajamarca. Hij is komen spelen bij de reserve van de lokale voetbalbond. Hij is 18 en komt uit Lima; de eerste keer dat hij ver van huis is. Zijn vader is Colombiaan, waar hij tot zijn 8ste woonde en zijn moeder is Peruaanse. We nodigden hem natuurlijk uit voor de jeugdbijeenkomsten en de zondagsdienst. Hij wilde graag komen. Hij kwam de zondag niet, maar de zaterdag erop wel. We hebben na de samenkomst anderhalf uur doorgepraat. Hij wilde zijn hart luchten. Hij woont alleen in Cajamarca, hij is weggegaan uit het hotel waar de andere voetbal jongens wonen, omdat ze te veel feestten, en hij heeft (nog) geen vrienden. Naar Lima reizen is vaak moeilijk, want dat is 14 uur met de bus heen en daarna weer 14 uur terug. Met Moederdag was hij niet bij zijn familie, wat hier groots wordt gevierd. Hij zocht ons op, omdat hij in de buurt woont. Hij wilde eerder naar binnen, maar durfde niet. In Lima nam een vriend hem mee naar een jeugdgroep en hij voelt nu de nood om God weer te zoeken. We willen er voor hem zijn en “familie” voor hem zijn. Zondag kwam hij weer in de dienst en we bidden dat hij aansluiting vindt bij “onze” groep jongeren. Wilt u ook aan Alex denken?

Kinderdienst

We hebben een klein lokaal waar we samenkomen. Nog altijd zoeken we Gods leiding voor het vinden van een betaalbaar terrein, terwijl we activiteiten doen om beetje bij beetje te sparen. Daarom komen de kinderen ook op andere tijden samen. De zaterdagmiddag komt nu een club van 10-15 kinderen samen die door Rosa, Marcela en Yessenia wordt geleid. We hopen dat deze groep ook zal groeien, zodat we steeds meer kinderen zullen bereiken met Gods liefde.

Tot slot

Volgende week zullen we weer het binnenland ingaan om één van de jeugdgroepen te bezoeken. We merken dat ze het nodig hebben om versterkt en bemoedigd te worden, waarvoor we een heel weekend gaan om met hen te werken en ook met hun voorganger. Hierover zullen we de volgende keer schrijven. 

In de herfst van dit jaar zullen we voor twee maanden in Nederland zijn. Als U graag wil dat we U bezoeken, kunt U schrijven naar j.a.prakken@gmail.com. We zijn van 28 september tot 20 november beschikbaar, zondagen zijn al wel vol, maar we komen ook graag voor jeugd-, kring- of gebedsbijeenkomsten. We ontmoeten jullie graag persoonlijk!

“Zo, zeg ik u, heerst er ook vreugde onder de engelen van God over één zondaar die tot inkeer komt.” (Lucas 15:10).