Zo is "ons" land...

Vanwege Independence-Day hadden we drie dagen vrij en vonden we dat we een beetje meer van onze omgeving moesten onderzoeken. De eerste plaats is al wel goed bekend, gezien het de derde schoonheid van Perú is: Cumbemayo, na een paar bezoeken nog altijd indrukwekkend en rustgevend als je de plekkies zonder toeristen kent :) We gingen er met de motor heen (een uurtje van Cajamarca), haast ondenkbaar met deze sterke zon, dat het nog altijd zo koud kan zijn: dát is de Sierra, dát zijn de Andes. Wij waren met z´n viertjes: Wilfredo, onze vriend César en een oud klasgenootje uit Nederland Heddwen.

Cumbe Mayo is located about 12 miles (19 km) southwest of the Peruvian city of Cajamarca, at an elevation of approximately 11,000 feet (3,300 meters). The location is best known for the ruins of a Pre-Incan aqueduct stretching approximately five miles in length. The aqueduct collected water from the Atlantic watershed and redirected it on its way to the Pacific Ocean. It is thought to have been constructed around 1500 B.C. and was once thought to be the oldest existing man-made structure in South America. This remote mountainous region is also the location of a "stone forest" composed of natural volcanic rocks which have been shaped by erosion. These formations of volcanic rock are also known as Los Frailones, or the Stone Monks.

Maar gisteren zijn we naar Yumagual geweest. Juist de andere kant op, 45 minuten met de bus naar "beneden", richting de kust, dan nog 45 minuten goed doorlopen en daar vonden we een oude ruïne van wat ooit een grote luxe hacienda moet zijn geweest, iets verder omhoog kwamen we aan bij deze warm-water waterval. Ja echt, warm water, thermale baden midden in de natuur. Gelukkig weten nog niet veel van deze mooie plek en hebben we intens kunnen genieten van de variëteit van deze Regio Cajamarca.

"YUMAGUAL 25 Km. al oeste de Cajamarca. Aguas Termales cuyas pozas se caracterizan por combinar el agua temperada con pequeñas corrientes de agua fría "

Huwelijksconferentie

Uit: http://www.gerenfroukje.blogspot.com/

We hadden gedacht dat er misschien wel 40 of 50 echtparen op de “huwelijksconferentie” zouden komen en hadden materialen als schriftjes, balpennen en presentjes meegenomen voor 50 stellen. Het werden er samen 79 stellen, 73 de eerste dag en hoewel er 6 stellen de tweede dag niet kwamen, kwamen er de tweede dag 8 andere stellen bij (dus 150 deelnemers!). Maar laat ik bij het begin beginnen.

In januari was de gebruikelijke vergadering van Oxamarca met zijn buitenposten en werd het idee geopperd dat ze graag een goede oriëntatie wilden hebben over het gezin. Met name was dat vanwege het veel voorkomend huiselijk geweld. Het voorgangersechtpaar van de kerk waar we lid van zijn in Cajamarca, Godo en Teresa, heeft een bijzondere bediening op dit gebied, dus vroegen wij hen of zij bereid waren een huwelijksconferentie te doen in Oxamarca. De datum werd vastgesteld op 16 en 17 juli. We waren erg benieuwd, want het zou inhouden dat uiteraard beide echtelieden moesten komen, wat ze bij andere lessen of evenementen niet gewend zijn. Dat betekent dat de kinderen ondergebracht moesten worden, maar vooral dat er voor het vee gezorgd zou moeten worden, want ze “mochten” niet tussendoor naar huis.

Woensdagmiddag kwamen we in Oxamarca aan. De reis ging voorspoedig, want er wordt aan de weg gewerkt waardoor we in minder dan 6 uur in Oxamarca waren. Donderdagmorgen waren we aanwezig bij het burgerlijk huwelijk van 4 echtparen. Allemaal woonden ze al langer samen, één echtpaar zelfs al 40 jaar. Je zou zeggen dat het alleen een kwestie van legaliseren zou zijn, maar niets was minder waar. De bruidsparen hadden hun beste kleren aan en sommigen waren zelfs opgewonden dat ze nu echt gingen trouwen. Voor velen is de papierrompslomp een enorm obstakel om te trouwen. Sommigen hebben zelfs geen geboortebewijs; maar ook anderen trouwen niet omdat het een verplichting is, die ze niet willen aangaan. In de kerk worden mensen niet gedoopt als ze niet getrouwd samenwonen, dus dan is het wel zaak om iets te doen om die papieren bij elkaar te krijgen. Gilmer, de voorganger van Oxamarca helpt hen daarbij. Regelmatig vroeg de burgemeester van Oxamarca tijdens de plechtigheid of Gilmer het met de gang van zaken eens was. Gilmer heeft in het dorp een belangrijke positieve invloed door zijn goede getuigenis en betrouwbaarheid.

’s Middags begon de conferentie en gingen we de echtparen inschrijven. Uiteindelijk kwamen er 73 echtparen, waarvan een 30-tal ouders van de kindereetzaal van Pan de Vida, die in het huis van Gilmer functioneert. Gilmer had de ouders gestimuleerd door bepaalde voordelen toe te kennen aan de ouders die mee zouden doen, maar natuurlijk vrijwillig. De meeste ouders van de eetzaal zijn geen Christen. De lezingen van de conferentie zijn de moeite waard voor zowel christenen als niet-christenen, want de adviezen van een leven volgens bijbelse princiepesl zijn gunstig voor iedereen. De grote opkomst laat weer zien hoe groot de nood is om vooruit te komen, hun leven te verbeteren als echtpaar en als gezin. Er werd aandachtig geluisterd. Bij de opdrachten als opschrijven wat je verwacht van deze conferentie of later, een “liefdesbrief(je)” aan je man/vrouw, werd het wel moeilijker. Er waren vrouwen bij die niet konden lezen of schrijven, bovendien wordt de mensen niet geleerd om te denken, reflectief te zijn, en al helemaal niet om je gedachten onder woorden te brengen. Bij het schrijfwerk hielpen Judith en Teresa mee om op te schrijven wat we met veel moeite begrepen van de vrouwen. Toch was de sfeer goed en genoot iedereen van de lezingen.

Een kleine anekdote: van de ouders van de eetzaal was er een man, die juist een paar weken tevoren bij zijn gezin was weggelopen met een jong meisje. Zijn vrouw wilde naar de conferentie, maar mocht niet alleen komen. Vanwege de kleine stimulans die Gilmer had beloofd, kwamen beiden naar de conferentie. Eén regel tijdens de conferentie was dat de man en de vrouw steeds hand in hand moesten binnenkomen. Ook deze man moest dus de hand van zijn vrouw vasthouden bij binnenkomst en naast haar zitten tijdens de lezingen. Hoe het allemaal afloopt weten we niet, maar we hebben wel speciaal voor dit echtpaar gebeden dat er een herstel van hun relatie zal komen.

Bij de uitnodiging na de laatste lezing voor een speciale zegen voor hun huwelijk kwamen verschillende echtparen naar voren, waaronder een echtpaar wat samen besloot dat ze christen wilden worden. Er was feest in de hemel.

Zaterdagmorgen zijn we weer vertrokken. Tegelijkertijd vertrok een volgeladen vrachtwagen met mensen uit Oxamarca en stopten we bij een rivier om de doop van 8 mensen bij te wonen, waaronder een echtpaar wat net donderdagochtend getrouwd was. Massaal was de kerk van Oxamarca meegekomen om aanwezig te zijn. Ook van Sucre waren ze gekomen en zo aten we daarna met zo’n 150 mensen bij de rivier. Het was de eerste keer dat de kerk van Oxamarca samen een picknick had: we konden ze zien genieten!

Ger en Froukje

http://www.gerenfroukje.blogspot.com/

¡¡LEIDERS GEZOCHT!!

Twee weken geleden hebben we het eerste tiener- en jeugdweekend gehad van het jaar. We zijn in Oxamarca van start gegaan (zo´n 6 uur rijden van Cajamarca). We gingen met het openbaar vervoer, gezien de Jeep nog niet helemaal in orde was. Iedere reis is weer een enorme investering nodig voor reparaties, gezien de wegen naar het binnenland nog altijd erg slecht zijn. Gelukkig zijn ze nu in de droge tijd bezig met het onderhoud zelfs tot aan Oxamarca, dus was het redelijk te doen... afgezien van de benen niet kwijt te kunnen dan. Voor ons als jeugd niet zo zwaar als voor die oude zendelingen van voorbij de 65 jaar :).

We rekenden op basis van andere jaren op zo´n 25-30 jongeren, maar ons geloof bleek te klein en we kwamen materiaal te kort voor de 42 tieners en jeugd die deelnamen aan het intensieve programma. Dit zijn ook de vruchten van het programma van PAN DE VIDA uit Nederland, waarbij de arme kinderen in het dorp dagelijks een middagmaal krijgen, maar ook huiswerk-ondersteuning en het werk met de ouders, voornamelijk de vrouwen. Zo zien we maar weer dat het Evangelie zonder daden onmogelijk is!

Het hoofdthema dit jaar is “LEIDERS GEZOCHT! - Gebruik de bijzondere gave die God je heeft gegeven (1 Tim 4:14)” Een thema dat voortkwam uit de nood die we zien onder de groepen jongeren en vooral tieners. In de loop der jaren hebben we mogen zien hoe, onder leiding van mijn ouders, het kinderwerk is opgezet en is gaan groeien. Dat is heel bijzonder gezien kinderen vaak als last worden gezien of alleen als kleine arbeiders om te helpen in het veld. In vele dorpen wordt er nu zondagschool gedaan en nemen sommige ouders de tijd om samen met hun kinderen uit een geïllustreerd boek verhalen te lezen. Daarnaast wordt er natuurlijk met de volwassen kerk- en groepenleiders gewerkt en krijgen ze twee keer per jaar drie dagen intensieve lessen over leiderschap en basis-bijbel-onderwijs. De oudere jeugd trekt vaak weg uit de dorpen op zoek naar werk en de tieners vallen tussen de wal en t schip. Daar proberen we met deze retraites beetje bij beetje verandering in te brengen.

We begonnen op vrijdagavond en gingen door tot zondagmiddag. Iedereen blijft slapen en in de workshops mogen geen andere leeftijden deelnemen als ze geen tienerleiding zijn. De dagen zijn best lang, want we staan allemaal 6.30 op om om 7.00AM te beginnen met stille tijd en daarna te ontbijten. Het hele programma van workshops, spelletjes die ermee te maken hebben en groepgesprekken, begint al om 8.00AM. Voor ons uit Cajamarca stad best vroeg, maar in de bergen, ook in de kou, staan de mensen vaak 5.00AM op en dus wachtten ze meestal op ons in plaats van andersom.

De eerste ochtend is het een beetje de kat uit de boom kijken natuurlijk, maar we willen steeds meer een sfeer van vertrouwen creëren, omdat de realiteit en onbegrip van deze tieners vaak ernstiger is dan wat we in de stad aantreffen. Er wordt weinig gecommuniceerd en er zijn veel gevallen van misbruik waar niet over gepraat kan worden. Veel kunnen we misschien niet bereiken in drie dagen per jaar, maar we kunnen wel wat op gang zetten en verder ondersteunen zodat het voorgezet kan worden door locale leiders.

Dat is dus ons doel: mogelijke leiders identificeren en daarmee verder werken. Het begint bij hun eigen keuze om leiders te willen zijn: op school, thuis, bij hun vrienden en in de kerk. Toen we een oproep deden om voor hen te bidden, voor degenen die leiders willen worden en een verschil willen maken in hun omgeving, kwamen meer dan 25 jongeren naar voren! Alle goede veranderingen beginnen met een keuze en niet een emotie. Zo hadden we een workshop over voordelen maar ook nadelen/ moeilijkheden van leider-zijn en het verschil tussen een leider en een dictator. Wat we veel tegenkomen in deze latijns-americaanse maatschappij is dat mensen graag wel belangrijk willen zijn, maar geen verantwoordelijkheid willen dragen.

We zien dat velen nog jong zijn, maar tegelijkertijd vanaf nu gevormd kunnen worden. De oudere jongeren proberen we te stimuleren om leiding te nemen en een groep te vormen die vervolgens regelmatig samenkomt en hun eigen wereld en belevenissen kunnen delen in een veiligere omgeving.

Over een kleine twee weekjes hebben we het volgende jeugdweekend. Dit keer in Sucre 4 ½ Uur vanaf Cajamarca. Daar verwachten we minder jongeren in hoeveelheid, omdat Sucre dichtbij Celendin is, een stadje, waar velen naartoe “verdwijnen”. Maar tegelijkertijd komen er veel vaak uren lopend van verweg om het jeugdweekend mee te maken en weer vol moed terug te keren.

Dit is de text die we ze graag willen meegeven:

Wees hun tot voorbeeld door alle goede dingen die je doet. Laat uit heel je leven blijken dat je de waarheid liefhebt en serieus neemt. (Titus 2:7)

TEAM: Ger en Froukje, Wilfredo en Judith, Elsy Estacio, Leonardo Portocarrero

Panorama van Oxamarca

Zilver de Kat

Mama´s kat is vanochtend dood in de tuin gevonden...